Top 5 – Nieuwe gemeentenamen

Twan van Els, waar kenden we die naam ook alweer van? Juist, van het MIBO-magazijn aan de Grauwveenweg in Griendtsveen. Met dat overblijfsel uit de Koude Oorlogstijd als aanleiding wisselden Twan en ik dit voorjaar een aantal e-mails met elkaar uit. Zeer tot mijn genoegen moet ik zeggen, zijn wat laconieke stijl van schrijven en z’n onderkoelde humor spraken me bijzonder aan. Blijkbaar beleefde Twan ook plezier aan dat e-mailcontact, anders kan ik niet verklaren waarom ik een uitnodiging ontving voor de presentatie van een door hem geschreven boek.

Die presentatie vond afgelopen vrijdag plaats. In Venray, want Twan is een ras-Venraynaar. Ik moet altijd iets in mezelf overwinnen om me te vertonen in dat hol van de leeuw, maar in dit geval kon en wilde ik er toch niet omheen. En het moet gezegd: het viel alleszins mee. Twan bleek in het echt even welbespraakt en geestig als in z’n e-mails, ik werd ondanks m’n (Horster) afkomst niet met de nek aangekeken en zelfs een drankje werd me niet geweigerd. En dat in een zaal vol chauvinisten. Want laat dat duidelijk zijn: als er één chauvinistisch volkje is zijn het de Venraynaren wel. Dus hoe aangenaam de avond ook was, ik was aan het einde toch opgelucht de terugtocht naar Horst-sweet-Horst te kunnen aanvaarden.

‘Onbestaanbaar dat Horst aan de Maas en Venray ooit in een gemeente worden verenigd’, was vrijdag zo ongeveer m’n laatste gedachte voordat ik in slaap viel. Inmiddels zijn we drie dagen verder en is bekend geworden dat het nieuwe kabinet uitsluitend nog gemeenten van meer dan honderdduizend inwoners wil. In ons geval kan dat maar één ding betekenen: Horst aan de Maas en Venray samen. Nieuwe fusieruzies en stammenstrijden gloren aan de horizon, met ten slotte als onvermijdelijke uitkomst dat het onverenigbare toch wordt verenigd. Misschien is het daarom beter nu alvast een naam voor de nieuwe gemeente te bedenken. Mijn top 5 van nieuwe gemeentenamen:

5. Sycambrië
Twan van Els deed vrijdag uit de doeken dat de bewoners van het hertogdom Gelre in de zestiende eeuw ook wel Sicambri werden genoemd. Zowel Horst aan de Maas als Venray maakten deel uit van het hertogdom Gelre, dus waarom niet? Nou, omdat ‘een van Venrays grootste zonen’ (dixit Twan) de bijnaam Sycamber kreeg.

4. D’n Uuthoooook dan wel D’n oêoêoêoêthoēk
Jullie een beetje van dit, wij een beetje van dat.

3. Porkotopia

Horst aan de Maas heeft misschien de naam, maar vlak ook Venray niet uit qua intensieve landbouw.

2. Maessenchalet

Zodat meteen duidelijk is waar de werkelijke macht ligt.

1. Spinhof

Staat voor een gedeeld textielverleden, Bourgondische kneuterigheid en land- en tuinbouwglorie. En wat dacht u van de marketing? Spin-off in Spinhof.

N.B. Dit zijn in een vloek en een zucht bedachte namen. Ongetwijfeld heeft u veel betere suggesties. Mail ze (HorstsweetHorst@gmail.com) en ik maak er binnenkort een nieuwe top 5 van!

Klein mysterie 391 – Kazerneplan (7)

1-4! Eén-vier! Hoewel iedereen het ontkent, kan Ton na nog een of twee keer verliezen z’n koffers gaan pakken. Zoals Glen De Boeck en Jan van Dijk eveneens hun koffers konden pakken. Lost het iets op? Geen fluit. Leidt het ontslaan van de trainer tot beter spel en meer punten? Nooit. Maakt Ton Lokhoff dan geen fouten en neemt hij dan geen onbegrijpelijke beslissingen? Natuurlijk wel. En natuurlijk zijn Ton Lokhoff, Glen De Boeck en Jan van Dijk niet onfeilbaar. Toch maak je mij niet wijs dat het telkens aan de trainer ligt dat VVV onderaan bungelt. ‘Een trainer is zo goed als z’n materiaal’, luidt een aloude voetbalwijsheid.

De harde kern, voor zover je daarover in het geval van VVV kan spreken, was zaterdag zo murw geslagen dat zelfs het ‘Hai-ke Berden, Hai-ke Berden, we worden kam-pi-oen’ achterwege bleef. Deze cynische klassieker refereert aan het waanidee van de voorzitter dat VVV op termijn om het kampioenschap zou moeten meespelen. Met Hai Berden raken we dan ook meer de kern van het probleem dan met Ton Lokhoff. Gezonde ambities prima, maar à la de verdediging bij de eerste twee goals van NAC wel graag met beide voetjes op de grond blijven.

Is het op het veld kommer en kwel, daarbuiten gaat het al niet veel beter. Eerst beklaagde Koning Hai zich over de trage voortgang van het Kazernekwartier, waarvan een nieuw VVV-stadion het hoofdbestanddeel moet vormen. Daarna deed z’n trouwe paladijn Hans Soentjens er nog een schepje bovenop. Hij verklaarde dat we qua architectuur en cradle-to-cradle-bestendigheid weinig van het nieuwe stadion hoeven te verwachten. Dubbelfunctionaris Soentjens deed die uitspraken in Dagblad De Limburger trouwens in z’n hoedanigheid van algemeen directeur van VVV en niet in die van projectdirecteur van MFC De Kazerne. Dat we het maar weten.

Om de bouw van het stadion mogelijk te maken speelt de gemeente Venlo voor bank. Ze loopt zo in uiterste instantie het risico voor veertig miljoen euro het schip in te gaan. Regio Venlo gaat nog een stap verder dan de gemeente Venlo en investeert voor vijftien miljoen euro in het kazerneterrein.

Dat viel althans op te maken uit een ingezonden bijdrage in Dagblad De Limburger van 13 april van Leon Litjens en Jan Loonen, de wethouders Economische Zaken van respectievelijk Horst aan de Maas en Venray. Ik had daar m’n vraagtekens bij en ik bleek niet de enige, de Horster SP stelde er zelfs schriftelijke raadsvragen over. Dat was op 23 april. En nu, een half jaar later, zijn, o godswonder, die vragen dan beantwoord. Even geduld en dan weten we ook nog hoe die antwoorden luiden.

In de raadsvergadering van 20 november kan dan eindelijk de diepgaande, fundamentele discussie losbarsten over de democratische controle van Regio Venlo, de bevoegdheden van die regio, de aan de bijdrage van vijftien miljoen verbonden voorwaarden, het besluitvormingsproces dat leidde tot de toekenning van de bijdrage et cetera. Al kan het natuurlijk ook dat het allemaal voor zoete koek wordt geslikt. Of dat de agenda weer eens veel te vol is en de discussie pas plaatsvindt op het moment dat het stadion er staat. 

Top 5 – Horster varkens

Enkele weken geleden verscheen Hamburgers in het paradijs, een boek van Louise Fresco waarin ze (onder meer) vraagtekens zet bij biologische landbouw als oplossing voor het wereldvoedselprobleem. Verwacht van mij geen oordeel over het boek, ik heb het niet gelezen. Ik vermaak me wel met de reacties uit het Horsterse. Die zijn zo voorspelbaar als maar zijn kan. Behoud De Parel noemt de optimistische kijk van Fresco op het wereldvoedselprobleem bijvoorbeeld misplaatst. Wat Fresco betoogt past meer in het straatje van Leon Litjens. Op z’n weblog omarmt de wethouder met intensieve veehouderij in z’n portefeuille Louise dan ook (alleen figuurlijk hoor): ‘Haar visies en ideeën zijn inspirerend, prikkelend, realistisch en gebaseerd op wetenschappelijke feiten zonder daarbij direct de kant voor het gelijk van een sector of maatschappelijke of politieke visie te kiezen.’ Het wachten is nog op een oordeel van Marlies Janssen-Kusters (CDA-raadslid en intensief veehoudster) die het boek op 6 oktober aanschafte, en van Thijs Coppus (provinciaal SP-voorman en verklaard tegenstander van megastallen) die er zaterdag aan begon. Het zou me verbazen als zij wel buiten de pot (durven te) piesen.

Ondertussen ontving ik enkele weken geleden de nieuwsbrief van Varkens in Nood, een stichting die probeert iedereen ervan te overtuigen dat onze varkens een beter leven verdienen. Ik ben Varkens in Nood zeer toegedaan en maak daarom met enige regelmaat een aantal euro’s over op het rekeningnummer van de stichting. Moet u beslist ook doen.
De nieuwsbrief zat verpakt in een vensterenvelop. Nadat ik ’m daaruit had gehaald, bleek er achter het venster een citaat van Koos van Zomeren verstopt te zitten: 

‘Ware woorden van de meester van de natuurobservatie’, zo dacht ik aanvankelijk. Totdat ik eens goed om me heen begon te kijken. Nu zeg ik: ‘Die bewering van Van Zomeren mag misschien opgaan voor de rest van Nederland, voor Horst aan de Maas is ze in elk geval niet geldig.’

Je ziet geen varkens? Man, je struikelt er bijna over. Goedgeluimde, vrolijke en tevreden varkens te over, in alle delen van de gemeente. Mijn top 5 van Horster varkens (en dat laat ik de varkens die enige gelijkenis met mensen vertonen nog buiten beschouwing): 

5. Losbaan, Lottum:

Staarten branden, tandjes vijlen, chips in het oor? Geen denken aan bij onze Horster varkens. Ze heten natuurlijk ook niet voor niets quality pigs.

4. Kloosterstraat, Grubbenvorst:

Een slager die z’n eigen vlees keurt is niet te vertrouwen. Maar een varken is toch bij uitstek bevoegd om z’n eigen vlees aan te prijzen?

3. Boomsweg, Melderslo:

Het zijn ook zulke positieve dieren, ze lopen gewoon met open ogen het mes in en nog hoor je ze niet klagen.

2. Monseigneur Jenneskensstraat, Meerlo:

Malse wei, nagenoeg wolkenloze hemel, hippe oorpiercing: een leven als god in Frankrijk hebben varkens hier in Horst aan de Maas. Dat dier daar rechts? O, dat is een schaap.

1. Herenbosweg, Melderslo:

Schaterlachend met een fototoestel op de borst je eigen ondergang tegemoet, mooier kan toch niet?

Klein mysterie 390 – Windwatermolen (3)

Ruim twee jaar geleden redden Stichting Groengroep en Stichting Knopen Lopen uit Sevenum een Heierhoevense windwatermolen van een wisse dood door het ding op te kopen en het naar het Blakterbeekpark te verplaatsen.

Ik prees beide Sevenumse stichtingen destijds de hemel in voor deze heldendaad. Tegelijkertijd maakte ik me ook zorgen om een tweede windwatermolen in Heierhoeve, op nog geen tweehonderd meter afstand van de naar Sevenum verhuisde molen: ‘Zou deze tweede molen niet worden bedreigd door het oprukkende geweld? Ik kan het me nauwelijks voorstellen. Er zullen toch wel mensen, verenigingen, stichtingen, musea of gemeentebesturen zijn die het lot van deze molen ter harte gaat en actie ondernemen? Het zal toch niet zo zijn dat ik me er zelf sterk voor moet gaan maken?’

Deze vragen werden dit weekend plotseling weer actueel toen ik een e-mail ontving van iemand die op zoek is naar een oude windwatermolen. Hij had mijn blog over het mogelijk bedreigde exemplaar in Heierhoeve gelezen, was ter plekke poolshoogte gaan nemen, maar had na lang zoeken niets kunnen vinden wat ook maar op een windwatermolen lijkt.

De tweede molen dus eveneens verdwenen? Daar zou ik dan zelf mede debet aan zijn, want ik moet eerlijk bekennen dat de Heierhoevense windwatermolen de afgelopen twee jaar enigszins uit mijn blikveld was geraakt. Dit voorjaar was ik nog wel in het gebied geweest en had ik de molen inderdaad niet gezien. Ik was er ook niet speciaal naar op zoek geweest. Achteraf bekeken had ik toen natuurlijk al aan de bel moeten trekken. Tenzij …, tenzij de e-mailer ondanks z’n lange zoektocht de plank missloeg en de windwatermolen toch nog gewoon in volle glorie te bewonderen viel.

Welbeschouwd zat er weinig anders op dan me in eigen persoon naar het gebied te begeven. Dus trotseerde ik zaterdag de snerpende kou en begaf me per ongemotoriseerde tweewieler naar Heierhoeve. Op de Berkter Hei gearriveerd was me in één oogopslag duidelijk dat mijn e-mailer geen enkel verwijt te maken viel. Wat twee jaar geleden nog een akker- en weilandgebied was, is verworden tot een kale vlakte die ligt te wachten op de gouden tijden die door intussen van het toneel verdwenen politici waren beloofd, maar er nooit zullen komen. Van die misplaatste ambities is dus ook de tweede Heierhoevense windwatermolen het slachtoffer geworden.

Rest de vraag wat er is gebeurd met dit wonder der techniek dat gratie en functionaliteit in zich verenigt. Iemand enig idee?

Klein mysterie 389 – Raymond (2)

Ja hoor, Raymond weet me de pis weer eens lauw te maken. Wat er ook op het Hegelsomse Tweede Kamerlid valt aan te merken, z’n vermogen mij over de zeik te krijgen is werkelijk fenomenaal. Met nog 650 anderen retweette meneer vrijdag een tweet van de Eindhovense VVD-wethouder Joost Helms. Die luidde: ‘Wat klopt hier niet? € 120 Wildplassen - € 220 Bellen in de auto - € 350 Zinloos toeteren - € 250 Rellen in Haren ...’

Tja, wat klopt er niet in de tweet van Jost Helms? Lastige vraag. De 120 euro (boete, neem ik aan) voor wildplassen en de 350 euro voor zinloos toeteren komen me exorbitant hoog voor. 220 euro voor bellen in de auto lijken me wel redelijk. 250 euro voor rellen in Haren is veel te kort door de bocht: voor sommige vergrijpen zal 250 euro te weinig zijn, voor andere veel en veel teveel. Dus het antwoord op de vraag van Joost Helms zou dunkt me moeten luiden: ‘Er klopt eigenlijk een hele hoop niet.’ Maar uit andere tweets van ’m meen ik te mogen opmaken dat het antwoord ongeveer zo zou moeten luiden: ‘Die 250 euro voor rellen in Haren kloppen natuurlijk van geen kant. Tien jaar lang op water en brood en daarna voor eeuwig verbanning naar Siberië is wel het minste wat alle Harense relschoppers verdienen.’

Hoe zou het antwoord van Raymond Knops op de vraag van Joost Helms luiden? Dat weten we niet, hij heeft de tweet alleen geretweet, zonder er zelf iets aan toe te voegen. Toch gok ik dat hij met Joost Helms van mening is dat de straffen voor de deelnemers aan de rellen in Haren veel te laag zijn en dat hij de vraag van Helms als retorisch beschouwt. Als dat zo is (en overigens ook als dat niet zo is) zeg dat dan! En zeg dat dan zelf! En niet per tweet van maximaal 140 tekens, maar in een betoog(je). Waarin je met argumenten komt. Waarin je uitlegt waarom je je ondanks de scheiding der machten met de strafmaat bemoeit. Waarin je toelicht waarom je vindt dat de proportionaliteit zoek is. Waarin je verduidelijkt waarom je van mening bent dat voor de rellen in Haren andere maatstaven dienen te gelden. Waarin je verduidelijkt waarom generaliseren in het geval van de Harense vandalen is toegestaan.

Lekker meehuilen met de wolven in het bos kunnen we allemaal. Maar van een Tweede Kamerlid mag je meer verwachten. Zelfs van een Kamerlid van een marginaal partijtje.

Top 5 – Horster notenadresjes

Tijd voor een bekentenis: ik ben een groter bessen- en kersen- dan notenliefhebber. Voor kersen en de meeste soorten bessen kun je me ’s nachts wakker maken, voor noten draai ik me liever nog een keer om. Tenzij het om noten rapen gaat, want dat is dan weer een van de genoeglijkste tijdverdrijven die ik ken – al is de nacht nu niet meteen het meest geschikte dagdeel voor het rapen van noten.  

Mijn voorliefde voor bessen en kersen heeft ertoe geleid dat beide regelmatig opduiken op Horst-sweet-Horst. In 2010 kwam het zelfs tot top 5’en van respectievelijk kersen- en bessenadresjes. Pas nu, nu de notentijd alweer op z’n eind loopt, realiseer ik me dat alle thuisverkopers van noten in Horst aan de Maas waarschijnlijk al twee jaar met smart zitten te wachten op een top 5 van Horster notenadresjes. Vermelding in een top 5 van Horst-sweet-Horst is immers niet alleen een grote eer, maar leidt ook tot astronomische omzetstijgingen, zoals de exploitanten van de kersen- en bessenadresjes kunnen beamen. In deze economisch zware tijden waarin elk dubbeltje meegenomen is, wil ik de dames en heren notenverkopers uiteraard graag ter wille zijn. Het is zelfs zo dat ik in het geval van de noten bereid ben de naam van de straat waarin het verkooppunt zich bevindt prijs te geven. Bij de kersen- en bessenadresjes liet ik dat destijds bewust na, om te voorkomen dat ik zelf het slachtoffer zou worden van een run van Horst-sweet-Horstlezers op de betreffende adresjes.  

Voor alle duidelijkheid: omdat ik van allebei geen verstand heb, vormden smaak en prijs van de aangeboden waar geen criterium om voor de top 5 van Horster notenadresjes in aanmerking te komen. Waar de top 5 dan wel op is gebaseerd? Op de aankleding en beteksting van de stand, maar vooral ook op gevoel – objectiviteit is des duivels oorkussen.
Nou, hier komt ie dan, mijn top 5 van Horster notenadresjes:

5. hoek Genenberg-Sef van Megenlaan, Broekhuizen:

Zoals bekend is het altijd een pre als dit soort briefjes handmatig zijn geschreven. Jammer ook dat de noten blijkbaar zijn uitverkocht. Wel een mooie nep-authentieke bank.

4. Americaanseweg, Kronenberg:

Prachtige jaren zestig rotantafel met glazen blad. Ook fraai: het houtblok om het kartonnen bord op z’n plaats te houden. Maar wat zou er toch onder het witte blaadje met het opschrift ‘€ 0,50’ staan?

3. Melatenweg, Horst:

Niks mis met het briefje, alleen de kar is me iets te gelikt.

 

2. Heesbeemd, Kronenberg:

Die kar en die parmantige Mickey Mouse zijn sowieso goed, alleen jammer dat Gijs en Teun het briefje niet zelf hebben geschreven.

 

1. Molenveldweg, Sevenum:

Heerlijke stoel, toch geeft het verkoopbriefje de doorslag:

Klein mysterie 388 – Schaele wiewouw

Kom mee naar buiten allemaal,
Dan zoeken wij de wielewaal
En horen wij die muzikant
Dan is zomer weer in ’t land.
Dudeljo klinkt zijn lied,
Dudeljo klinkt zijn lied,
Dudeljo en anders niet!

Ik had de afgelopen dagen last van een in m’n hoofd rondzingende wielewaal. Kwam door Hans Dorrestijn, van wiens hand vorige week dinsdag Dudeljo! verscheen, volgens de uitgever ‘een eerbetoon aan Nederlands mooiste zangvogel’. En zeg je dudeljo, dan is André van Duin ook niet meer ver weg:

Ach ja, de wielewaal. Ook wel gele wiewouw geheten. En zeg je gele wiewouw dan is de schaele wiewouw ook niet meer ver weg.

‘Heej, schaele wiewouw, zidde daat ni? Ge ri-jt meej bijna vaan de zök.’
‘Kiek daan toch ok oet ow döp, schaele wiewouw.’
‘Och geej, schaele wiewouw, ge zit ze vleege.’  
Tot deze week verkeerde ik in de veronderstelling dat schaele wiewouw een gerespecteerd Horster scheldwoord is. Intussen ben ik door ernstige twijfel bekropen. In beide Horster woordenboeken komt het niet voor en googlen op ‘schaele wiewouw’ levert slechts twee zoekresultaten op die allebei naar hetzelfde Horst-sweet-Horststukje verwijzen.

Ben ik dan niet dialectvast? Lijkt erop. Op zich nog niet onoverkomelijk, ware het niet dat ik aan een vluchtig internetonderzoekje de uiterst vervelende indruk overhoud dat schele wiewouw (of wiewauw) een vooral in Brabant gebezigd scheldwoord is. Brabant! Als ik als iets niet te boek wil staan, is het wel als importeur van Brabantse woorden. Brabant, die provincie die vergeven is van de schaele wiewouwen, Calimero’s en ander duister gevogelte. Ik heb daarom besloten een daad te stellen: tot iemand het overtuigend bewijs levert dat het wel degelijk óók een Horster scheldwoord is, ban ik schaele wiewouw uit m’n vocabulaire.
Gelukkig deden zich de afgelopen dagen de nodige gelegenheden voor om me te bekwamen in het schaele wiewouwloos schelden.
‘Zoë, nou is di fiezenammi vaan Vaan Rey eindelik oetgetoet.’
‘Zöjje die klotsköp vaan de Rabobánk nou waerkelik ur oëge in de taes hebbe gehad?
‘Zuut di godverdommesen blinde vaan Kupers nou ech ni daat daat en sjwalbe is vaan Immers?’

Kom mee naar buiten allemaal,
Dan zoeken wij de wielewaal
En horen wij die muzikant
Dan is zomer weer in ’t land.
Dudeljo klinkt zijn lied,
Dudeljo klinkt zijn lied,
Dudeljo en anders niet! 

Top 5 – Aantal uitroeptekens in de reacties van Johan op berichten in Hallo Horst aan de Maas over het Horster afvalbeleid

Horst aan de Maas kent sinds 1 januari van dit jaar een nieuwe wijze van afvalinzameling. De aankondiging en introductie van het nieuwe systeem gingen gepaard met flink wat genöl. Intussen zijn we bijna tien maanden verder. Onderzoek wijst uit dat de inwoners van de gemeente het nieuwe systeem gemiddeld met een 6,9 beoordelen. De ergste storm is dus gaan liggen. Windstil is het evenwel nog niet. Op diverse websites blijft een kleine achterhoede zich roeren. Iemand die zich vooral op de pagina’s van Hallo Horst aan de Maas manifesteert is een zekere Johan. Onvermoeibaar geeft Johan de verantwoordelijke wethouder, Birgit op de Laak, op haar flikker.

In z’n woede lukt het Johan slechts hoogstzelden de voornaam van de wethouder correct te spellen. Johan maakt er afwisselend Birgitte en Brigitte van. En dan heeft Johan ook nog een probleem met z’n computer. Of liever: met z’n toetsenbord. Wat is er aan de hand? Bepaalde toetsen van Johans toetsenbord blijven hangen als Johan ze eenmaal heeft ingedrukt. Een fenomeen dat we ook wel kennen van andere toetsenborden. Bij Leon Litjens bijvoorbeeld blijft regelmatig de caps locktoets hangen: wil ie alleen bij het eerste woord van een zin een hoofdletter tikken, bestaat zomaar ineens zonder dat ie het zelf wil de hele zin uit hoofdletters!

Een verschil tussen de wethouder en Johan is dat dit probleem zich bij eerstgenoemde slechts bij één toets voordoet terwijl er bij Johan maar liefst zeven toetsen in meer of mindere mate haperen: de j, de m, de o, de r, caps lock, het vraagteken en het uitroepteken. Dan krijg je zoiets: ‘Birgitte WEEjjj wille deen KlIKKOOOOOO terug en waal zoa snel muegelijk.’ Nou valt het met de kliko (zes o’s) uit dit voorbeeld nog wel mee: Johan heeft ook kliko’s met tien o’s.

Toch zijn de problemen van Johans toetsenbord met de o klein bier vergeleken bij die met het uitroepteken. Als Johan nu een spaarzaam gebruiker van het uitroepteken was, was het leed te overzien. Maar Johan is geen spaarzaam gebruiker van het uitroepteken, nee, Johan gebruikt zo ongeveer om de andere zin een uitroepteken!!!! (oeps, het probleem lijkt wel besmettelijk). Kreeg Johan voor elk uitroepteken in z’n teksten een euro, dan lagen er bedragen op ’m te wachten waar Ton Hooijmaijers en Jos van Rey jaloers van zouden worden!!!!!!  

Mijn top 5 van het aantal opeenvolgende uitroeptekens in de reacties van Johan op berichten in Hallo Horst aan de Maas (klik hier, hier en hier) over het Horster afvalbeleid:

5. ‘Je mening erover geven och ja wordt toch niet gehoord, de wethouder doet toch wat ze wil is dat democratisch!!!! Gewoon terug na de kliko !!!!!!!!!’
Aantal opeenvolgende uitroeptekens: 9

4. ‘Zag de emmers weer eens wegwaaien vandaag!!!! Komen nog een keer ongeluken en meer krassen deuken van!!!!!!!!!! Gaat de gemeente geld kosten.’
Aantal opeenvolgende uitroeptekens: 10

3. ‘Je hebt de leefbaarheid van Horst aan de Maas wel aangestast met die vreselijke troep. Zie ook afvaldumping in en rondom bos en buitengebied Terug na die KLikooooo!!!!!!!!!!!!’

Aantal opeenvolgende uitroeptekens: 12

2. ‘Afvalsysteem scoort een 6,7???? Volgens hieronder staande reacties haalt het nog geen 3!!!!!!!!!!!!!!!!!!!’

Aantal opeenvolgende uitroeptekens: 19

1. ‘Brigitte nu is mijn emmertje zoek!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Vanmorgen stond het er nog toen ik het wilde binnen halen, geen spoor meer van het groene emmertje???’
Aantal opeenvolgende uitroeptekens: 24