Klein mysterie 427 – Participatiecontract

Vorige week stuurde minister Asscher (PvdA; Sociale Zaken en Werkgelegenheid) zijn visie op integratie (klik op ‘Kamerbrief agenda integratie’) naar de Tweede Kamer. Wat in de hiermee gepaard gaande golf van publiciteit onderbelicht bleef, is dat de minister zijn integratieagenda meteen ook voor alle Nederlandse gemeenten naar lokaal niveau heeft vertaald. Voor Horst aan de Maas heeft dit geresulteerd in een document van zes bladzijden, waarop Horst-sweet-Horst de hand heeft weten te leggen. Exclusief op Horst-sweet-Horst de voornaamste passages daaruit:  

‘Voor succesvolle integratie is het nodig dat wij kunnen bouwen op een fundament van gedeelde kernwaarden. Wie er voor kiest in Horst aan de Maas een toekomst op te bouwen moet niet alleen kennisnemen van de kernwaarden van de Horster samenleving, maar deze ook verinnerlijken.’

‘Wat zijn dan die gedeelde Horster kernwaarden die samen de Horster maat vormen? Eerst en vooral dat alles ondergeschikt is aan geldelijk gewin. Een ander kenmerk van de Horster maat is dat eenvoudig boerenverstand altijd prevaleert. Leidraad daarbij is het gezegde ‘Wat een boer niet kent dat vreet hij niet’, hetgeen in de praktijk betekent: bejegen buitenstaanders altijd met een flinke dosis wantrouwen. Een andere voorwaarde voor deelname aan de Horster samenleving is een bedrevenheid in het bedekken van veel en van alles met de mantel der liefde.’

‘De culturele integratie van Hollanders in de Horster samenleving hapert, er is zelfs sprake van achteruitgang in de manier waarop met name Zeeuwse en Utrechtse Horstenaren aankijken tegen balgooien, tegen Sintermerte, tegen kerstbesslingeren. Duidelijker moet worden gemaakt wat Horst aan de Maas zo fantastisch maakt: de vrijheid jezelf te zijn binnen de door ons bepaalde grenzen.’

‘Er zijn weinig gemeenten in de wereld waar het beter is om op te groeien dan in Horst aan de Maas. Kinderen moeten worden opgevoed met het oog op hun toekomst hier, waarbij motivatie, optimisme en het stellen van grenzen centraal horen te staan. Het kan niet zo zijn dat jongeren zich niet op hun plek voelen in Horst aan de Maas, ongemotiveerd zijn over hun toekomst of afwijzend staan ten opzichte van de Horster kernwaarden. We mogen jongeren aanmoedigen het beste van hun leven te maken. Van hen wordt daarom verwacht dat ze actief participeren in de lokale zoëpketencultuur en zich deze snel eigen maken en verinnerlijken. Ook is het wenselijk dat ze hun aandeel in de narcoticaconsumptie opkrikken.’

‘Te vaak ook doet zich het fenomeen voor van Hollandse Horstenaren die als ze ‘nee’ zeggen ook ‘nee’ bedoelen, hetgeen in flagrante tegenspraak is met de Horster kernwaarden.’

‘Het baart zorgen dat het integratieproces bij een deel van de inwoners van Horst aan de Maas te langzaam gaat of stokt. Zo neemt het aantal carnavalsmijders onder met name de Friese en Gelderse Horstenaren hand over hand toe.’

‘We moeten voorkomen dat het integratieproces van voor af aan begint met ouders die achterstanden doorgeven aan hun kinderen. Er mag niet opnieuw een generatie van jonge kinderen ontstaan die het Horster dialect niet spreekt en zo met een achterstand begint. Wie binnen een jaar het zinnetje ‘Di luëpse schoëjer sliët daat vrommes mit en röäkelîezer op ur batse’ niet onberispelijk kan uitspreken, wordt uitgesloten van verdere deelname aan de Horster samenleving.’

‘Ook moeten we oog hebben voor mogelijk nieuwe integratieproblemen door de toenemende migratie van binnen Limburg en met name de verwachte instroom uit Leunen en Siebengewald. Er zijn grenzen aan de instroom van dergelijke laagopgeleide en slecht toegeruste migranten die een samenleving kan verwerken. Daarom is een restrictief migratiebeleid nodig.’

Maar nu even serieus: kan iemand mij en mijn lezers misschien uitleggen hoe het in godsheresnaam mogelijk is dat iemand die van ouders verlangt dat ze hun kinderen opvoeden tot optimistische wezens die niet ongemotiveerd mogen zijn over hun toekomst niet stante pede voor eeuwig is geroyeerd als lid van de PvdA?

Klein mysterie 426 – Trapveldje (3)

Voor wie nog twijfelde aan de maatschappelijke relevantie van trapveldjes: het stukje van vorige week over het Hegelsomse trapveldje is nu al uitgegroeid tot het op drie na meest gelezen Horst-sweet-Horststukje ooit! Blijkbaar voorzien stukjes over trapveldjes in een behoefte dus sta me toe dat ik nog even voortborduur op dit thema.

Vandaag wil ik als zelfbenoemd en onbezoldigd inspecteur van de afdeling Horst van de NVIVT (Nederlandse Vereniging tot Instandhouding en Verbreiding van Trapveldjes) uw gewaardeerde aandacht vragen voor het tussen het Rubensplein en de Noordsingel gelegen trapveldje. Inderdaad, de nummer 5 van de Horst-sweet-Horst top 5 van Horster trapveldjes van augustus 2008. U weet wel, dat veldje met die veel te brede goals.

Het ligt er momenteel wat gehandicapt bij, maar dat heeft een reden: de Werkgroep Trapveld Rubensplein-Noordsingel en Wijkcomité Norbertus hebben eind september nieuw gras ingezaaid:

Dergelijke zorg en betrokkenheid zien de NVIVT en haar lokale inspecteur uiteraard maar al te graag. Helaas is het echter niet alles goud wat er blinkt. Rechts achter het doel aan de Rubenspleinzijde bevindt zich een houten schutting waarmee een woningbezitter z’n achtertuintje heeft afgescheiden van de openbare ruimte. Aan die schutting zijn twee identieke, geplastificeerde A4-tjes bevestigd:

U kunt op de afbeelding klikken om haar te vergroten, maar voor de zekerheid reproduceer ik de tekst toch maar even:

WAARSCHUWING

Niet klimmen over de schutting

Overgeschoten ballen zijn via Marktplaats terug te kopen.

Onder rubriek “Overgeschoten ballen Horst.”

Dit i.v.m. de vernielingen in onze tuin.

Wie denkt dat de tekst ludiek bedoeld is, zou al nattigheid moeten voelen door de prikkeldraadafbeeldingen op het A4-tje en ziet z’n ongelijk helemaal bevestigd door het prikkeldraad dat op de schutting is bevestigd. 

We hebben hier van doen met een typisch gevalletje ‘omdraaien van het probleem’. Niet de overgeschoten ballen zijn namelijk het probleem, maar de schutting. Had die man of vrouw geen schutting opgetrokken, dan was er geen enkel probleem geweest. Met de schutting heeft hij of zij zijn of haar eigen probleem gecreëerd. Met als onschuldige slachtoffers die arme trapveldjesvoetballers. Beste schuttingbezitter, breek die schutting af, biedt haar eventueel op Marktplaats te koop aan in de rubriek Afgebroken schuttingen Horst en je zult zien dat het probleem als sneeuw voor de zon verdwijnt.

Op Marktplaats.nl zoek je overigens tevergeefs naar een rubriek Overgeschoten ballen Horst. Is in zekere zin ook weer geruststellend: blijkbaar is het niveau van de Horster trapveldjesvoetballers zo hoog dat nog geen enkele bal over de schutting is gevlogen. Toch jeuken m’n tenen om eens een keer een bal per ongeluk expres over de schutting te trappen om te zien wat er vervolgens gebeurt.

Actualisatie – Uitroeptekens Johan (1)

Kent u Johan nog? Nee, niet de Johan van de diepgaande interviews met voetbalprominenten. En al evenmin het orakel uit Barcelona. Nee, ik bedoel de Johan van de uitroeptekens. Op 22 oktober van verleden jaar schreef ik al eens over ’m. Johan behoort tot het legertje Horstenaren dat er genoegen in schept z’n mening over van alles en nog wat te spuien op de website van Hallo Horst aan de Maas en op InHorst.

Lange tijd leefde ik in de veronderstelling dat Johans aandacht exclusief was gericht op het gemeentelijk afvalbeleid. Intussen is me duidelijk dat z’n actieradius veel groter is. Of het nu gaat om een happy hour bij café De Lange, extra koopzondagen, de aantrekkelijkheid van de kermis of de desolate toestand van De Oude Lind: Johan weet z’n mondje te roeren.

Alleen – ik schreef het al in oktober – Johan heeft een probleem. Herstel: Johans toetsenbord heeft een probleem. Bepaalde toetsen blijven namelijk hangen als Johan ze eenmaal heeft ingedrukt. In oktober deed zich dit probleem vooral voor bij het uitroepteken en in mindere mate bij de j, de m, de o, de r, caps lock en het vraagteken. Vier maanden later is de toestand verder verslechterd: ook de f is nu in ernstige mate aangetast, de toestand van het uitroepteken is zo mogelijk nog dramatischer geworden en er zijn tekenen die erop wijzen dat ook de e en de s zijn aangetast. Dit komt het meest expliciet tot uiting in een reactie, op 7 februari, van Johan op de website van Hallo Horst aan de Maas op een bericht over uitbreiding van het aantal koopzondagen in de gemeente:

‘Wordt er geen rekening meer gehouden met de wensen van het personeel!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Die moeten natuurlijk weer ja knikken anders zijn ze hun baan misschien kwijt. Mensen hebben zo geen vrij weekend meer kunnen niets meer plannen waardoor ook weer andere activiteiten er onder zullen gaan leiden. Verenigingen etc etc. enne ONDERNEMERS: De omzet wordt niet echt niet extra maar het lijkt maar zo omdat men nu niet op een andere dag komt maar heeeeel misschien op zondag!!! Zo n gezellige koopzondag zo nu en dan wordt ook weer afgeschaft bah bah waar zijn me mee bezig gaat puur om de euro ssss die zogenaamd op de zondag binnengehaald denken te worden. Nogmaals geen extra omzet maar een verschuiving van de omzet en geef de mensen die in de winkels werken toch een vrije zondag pffffffffffffffffffffffffff’

Is er onder de Horst-sweet-Horstlezers misschien iemand die Johan een functionerend toetsenbord ter beschikking wil stellen? Het zou toch doodzonde zijn als we op een gegeven moment van Johans diepgravende inzichten verstoken blijven omdat z’n toetsenbord het heeft begeven?

Ingezonden – Wildplassen

Na meer dan twee jaar wachten heb ik dan eindelijk weer een bijdrage mogen ontvangen voor de rubriek ‘Ingezonden’. En wat voor een! Het is een reactie op het stukje van vorige week over de in extreme mate wildplassende Horstenaren. Naam en adres van de auteur zijn bij de redactie bekend. Met de hand op mijn hart: ik ben het niet – ik zou wel willen dat ik zo’n stukje kon schrijven. En voor de goede orde: de foto’s zijn wel van mij. En voor de nog betere orde: meer van dergelijke bijdragen zijn en blijven van harte welkom, hetzij als inzending onder eigen naam hetzij onder pseudoniem hetzij anoniem. Genoeg geouwehoerd, hier komt de ingezonden bijdrage:

De wildplasser als klootzak, ploert en schoft

hufter

klootzak, ploert, schoft
Gevonden op http://www.woorden-boek.nl/woord/hufter

Ik kom er eerlijk voor uit. Ik heb overal met veel genoegen mijn urine gesproeid: langs de drukke autoweg, vanaf een hoge brug, tegen een eerbiedwaardige kathedraal, aan de zonovergoten gracht, onder een bevlekt viaduct, op een middeleeuwse stadsmuur, in het propere zwembad, op een ultramodern vliegveld (met camerabewaking), de onvolprezen Floriade en, zonder commentaar van wie dan ook, op een stil nachtelijk kerkhof. In binnen- en buitenland. Honderden liters in het strenge Duitsland. Duizenden op de voorheen kurkdroge zandgronden van Horst en omstreken. En toch ben ik geen hufter.

Het is allemaal, zoals zo vaak, een kwestie van opvoeding, beschaving en talent. In dit geval bedoel ik de kunst van het niet storend en verantwoord wildplassen. De moeder leert het kind om de behoefte op het potje, en later het toilet, te doen. Maar po en W.C. kunnen op het cruciale moment buiten bereik zijn: een goede moeder leert haar dochter dan om gekund in het wild te plassen. Een goede vader permitteert zijn zoon in die noodsituatie evenmin om het spul wildweg door de broek te laten lopen. Jongens en meisjes leren van liefdevolle ouders om onder de moeilijkste, stressvolste en meest drukkende omstandigheden het overtollige lichaamsvocht te kanaliseren en gericht te lozen. Dat vergt initiatief, beheersing en creativiteit. Juist geen wild geplas.

De achteloze wijze waarop mijn vader mij leerde om de wetten van de natuur op discrete wijze te gehoorzamen en te voltrekken, vervult mij nog altijd met de grootst mogelijke hoogachting en bewondering. Hij leerde mij een kunstige vaardigheid die al mijn leven lang voor orgiastische momenten van ultieme en gelukzalige opluchting zorgt. Ik blijf hem eeuwig dankbaar. Bijna wekelijks. Totdat ik uitgepinkeld ben.

Ik ben er trots op dat ik nooit enige kritiek van een medemens kreeg op mijn creatief plassen  in de buitenlucht. Wel bewonderende blikken van mooie vrouwen. Nooit een bekeuring gehad. Ook nooit iemand expres nat geplast. Een enkele keer per ongeluk. Sorry, maar ik schaam me nog steeds niet.

Voelt u nattigheid? Het zijn de azijnpissers die de menselijke natuur in een keurslijf van regels en statistieken persen, de hoge nood van de burger willens en wetens negeren en verergeren, ten einde zichzelf als belangrijk en moreel correct te kunnen presenteren. De zelfbenoemde vingertjeswijzers. En wat doen deze brave politici en overheidsdienaren zelf als de nood hoog is en een toilet buiten bereik? Wat leren ze hun kinderen? Juist. Wat een hypocrisie. Tuig is het. Registreer jezelf als hufter, klootzak, ploert of schoft! Of in ieder geval als correcte zeikerd.

Klein mysterie 425 – Journalistiek

Altijd pijnlijk wanneer je als Horstenaar jaloerse blikken moet werpen naar dat zichzelf zo graag stad noemende dorp tien kilometer verderop waarvan de naam begint met een v en eindigt op ay. Gebeurt gelukkig ook niet zo heel vaak, maar vandaag voel ik me helaas gedwongen tot zo’n vernederende exercitie. Aanleiding vormen een discussie over het journalistiek gehalte van de Horster media op de website van Hallo Horst aan de Maas en twee artikelen die vorige week verschenen in het Venrayse weekblad Peel en Maas. Het ene ging over de Floriade, het andere over bedrijventerrein Greenpark.

In het artikel over de Floriade wordt haarfijn uit de doeken gedaan hoeveel de gemeente Venray (ik ontkom er niet aan die naam zo nu en dan toch te laten vallen) inmiddels heeft bijgedragen aan de Floriade en hoeveel er naar verwachting nog volgt.

In het artikel over het Greenpark staat de vraag centraal of Venray niet beter uit dit zwaar verliesgevende project kan stappen. De gemeenteraad moet daarover dit jaar besluiten. Verantwoordelijk wethouder Jan Loonen (CDA) neemt in het artikel alvast een voorschot op de discussie door zich nadrukkelijk uit te spreken tegen stoppen met Greenpark.

Beide artikelen zijn informatief, verhelderend, kritisch, confronterend, rapporterend, analyserend en agenderend. Journalistiek zoals journalistiek moet zijn. Journalistiek als waakhond van de democratie.

Beide artikelen roepen bij mij ook heel veel vragen op: heeft de gemeente Horst aan de Maas op 11 februari evenals Venray aan de Floriade betaald? Zo ja, hoeveel? Hoeveel bedraagt de totale bijdrage van Horst aan de Maas inmiddels en hoe hoog gaat het bedrag nog oplopen? Hoeveel heeft het Greenpark ons al gekost, hoeveel gaat het ons nog kosten en wat gaat het ons opleveren? Hoe zit het in Horst aan de Maas met een eventueel besluit er al dan niet mee te stoppen? Hoe denkt het gemeentebestuur hierover? En de raadsfracties? Boekt C’Magne al successen bij het tijdelijk herontwikkelen van het Greenpark? 

Misschien met uitzondering van de laatste allemaal vragen waarop je van Venrayse media geen antwoorden mag en hoeft te verwachten. Het erge is alleen dat je zeker weet dat die antwoorden óók niet van Horster media zullen komen.

Tot zover mijn bijdrage aan de discussie over het journalistiek gehalte van de Horster media.

Klein mysterie 424 – Trapveldje (2)

Zaterdag liet een zekere Buis077 deze aan het adres van PvdA-gemeenteraadslid Roy Bouten gerichte tweet uitgaan: ‘Hey Roy zou jij nog wat kunnen betekenen voor ons mbt het belachelijk slechte Trapveldje in onze straat?’ De tweet deed bij mij als zelfbenoemd en onbezoldigd inspecteur van de afdeling Horst van de NVIVT (Nederlandse Vereniging tot Instandhouding en Verbreiding van Trapveldjes) alle alarmbellen rinkelen. En na het zien van de bij de tweet gevoegde foto van een nagenoeg helemaal onder water staand trapveldje was het me helemaal droef te moede. Hemeltergende negentiende-eeuwse toestanden in Horst aan de Maas!

Gisteren begaf ik me op pad om mezelf ter plekke op de hoogte te stellen van de situatie. Hoe ik het veldje wist te lokaliseren? Nou, heel eenvoudig: een vluchtige blik op de tweets van Buis077 leert dat de man naast hartstochtelijk aanhanger van Ajax – vandaar dat hij z’n tweet waarschijnlijk juist aan Roy Bouten richtte – ook inwoner van Hegelsom is. En voor zover de informatie van de NVIVT reikt, bevindt het enige Hegelsomse trapveldje zich aan het uiteinde van de Kamplaan, achter het plaatselijke kerkhof. Aldaar gearriveerd was me in één oogopslag duidelijk dat m’n redenering bleek te kloppen.

Weliswaar was de toestand van het trapveldje (ik moet me inhouden om niet in navolging van Buis077 ‘trapveldje’ met een hoofdletter te laten beginnen) een tikkeltje minder dramatisch dan op de foto bij de tweet, pijn aan de ogen deed het nog steeds. Ik wil de gemoederen beslist niet verhitten, maar je moet er toch niet aan denken wat er allemaal zou kunnen gebeuren als je je 3-jarige peuter hier even uit het oog verliest. Het zaakje afrasteren en een bordje ophangen met het opschrift ‘Gevaarlijk zwemwater’ zou bepaald geen overbodige luxe zijn. En mocht hengelsportvereniging ’t Bliekske op zoek zijn naar een nieuw viswater dan ligt hier een mooi alternatief. Kijk er trouwens ook niet vreemd van op als de Henri Dunant binnenkort aanlegt aan de Kamplaan.

Intussen zitten de voetballende Hegelsomse jeugd en wij met de gebakken peren. Hoe vaak moet ik nou nog zeggen dat instandhouding en verbreiding van trapveldjes van levensbelang is voor het Nederlandse voetbal? En dan kunt u wel zeggen ‘Ach, het is maar Hegelsom’, maar wie weet herbergt uitgerekend Hegelsom wel de nieuwe Messi – de grootste geesten worden gewoonlijk geboren in de kleinste gaten.

Als gemeente wil je het toch niet op je geweten hebben dat de jongen die ons in 2030 wereldkampioen zou kunnen maken eerstdaags gefrustreerd z’n voetbalschoenen aan de wilgen hangt omdat z’n trapveldje constant onder water staat? Dus als vertegenwoordiger van de NVIVT wil ik me graag aansluiten bij Buis077 en zeg: ‘Kom op, Roy, laat je invloed gelden!’

Klein mysterie 423 – Getut en gemier (14)

‘Ik heb aan één ding een hekel gekregen in mijn tijd als wethouder en dat zijn politici met hun oneliners en hun pogingen om daarmee de meeste retweets te krijgen. Ik heb mezelf inderdaad ook schuldig gemaakt aan die oneliners door discussies te voeren op Twitter. De dossiers in kwestie zijn daar te complex voor. Nuance en diepgang passen niet in een tekstblok van honderdveertig tekens. Ik ben er daarom mee opgehouden.’

Aldus Leon Litjens in Dagblad De Limburger van 16 januari. Gelukkig blijkt die twexit van de scheidend wethouder een beperkte houdbaarheidsdatum te hebben. Het bloed kruipt gewoon weer waar het niet gaan kan. Zie bijvoorbeeld deze oneliner van 6 februari: ‘Goed dat politiek kritisch is op resultaten vd Floriade maar het is onverantwoord dat je de investeringen, voor eigen glorie, kapot maakt!’ Leidde toch maar mooi tot zes retweets.

Ook afgelopen week vlogen de getweete oneliners en de twitterdiscussies ons weer ouderwets om de oren. Ditmaal moest het voorgenomen kabinetsbeleid op woningbouwgebied het ontgelden. Dat ging onder meer zo:

Leon Litjens: ‘Corporaties: 60% minder nieuwbouw. @roybouten nog steeds positief? Ja zo gaan de wachtlijsten wel weg!’

Reactie PvdA-gemeenteraadslid Roy Bouten: ‘Je citeert de kalkoen die het kerstmaal bereidt. Praat maar eerst met je fr.voorz. 1eK.’

Leon Litjens: ‘Ik citeer degene die niet meer gaat investeren.’

Roy Bouten: ‘Diegene die dat toch al niet deed, ondanks de wettelijke taak (bijv. Woonurgente groepen).’

Roy Bouten: ‘Aanvulling: woordvoerder Aedes moest ook toegeven dat trend minder bouwen en focus renovatie corporaties al jaren in is gezet.’

Leon Litjens: ‘Ja room vervolgens ook nog flink af en dan gaan ze wel bouwen/investeren! Ik snap niet hoe je dit kunt verdedigen.’

Ik ben de eerste om te erkennen dat ik er geen bal van snap, maar dat vormt waarschijnlijk juist het bewijs voor de diepgang van de discussie en anders toch zeker wel het definitieve bewijs voor mijn gebrek aan intelligentie. Hoe het ook zij: vermakelijk is het. Zeker als je anderen weet te verleiden tot juweeltjes als ‘Je citeert de kalkoen die het kerstmaal bereidt.’ Ga zo door!

Intermezzo – Park De Peelbergen

Laten we er op deze middelste van de drie dolle dagen voor de verandering gewoon eens een aantal moppen in gooien. Wat had u gedacht van elf, om in de sfeer te blijven? 

Kent u die mop al van die bijna 32 miljoen kostende ovale racebaan van vier kilometer voor Indy Carraces met tribunes voor honderdduizend toeschouwers die op initiatief van de Venrayse ondernemer Harry Maessen in Park De Peelbergen zou komen? Ze kwam niet!

Kent u die mop al van dat Chinapark met zevenhonderd arbeidsplaatsen, jaarlijks een miljoen bezoekers en 75 miljoen investeringskosten dat in Park De Peelbergen zou komen, zoals burgemeester Léon Frissen van Horst aan de Maas op 26 augustus 2003 bekendmaakte? Het kwam niet!

Kent u die mop al van die attractie ‘in de orde van grootte van het Chinapark’ die in Park De Peelbergen zou komen en waarover tussen 2004 en 2008 werd onderhandeld? Ze kwam niet!

Kent u die mop al van dat tempo dat in 2007 in de ontwikkeling van Park De Peelbergen zou komen na negen jaren van stagnatie? Het kwam niet!

Kent u die mop al van die grote borden die bij de toegangswegen naar Park De Peelbergen zouden komen? Ze kwamen niet!

Kent u die mop al van die eigen website voor Park De Peelbergen die ook voor buitenlanders leesbaar moest zijn? Ze kwam niet!

Kent u die mop al van dat attractiepark voor senioren dat in Park De Peelbergen zou komen? Het kwam niet!

Kent u die mop al van die Herberg De Troost – een hotel dat ruimte moest bieden aan 250 tot 500 gasten – die in Park De Peelbergen zou komen? Hij kwam niet! 

Kent u die mop al van dat tussen de twee en vijftien miljard euro kostende Grand Canyonpark met een omvang van acht keer De Efteling dat in Park De Peelbergen zou komen? Het kwam niet!

Kent u die mop al van dat internationale hippisch centrum dat naar Park De Peelbergen zou komen en waarmee een investering van ruim honderd miljoen euro gemoeid zou zijn en waardoor duizenden banen gecreëerd zouden worden? Het kwam niet!

Kent u die mop al van die tien luchtkastelen die naar Park De Peelbergen zouden komen? Ze kwamen! 

Klein mysterie 422 – Hufterig gedrag

‘Hufterig gedrag in Horst aan de Maas betrekkelijk laag’, kopte de website van Reindonk gisteren. Daarmee refereerde de streekomroep aan een onderzoek van RTL Nieuws waaruit blijkt dat Horst aan de Maas een fraaie 367^e plaats inneemt op de ranglijst van hufterige gemeenten. Steken we Venray (177^e) en vooral Venlo (70^e) toch mooi de ogen mee uit (een daad die ik overigens eerder misdadig dan hufterig zou willen noemen).

Het RTL-onderzoek is gebaseerd op tussen 2007 en 2011 beboete ‘typische hufter overtredingen’ (dixit Reindonk) zoals rechts inhalen, wildplassen, parkeren op voor gehandicapten bestemde plaatsen, openbare dronkenschap en vandalisme. Nieuwsgierig naar de verdere uitkomsten van het onderzoek bezocht ik de website van RTL Nieuws. Blijkt die zomaar een per gemeente en per beboete overtreding gespecificeerde Hufterkaart van Nederland te bevatten! Uiteraard klikte ik meteen door naar de gemeente Horst aan de Maas. And here are the results: 

Afval: 37 overtredingen (beboet voor in totaal € 3736)

Dronken: 57 (€ 4470)

Geluidshinder: 8 (€ 730)

Hondenpoep: 5 (€ 490)

Naaktlopen: 0

Schelden: 7 (€ 500)

Vandalisme: 65 (€ 6475)

Verkeer: 275 (€ 42.145)

Vuurwerk: 2 (€ 120)

Wildplassen: 300 (€ 26.254)

Valt veel over te zeggen, doe ik misschien ooit ook wel, maar ik wil me voor nu concentreren op die driehonderd boetes voor wildplassen. Opmerkelijk. Totdat ik me bedacht dat die wildplassers natuurlijk vooral bezoekers van vakantieparken als Loohorst en Meerdal moesten zijn. Niet-Horstenaren die hier even onze mooie gemeente komen bevuilen. De hufters! Hoe erg moest Valkenburg aan de Geul er dan wel niet aan toe zijn? Snel even gekeken: slechts 43 wildplassers! Hè? Hoe kan dat nou weer? Het antwoord staat onder de Hufterkaart: ‘De overtreders zijn geselecteerd op hun woonplaats, niet op de plaats waar zij de overtreding begingen.’ Conclusie, ik kan er niet omheen: de hufters – dat zijn wij.

Een andere conclusie is dat de kop boven het bericht op de website van Streekomroep Reindonk niet ‘Hufterig gedrag in Horst aan de Maas betrekkelijk laag’ had moeten luiden, maar ‘Hufterig gedrag inwoners Horst aan de Maas betrekkelijk laag’ of iets vergelijkbaars. Over het hufterig gedrag in Horst aan de Maas zegt het onderzoek immers niets.

Zo’n misleidende kop boven een bericht is dat nu ook een voorbeeld van hufterig gedrag? Ach nee, zo erg is het nou ook weer niet. Waarmee niet gezegd is dat Reindonk zich niet schuldig maakt aan hufterig gedrag. Integendeel. Want nota bene het bericht over hufterig gedrag was aanvankelijk opgeleukt met een van Horst-sweet-Horst gejatte foto. Dezelfde gejatte foto die ook hier, hier, hier en hier op de Reindonkwebsite prijkt.

Zoals er nog meer gejatte Horst-sweet-Horstfoto’s op de website van Reindonk rondzwerven. Als ik daarvan telkens aangifte zou doen, zou die 367^e plaats wel eens behoorlijk gevaar kunnen lopen. Dat wil ik Horst aan de Maas, mijn Horst aan de Maas, natuurlijk niet aandoen. Voor de verandering heb ik de hufters van Reindonk daarom maar weer eens een rekening gestuurd. 

Klein mysterie 421 – Kermisterrein (4)

Groot nieuws afgelopen week voor de lokale en regionale media: na, zoals het op de gemeentelijke website heet, ‘verschillende overlegmomenten’ is besloten dat er de komende jaren nagenoeg niets verandert aan de kermis in Horst-centrum.

De nadruk in de berichtgeving lag op het feit dat de kermis van zaterdag tot en met woensdag blijft plaatsvinden. Aan de locatie van de kermis wijdden zowel Dagblad De Limburger als Hallo Horst aan de Maas als Streekomroep Reindonk als InHorst precies één zin. Terwijl het échte nieuws toch is dat de kermis blijkbaar definitief niet verhuist naar de parkeerplaats achter Albert Heijn, Lidl en Plus.

Als anderen het om welke reden dan ook niet nodig vinden uw geheugen op te frissen, zal Horst-sweet-Horst deze taak maar op zich nemen (klik voor de details hier, hier en hier). Daar gaan we dan: in december 2007 maakte het gemeentebestuur bekend voornemens te zijn de kermis gedeeltelijk van het Wilhelminaplein naar voornoemde parkeerplaats te verhuizen. Daarvoor had het twee argumenten: het kon door de drukte de veiligheid op het Wilhelminaplein niet langer garanderen én het wilde met de verplaatsing de horeca op het Wilhelminaplein stimuleren.

Omwonenden en vooral de aan de parkeerplaats gevestigde ondernemers waren des duivels over het gemeentelijk plan. De kermis op de parkeerplaats zou leiden tot geluidsoverlast, rotzooi, parkeer- en bereikbaarheidsproblemen en verkeersonveiligheid. Het woord ‘inkomstenderving’ viel niet, hoewel niet geheel moet worden uitgesloten dat het wel door de hoofden van de dames en heren middenstanders spookte. Door het plegen van lijfelijk verzet wisten ze te voorkomen dat de meikermis van 2009 deels op de parkeerplaats zou plaatsvinden. Vooral een als dendrofiel te omschrijven eigenaar van een supermarkt manifesteerde zich in dezen nogal nadrukkelijk.

Om uiteenlopende redenen gingen vervolgens ook de septemberkermis van 2009 en de meikermis van 2010 aan de parkeerplaats voorbij. En daarna? Daarna werd het stil. Het Wilhelminaplein bleef onverminderd kermisplein; de parkeerplaats bleef onverminderd parkeerplaats. En afgelopen week bleek dus dat dat ook in de toekomst niet zal veranderen.

Hetgeen de vraag oproept wat er met het kermisverhuizingsplan is gebeurd. Verdwenen in een diepe ambtelijke bureaula en daar een stille dood gestorven? Of wordt er stiekem toch nog gewacht op de afbraak van de KPN-centrale die ruimte moet scheppen voor een kermisterrein op de parkeerplaats?

Hebben dendrofiele middenstanders het gemeentebestuur het plan uit het hoofd weten te praten? Hoe zit het trouwens met de veiligheid van het Wilhelminaplein die in 2007 niet langer gegarandeerd kon worden? En ziet de gemeente het niet langer als haar taak de horeca te stimuleren? Of wil de horeca niet worden gestimuleerd? Of heeft de horeca het hele verplaatsingsplan soms nooit zien zitten?

Klein mysterie 420 – Competentieprofiel

De gemeenteraadsverkiezingen van volgend jaar beginnen zo langzamerhand hun schaduwen vooruit te werpen. Zo kondigde de PvdA onlangs al aan afscheid te nemen van haar partner, de PK – de kiezer in vertwijfeling achterlatend met de vraag wat er in de toekomst toch moet worden van die zo grandioos uit de verf gekomen Duidelijk Diepere Politiek van de afgelopen jaren.

Ook het CDA heeft een eerste stap gezet in de volgende fase van zijn aftakelingsproces. Blijkbaar in de verwachting dat er mensen zijn die in de voetsporen durven te treden van Leon de Grote hebben de leden van die partij op 9 januari het profiel van de nieuwe lijsttrekker bepaald. Niet zomaar een profiel, nee, een competentieprofiel. Dat telt vijf ‘CDA-specifieke kenmerken’ en acht ‘algemene kenmerken’. Hoewel de verleiding groot was ze hier stuk voor stuk onder het vergrootglas te leggen, heb ik mezelf onder het motto ‘Niet te veel woorden vuilmaken aan een marginale partij’ de beperking opgelegd dat ik van zowel de CDA-specifieke als de algemene kenmerken er hier slechts één mag bespreken.

Van de CDA-specifieke kenmerken is dat na een langdurige afweging kenmerk 3 geworden. Daarin staat dat van de lijsttrekker wordt verwacht dat hij of zij ‘Beschikt over de CDA-houding, die gericht is op in- en externe samenwerking, het overwegen van pro- en contra-argumenten om vervolgens de genomen besluiten (inter)actief uit te voeren.’ Staat u van te kijken, hè? Inderdaad mogen we gerust spreken van een revolutie. Kenmerkte de CDA-houding zich sinds de middeleeuwen door het juiste wiel volgen, slaafs doen wat je gezegd wordt en het te allen tijde voorrang geven aan het agrarisch ondernemersbelang, nu wordt ineens van de lijsttrekker verwacht dat hij uit een heel ander vaatje gaat tappen. Je houdt je hart vast.

Bij de algemene kenmerken was het veel minder moeilijk kiezen. Daar is het kenmerk 7 dat er duidelijk bovenuit springt. Het eist van de lijsttrekker dat hij of zij ‘Beschikt over een “Horst aan de Maas-mentaliteit” waaronder wordt verstaan dat hij waardering heeft voor maatschappelijke initiatieven, kleinschaligheid, ondernemerschap en de beschikking heeft over een flinke dosis “boeren-verstand”.’ Jarenlang ben je er naar op zoek en daar staat ze dan zomaar, weggestopt in een competentieprofiel voor de CDA-lijsttrekker bij de volgende gemeenteraadsverkiezingen: de definitie van de Horst aan de Maasmentaliteit. Ik moet die definitie nog even op me laten inwerken.

Boerenverstand en waardering voor maatschappelijke initiatieven, kleinschaligheid en ondernemerschap: is dat niet een beetje mager voor die zo beroemde Horst aan de Maasmentaliteit waar we allerwegen zo om worden benijd? Doen we onszelf hiermee niet gigantisch tekort? Is dat nu wat ons onderscheidt van pakweg Gronsveld, Klaaswaal en Lutjebroek? En had het niet wat beeldender gekund, in de trant van ‘niet lullen maar doen’, ‘handen uit de mouwen’ of desnoods ‘geen 9 tot 5-mentaliteit’? Is boerenverstand heden ten dage nog wel een aanbeveling? Hadden we dat van dat boerenverstand trouwens niet al eens eerder ergens gelezen? Bij die partij van die Duidelijk Diepere Politiek?

En dan durven sommigen ook nog met droge ogen te beweren dat partijen niet inwisselbaar zijn.