Top 5 – Rekeninghoofden van verdwenen Horster winkels en bedrijven

Hoogzomer, iedereen is op vakantie, niemand leest Horst-sweet-Horst, dus ik kan me met een gerust hart voor één keer overgeven aan schaamteloze nostalgie. Spruit voort uit een opruimactie die me zomaar dertig, veertig jaar terug in de tijd schoot. En biedt nostalgie maar eens weerstand als zelfs de meest onbenullige rekeningen en kassabonnetjes blijken te zijn bewaard.

1 pond zangzaad ƒ 1,23.

5,40 m. spandraad à 40 ƒ 2,16.

8 schroeven ƒ 0,96.

2 pantalon ƒ 46,00.

Dynamo mont. + rep. ƒ 10,90.

Leukoplast ƒ 2,-.

130 sinaas à 0,18 ƒ 23,40.

Een enkele getypt, het merendeel handgeschreven. Bijna allemaal van Horster winkels en bedrijven. Veelal niet meer bestaande winkels en bedrijven. Meer nog dan de in rekening gebrachte producten of diensten roepen de rekeninghoofden herinneringen op. Aan de betreffende zaak en/of de eigenaar dan wel zijn (de eigenaar was altijd man) personeel.

Mijn top 5 van bij een recente opruimactie opgedoken rekeninghoofden van verdwenen Horster winkels en bedrijven (waarbij ik niet kan instaan voor de feitelijke juistheid van al het herinnerde, maar schaamteloze nostalgie moet je niet met de waarheid willen bederven): 

5.

Voor fietsen en hun reparatie kon je naar Beckers of naar Duijf. Wij gingen naar Beckers. Beter gezegd ‘Beckers Pietje’, al betwijfel ik of de zaak toen nog in Pietjes handen was. Aan de ene kant van de Gasthuisstraat de fietsen, aan de andere de auto’s. Verder weinig herinneringen aan. Maar wat een prachtige FIAT- en Batavus-logo’s! En ook na zes uur kon je nog telefonisch terecht, zij het op een ander nummer. 

4.

Kuëbe Wullem. Eén schroefje of spijkertje? Geen probleem! De winkel werd bevolkt door mannen in stofjas, ook áchter de toonbank. Bestaan ze nog: mannen in stofjas achter de toonbank?

3.

 ‘Zaadhandel’ en ‘sigarenmagazijn’ vermeldt het rekeninghoofd. Toch herinner ik me Kleuskens in de eerste plaats als dierenwinkel. Konijnen, hamsters, kanaries, vissen en meer van dat werk. Maden en meelwormen ook. En daar werd je dan ’s nachts gillend wakker van. Of anders wel van die typische dierenwinkelgeur. Ook legendarisch: het televisie-interview met een van de gebroeders, die elke vraag beantwoordde met ‘Géén commentaar’.

2.

Horster schoenwinkels uit mijn jeugd: Sanders in de Hoofdstraat, Van der Sterren in de Kerkstraat, Stroucx op de hoek Herstraat – Jacob Merlostraat. Winkels ontleenden hun naam destijds nog aan hun eigenaar (Horster schoenwinkels van nu: Zapato, Scapino, Shoetime, Past). Schoenmode? Het woord bestond nog niet. Schoenverkopers waren minstens evenveel schoenmaker als schoenverkoper. Breur Stroucx, die eigenlijk Arie Vissers heette en op z’n rekeninghoofd de naam J.C Stroucx voerde (hoe het precies zat is na te lezen in Oud Horst in het nieuws), had z’n werkplaats in een schuurtje achter de winkel, te bereiken via een poortje in een intussen verschandaliseerde blinde muur (klik hier) en een binnenplaatsje. Schoen op de leest, hamertjes en tangetjes binnen handbereik, nageltje tussen de tanden geklemd.

1.

Service Garage Horst? Wieter Manders zul je bedoelen! Wieter, de aardigste man van Horst, met de mooiste voornaam bovendien. Altijd gesecondeerd door z’n trouwe, wat zwijgzame metgezel Jeu Coppus. Uit de tijd dat een Citroën nog ergens voor stond. Terwijl wij ons nog in het Eend-tijdperk bevonden, stal Wieter al de show met een CX. Vakmanschap, toewijding en Citroënliefde tot de dood er tussen kwam. 

Intermezzo – Kapel De Schuilplaats

‘FIETSENSTALLING EN INGANG ACHTEROM. Wel go…’

‘Meindert, gij zult den naam des Heeren uws Gods niet ijdellijk gebruiken; want de Heere zal niet onschuldig houden, die Zijn naam ijdellijk gebruikt!’

‘Maar, Willemijn, we zijn al zo laat, verd…’

‘Meindert! God is geen kreet om bij tegenslag eens even het hart te luchten.’

‘Oké, oké. Kom, vlug achterom dan maar.’

‘Meindert, wacht! Kijk: INGANG OM DE HOEK.’

‘Dus niet achterom?’

‘Blijkbaar niet.’

‘Wélke hoek dan, potv…’

‘Meindert! Bewaar uw tong van het kwaad, en uw lippen van bedrog te spreken.’

‘Zie jij een ingang dan?’

‘…’

‘Nou, Willemijn?’

‘Wacht, Meindert, hier weer een bord.’

‘Nou weer naar links? Zijn ze hier verd…’

‘Meindert! We zouden toch alleen dingen zeggen die tot eer van God en tot zegen voor de mensen zijn? Wat heb je toch?’

‘Wat ik heb? Wat ik heb? Ik heb haast, nond…’

‘Maar dan hoef je de naam van de Heere toch nog niet telkens te misbruiken?’

‘…’

‘’t Zachtmoedig volk zal eens den vollen vrede genieten, in de zoetste rust verblijd.’

‘Psalm 37, vers 6!’

‘Zo ken ik je weer, Meindert!’

‘Nou de ingang nog, Willemijn!’

‘Kijk, rechts om de hoek! Fijn dat ze dat hier zo duidelijk met bordjes aangeven.’

‘Duidelijk? Mens, Willemijn, we lopen ons hier nou al tien minuten ram naar de klote om die teringingang van die onooglijke pietepeuterige focking kapel De Schuiplaats te vinden! En wil je nou als de sodemieter ophouden met dat eeuwige zeikgezemel van jou?’

‘Meindert! God roeit hen uit, die ’s vromen rust verstoren.’

‘Dat zal dan wel. Psalm 37 vers 5, trouwens.’

‘…’

Klein mysterie 578 – Boodschappenbriefje (7)

Eind vorig jaar publiceerde ik een gevonden boodschappenbriefje op Facebook (klik hier en hier). Binnen de kortste keren werd de schrijfster ontmaskerd. Sindsdien ben ik enigszins huiverig voor openbare boodschappenbriefjesanalyse. Je weet immers nooit welke rampen je onbedoeld aanricht met deze privacyschending. Wat niet wegneemt dat sommige briefjes schrééuwen om ontleding. Wie zijn boodschappenbriefjes achteloos op straat gooit, vraagt er misschien ook wel een beetje om. En de lol van publicatie van zo’n briefje ligt veeleer in het speculeren over herkomst en betekenis dan in (zelf)ontmaskering. Daarom heb ik besloten het er toch nog maar eens op te wagen.

Zaterdag opgeraapt aan de oud-kerkhofkant van het Patronaat. Het gevaar van ontmaskering is in dit geval niet zo heel groot: het is een collectief kunstwerk waaraan door minstens drie en misschien wel vier of vijf auteurs is geknutseld. Koffiemelk en melk zijn overduidelijk van dezelfde hand. Eggs, papertowels  en toilet paper  zijn eveneens van één hand, zij het van een andere dan die van koffiemelk en melk. Scheer mesjes  (ik heb de spatiepolitie al ingelicht) zijn van persoon 3.

Resteren Basis – Vita Dor en market. Zouden van persoon 4 en 5 kunnen zijn, maar ook allebei van de eggs-, papertowels- en toilet paper-persoon: Basis – Vita Dor  vooral op grond van de twee s’en, market  op grond van het Engels en de t.

De kwestie van het precieze aantal schrijvers mag interessant zijn, aanzienlijk intrigerender is de vraag in welke verhouding zij tot elkaar staan. Vormen zij een gezin? Nederlands schrijvende vader (scheer mesjes), Engels schrijvende moeder, Nederlands schrijvend kind (koffiemelk, melk)? In theorie mogelijk. Maar mijn mannelijke intuïtie zegt dat hier geen vrouw in het spel is. Onder één dak bivakkerende seizoensarbeiders dan? Dat zijn doorgaans geen mannen die het Nederlands machtig zijn. Dan nog eerder campinggasten, maar het ontbreken van alcoholica op het briefje maakt die optie evenmin erg waarschijnlijk. Lastig dus. Even dacht ik ook nog aan een briefje van de gezamenlijke Horster geestelijkheid waarop onze Poolse kapelaan zijn wensen in het Engels had geuit. Een bezoekje aan de parochiële website leerde me evenwel dat de Horster geestelijkheid nog slechts uit twee personen bestaat.

De mogelijkheid dat het briefje een product is van de in een Horster huurwoning ondergebrachte VVV-aankopen is eveneens uitgesloten. Weliswaar is er in de persoon van Medy Elito een Engelse aanwinst, maar het totale aantal nieuwelingen bedraagt bij mijn weten tot dusverre slechts twee (dat belooft wat). Een sekte dan? Een commune? Nog erger: een tak van een motorbende? Ik durf niets uit te sluiten. Hebt u misschien een idee? Zo ja, dan kunt u me misschien ook vertellen wat er onder de drie strepen onder market  staat.

Zoo? 200, gevolgd door een Perzisch dan wel Hebreeuws letterteken? En wat heeft dat dan weer te betekenen? En zijn de i van koffiemelk  en de eerste g van eggs  later toegevoegd? 

Klein mysterie 577 – Saarweg (1)

Gewapend met een rolmaat toog ik een jaar geleden naar de Saarweg in America. Aanwonenden van de onverharde Saarweg hadden geklaagd over de miserabele toestand van de weg. ‘Afhankelijk van de weersomstandigheden is hij de ene keer een “blubberbak” en de andere keer een “rotsgebied”’, had Dagblad De Limburger  geschreven. Met de rolmaat had ik de diepte van de Saarwegkuilen willen opmeten. Maar het ding bleef ongebruikt in m’n fietstas zitten. Gearriveerd op de Saarweg werd ik namelijk totaal in beslag genomen door iets dat ik in geen dertig jaar in Horst (aan de Maas) had waargenomen: een wei met varkens (klik hier).

Inmiddels zijn we een jaar verder. De varkens zijn verdwenen, zij het slechts tijdelijk, zo verzekerde hun eigenaar me nadat ik hem verontrust had gebeld. En de weg? Die is, afgelopen week, verhard. ‘Maar da’s toch logisch, gezien de voorheen miserabele toestand van de weg?’, zult u zeggen. Dat zou inderdaad misschien logisch zijn, ware het niet dat het Horster gemeentebestuur asfaltering van de Saarweg vorig jaar nog categorisch van de hand wees.

Ik citeer Dagblad De Limburger  van 14 mei 2013: ‘De gemeente Horst aan de Maas vindt het te duur om de Saarweg in America te asfalteren.’ Ik citeer Hallo Horst aan de Maas  van 15 mei 2013: ‘De gemeente laat weten niets extra’s aan de weg te willen doen. Zij stelt dat zij meer dan 200 kilometer half- en onverharde wegen heeft en geen precedent wil scheppen door de één wel te verharden en de ander niet.’ 

Duidelijk: geen asfaltering vanwege te hoge kosten en angst voor precedentwerking. Maar waarom gelden die argumenten een jaar later ineens niet meer? Radicaler koerswijzigingen kom je zelden tegen. Heeft het gemeentebestuur misschien een zak met geld gevonden? Worden die tweehonderd kilometer half- en onverharde wegen in de gemeente soms allemaal geasfalteerd zodat precedentwerking niet langer aan de orde is? Werd de druk van de aanwonenden te groot? Hebben belanghebbenden dan wel kuilenveroorzakers in de buidel getast?

Overigens verzochten de aanwonenden het gemeentebestuur vorig jaar tevens om de Saarweg van extra verlichting te voorzien. Ook dat verzoek werd met het oog op kosten en mogelijke precedentwerking geweigerd. Gisteren telde ik ter plekke inderdaad slechts één lichtmast. Benieuwd wanneer de Saarweg baadt in een zee van licht. 

Top 5 – Horster wipkippen

Op 16 mei 2011 publiceerde Tijs van den Boomen op de achterpagina van NRC Handelsblad een vrij uitputtend stukje over wipkippen (klik hier). Voorbij kwamen onder meer de bedenker (de Deense kunstenaar Tom Lindhardt), de officiële naam (hobbelwip), de eerste (in 1972 geïnstalleerd in Odense), de voordelen (goedkoop, weinig ruimtebeslag, nagenoeg onverwoestbaar), het gemak waarmee ambtenaren ernaar grijpen bij de inrichting van een wijk (‘een zoethoudertje, de excuustruus onder de speelvoorzieningen’), het kwade daglicht waarin ze geleidelijk zijn komen te staan (‘De wipkip is uitgegroeid tot het symbool van de Disneyfisering van het kinderspel: prefab plastic in plaats van avontuur’), het aantal varianten (naar schatting tweehonderd) en de volwassenenvariant.

Een Horst-sweet-Horst top 5 van Horster wipkippen lag voor het oprapen. Op een onbewaakt moment passeerde zelfs de gedachte aan een atlas van Horster wipkippen. Pas toen het op daden aankwam, drong het delicate van deze missie tot me door: man van middelbare leeftijd die in z’n eentje in speeltuintjes foto’s maakt van wipkippen. Kom je tegenwoordig niet meer mee weg.

‘Waar zijn wij mee bezig?’

‘Oh, foto’s maken van wipkippen voor de Horst-sweet-Horst top 5 van Horster wipkippen.’

‘Ja, ja. Kommen Sie bitte mal mit ins Präsidium.’

Het bezit van een kind in de wipkipleeftijd (tot zes jaar) had in dezen wonderen kunnen doen. Maar om nou zo’n kind aan te schaffen uitsluitend als alibi voor het maken van wipkipfoto’s? En zie maar weer eens van zo’n kind af te komen als het de wipkipleeftijd eenmaal voorbij is. Aanvankelijk wist ik m’n nichtje – de wipkiphoudbaarheidsdatum naar de letter van de wet ook al gepasseerd – nog wel eens te bewegen me te vergezellen op m’n wipkipspeurtochten. De voorwaarden die zij – ook niet van gisteren – aan haar medewerking verbond werden echter steeds buitensporiger. Stelde ze zich in het begin nog tevreden met een ijsje, later was een iPhone nog niet genoeg.

En zo kan het dat ik in meer dan drie jaar tijd nauwelijks tien foto’s van Horster wipkippen heb weten te schieten. Terwijl het in Horst aan de Maas toch stikt van de wipkippen. Het is dan ook absoluut geen representatieve top 5 van Horster wipkippen die ik u kan aanbieden. Waarom dan toch overgegaan tot publicatie? Om u te stimuleren mij uw foto’s van Horster wipkippen te sturen. Opdat die representatieve top 5 er toch ooit van komt. Voor nu zult u zich hiermee tevreden moeten stellen (hoe lelijker, hoe hoger de notering; de wipkwaliteiten zijn buiten beschouwing gelaten):

5. Noordsingel, Horst

4. De Kolk, Horst

3. Jan Drabbelsstraat, Meterik

2. Stoktstraat, Horst

1.  Clapvaeren, Horst

Intermezzo – FC Porto

Het wonderbaarlijke circus van het internationale topvoetbal hield afgelopen week weer even halt in Horst. Voormalig Champions League-winnaar Futebol Clube do Porto (FC Porto) was voor het tweede opeenvolgende jaar te gast in het Parkhotel en trainde dagelijks op sportpark Ter Horst.

Het verblijf van zo’n topclub staat telkens garant voor de meest vreemde gewaarwordingen. Of vindt u het de normaalste zaak van de wereld dat twee terreinmeesters al een week vóór de spelers in Horst arriveerden om de velden van sportpark Ter Horst optimaal te preparen (uiteraard met medeneming van hun eigen maaimachine)?

Of vindt u het de normaalste zaak van de wereld dat sportpark Ter Horst wordt behangen met Portugese reclame?

Of vindt u het de normaalste zaak van de wereld dat een hele batterij cameramensen, fotografen en schrijvende journalisten een week lang werkelijk elke scheet van spelers en begeleiding probeert vast te leggen?

Of vindt u het de normaalste zaak van de wereld om in de Kasteelse Bossen de kans te lopen omver te worden gefietst door internationals als Helton (Brazilië), Abdoulaye Ba (Senegal), Cristian Tello (Spanje) of Josué Pesqueira (Portugal)?

Of vindt u het de normaalste zaak van de wereld dat het verblijf van een Portugese voetbalclub fantastische beelden oplevert van sportpark Ter Horst?

Of vindt u het de normaalste zaak van de wereld  dat Duitse supporters van de Turkse club Besiktas naar het Nederlandse Horst afreizen om hun voormalige (niet bijster succesvolle) Portugese favoriet (Ricardo Quaresma) te komen begroeten?

Of vindt u het de normaalste zaak van de wereld om ineens dagelijks op sportpark Ter Horst een speler te kunnen bewonderen die twee weken eerder nog negentig minuten van de partij was in de bloedstollende achtste finale op het WK tussen Nederland en Mexico (Hector Herrera)?

Of vindt u het de normaalste zaak van de wereld dat het verblijf van een Portugese topclub leidt tot het ontstaan van een eersteklas nieuw Horster olifantenpaadje?

Of vindt u het normaalste zaak van de wereld dat het plezier waarmee dat nieuwe Horster olifantenpaadje dagelijks werd onderhouden ook nog eens excellent op film is vastgelegd?

Intermezzo – Pruimen te koop

Donderdag 17 juli 2014, 14.38 uur, Slikweg te America (klik op pijltje, afspelen met geluid aan):

Klein mysterie 576 – Boerenbondlocatie Grubbenvorst

De gemeenteraad sprak vorige maand weer eens schande van de zogeheten Boerenbondlocatie in Grubbenvorst (klik hier en ga naar agendapunt 10a). Met name het Grubbenvorster PvdA-raadslid Richard van der Weegen roerde de trom. Het woord ‘lelijk’ was daarbij nooit ver weg.

‘Op dit moment is het een verschrikkelijk lelijk stuk in het centrum.’

‘Het blijft een oerlelijk stukje midden in het dorp.’

‘Een lelijke puist midden in het centrum.’

Over de voormalige CHV-locatie in Sevenum werd eerder dit jaar in een commissievergadering hetzelfde geroepen. Ik begaf me destijds naar Sevenum om zelf een oordeel te vormen en keerde diep onder de indruk huiswaarts (klik hier): ‘In afgebrokkelde muren gewortelde berken, wapperend zwart landbouwplastic, aangevreten beton, hoog opgetast zwerfvuil, kabels die hun eindbestemming nooit meer zullen bereiken, gerafeld touw, uitstekende geroeste betonwapening. Kortom: een plaatje.’

Hoe zou het in Grubbenvorst zijn? Twee weken terug nam ik ook daar een kijkje. Ik zag een markant gebouw. Ik zag graffiti. Ik zag bomen groeien op onvermoede plaatsen. Ik zag metselverbanden waarvan ik niet wist dat ze bestonden. Ik zag de prachtigste bloemen in volle bloei staan. Ik zag een met het peace-teken opgesierde muur. Ik zag een gebouw met karakter. Ik zag verval. Ik zag vitaliteit. Ik zag leven, overal leven.

En ik verbaasde me. Ik verbaasde me in hoge mate. Hoe kan iemand deze oase nou lelijk, laat staan oerlelijk, vinden?

Durf nou toch gewoon eens voor één keer de boel de boel te laten! Gun het verval voor één keer een kans! Zie het voor één keer niet als een probleem maar als een uitdaging! Probeer het nou eens één keer niet louter te zien als iets dat geld moet opbrengen! Beschouw verval nou voor één keer ook eens als een kwaliteit! Breng dat heilig verklaarde out-of-the-box-denken nu eens voor één keer in de praktijk! Spring nou eens voor één keer over je eigen, beperkte schaduw heen! Hoe vaak moet ik het allemaal nog zeggen? 

En voor alle duidelijkheid: wie in het voorgaande superieure ironie meent te lezen, vergist zich.

Intermezzo – Training FC Porto

Vrijdag 18 juli 2014, 11.08 uur, Sportpark Ter Horst te Horst (klik op pijltje, afspelen met geluid aan):

Klein mysterie 575 – Solidariteit

Vorwärts, und nicht vergessen,
worin unsere Stärke besteht!
Beim Hungern und beim Essen, vorwärts,
und nie vergessen: die Solidarität!

Wollen wir es schnell erreichen,
brauchen wir noch dich und dich.
Wer im Stich läßt seinesgleichen,
läßt ja nur sich selbst im Stich.

Vorwärts und nie vergessen
und die Frage konkret gestellt
beim Hungern und beim Essen:
Wessen Morgen ist der Morgen?
Wessen Welt ist die Welt?

Vorwärts, und nie vergessen: die Solidarität!

Fragmenten uit het  Solidaritätslied, in 1929-1930 geschreven door Bertold Brecht en op muziek gezet door Hanns Eisler (klik op de pijl)

Allemaal leuk en aardig de vermistedierenbriefjes, de linde bij De Oude Lind, de WK-versieringen, de Gele Madonna van Voor-America. Maar als je dan vanmorgen De Volkskrant  openslaat, zinkt de moed je toch weer compleet in de schoenen. Bladzijde 7. Teeven: meer Syriërs onmogelijk. En: Duitsland vangt tienduizend Syriërs op, Nederland 250. Zijn daarmee de verhoudingen zoek? Staatssecretaris Teeven vindt van niet. Nieuw is het niet, maar toch telkens weer: om tranen van in de ogen te krijgen, om tegen het plafond te springen van woede, om naast moedeloos ook radeloos van te worden. En dat godbetert met de PvdA in de regering. En de volgende keer maar weer gewoon gezellig met z’n allen en met droge ogen de Internationale zingen ter afsluiting van het congres. Bah, bah.

Horst aan de Maas moet pestvrij worden. Horst aan de Maas moet schaliegasvrij worden. Horst aan de Maas moet duurzamer worden. Horst aan de Maas moet de meest kindvriendelijke gemeente worden. Horst aan de Maas moet leefbaarder worden. Horst aan de Maas moet nog veel meer. Maar moet Horst aan de Maas niet als de wiedeweerga óók solidair worden met Syrische vluchtelingen?

Horst aan de Maas is Nederland niet en Nederland is Horst aan de Maas niet. De PvdA in Horst aan de Maas is de landelijke PvdA niet en de landelijke PvdA is de PvdA in Horst aan de Maas niet. Laat Teeven en z’n trawanten lekker de moord stikken. Tóón dat gastvrijheid, naastenliefde en solidariteit ten minste in Horst aan de Maas géén holle begrippen zijn. Horst aan de Maas van nature ondernemend? Dan ook in dit opzicht. Als Horst aan de Maas duizenden Polen onderdak kan bieden, moet dat toch ook lukken met zeg vijftig van de drie miljoen (!) Syrische vluchtelingen?

Tussen droom en daad staan wetten in de weg en praktische bezwaren. Geloof ik best. En toch, college, politieke partijen: kruip niet weg, probeer het, neem het initiatief, doe iets (en schrijf, bel of mail me vooral als ik jullie in dezen van dienst kan zijn)!

Intermezzo – WK

Het mooie van een WK is altijd weer dat het zo’n perfecte overbrugging is naar het volgende voetbalseizoen. De onuitstaanbare OLS- en Tour-de-France-verheerlijking kun je gewoon links laten liggen, want voormalig Champions Leaguewinnaar FC Porto is alweer in Horst gearriveerd, zaterdag oefent Wittenhorst tegen VVV en nog slechts een goeie drie weken wachten en de nieuwe competitie begint.

Wat het WK ons ook allemaal voor moois heeft gebracht, in Horst aan de Maas hield het dit keer niet over. Zo was de kwaliteit van de WK-versieringen bedroevend. Geen gebrek aan door de commercie door de strot geduwde troep, maar op creativiteit, originaliteit en zelfwerkzaamheid viel slechts een enkeling te betrappen. Voor straf geen 2014-versie van de Horst-sweet-Horst top 5 van Horster WK-versieringen.

Ook de Horster middenstand oogde fantasie- en inspiratieloos. Ja, inderdaad, Passi probeerde te scoren met Robin van Persikijs, maar verder? Waar bleven ze, de De Tim Krulsets bij de Handy Hairshop? De Jeremain Flensjes bij Terlago? De Janmaatjesharing bij vishandel Eduard Camps? De onbeperkt houdbare Vlaardbeien bij Het Aardbeienland? De Dirk Kuijtbroek bij Jola Mode? De Stefan de Vrijkaartjes voor het zwembad? Grootste tegenvaller in dit opzicht was Slagerij Joosten. Tijdens het vorige WK nog op de toppen van haar kunnen met Robbe reepjes (‘een heel snelle voorzet’), Van Bommeldingen, Stekelenburgers en Van Spersiebonen, was het nu vergeefs zoeken naar de Michel Topvorm. Een vergelijking met Wesley Sneijder dringt zich op, al kan dit er nog net mee door (hoewel je met 4-2-2 natuurlijk niet zo heel ver komt):

Vanwege de versieringen of de Horster middenstandsacties zal dit WK me dus niet bijblijven. Vanwege wat dan wel? Ik denk toch in de eerste plaats vanwege de spuitbus. Door de spuitbus zal ik ons Horster wegdek bijvoorbeeld in het vervolg altijd met andere ogen bekijken. Waar ik vroeger gewoon een pijl of een streep zag, vermoed ik nu scheidsrechterlijke ingrepen. Heeft Björn Kuipers hier zijn frustratie de vrije loop gelaten nadat Oranje zijn WK bedierf?

Probeert Nicola Rizzoli hier de botsing tussen Manuel Neuer en Gozalo Higuain te verbeelden?

Heeft Howard Webb zijn eigenzinnigheid hier weer eens botgevierd?

En is dit soms een nagelaten werk van Jac Janssen?

Voetbal. Het doet iets met je. Kom daar maar eens om bij het OLS of de Tour.