De een heeft vanuit zijn huiskamer zicht op een eindeloze rij geparkeerde
auto’s. Een ander op een idyllisch park. Weer een ander op de betoverende skyline
van een dorp of stad. Verschil moet er zijn. Het uitzicht vanuit mijn woning
bestaat uit (van links naar rechts) een hondentoilet, een lantaarnpaal, een
luiercontainer en een bladkorf. Medelijden is volstrekt misplaatst: ik heb me
altijd bijzonder gelukkig geprezen met dit uitzicht. Sterker nog, ik voel me
geprivilegieerd. Omdat ik het sterke vermoeden heb dat ik weleens de enige
Nederlander zou kunnen zijn met een dergelijk ensemble voor zijn deur. Ik acht
het zelfs niet geheel uitgesloten dat ik de enige persoon op de hele wereld ben
die het genoegen smaakt tegelijkertijd zowel een hondentoilet als een lantaarnpaal
als een luiercontainer als een bladkorf in zijn blikveld te hebben.
Ik verbeeld me altijd dat mijn uitzicht model zou kunnen staan voor heel veel
dat Nederland tot Nederland maakt. Denk aan de onbedwingbare behoefte om de
openbare ruimte tot op de vierkante centimeter volledig gestructureerd te
willen inrichten. Denk ook aan het opmerkelijke fenomeen dat Nederland
waarschijnlijk meer openbare toiletten voor honden dan voor mensen heeft. Denk
ook aan de verkokering waaronder Nederland lijdt: hondentoilet, luiercontainer
en bladkorf worden elk door afzonderlijke bedrijven of instellingen op
afzonderlijke tijdstippen schoongemaakt dan wel geleegd. Denk verder aan het
gebrek aan schaamte waarop Nederland prat gaat. Ik kan me tenminste niet
voorstellen dat er veel andere landen zijn waar incontinente ouderen in het
zicht van de hele buurt hun volle luiers in een container moeten dumpen.
Héél
vreemd lijkt het me daarom niet dat mijn luiercontainer figureert in een boek
met de titel
Typisch Nederland. Maar dat terzijde.
Wat het hondentoilet en de bladkorf voor hebben op de lantaarnpaal en de luiercontainer
is dat het ontmoetingsplekken zijn. Terwijl de hond zijn gevoeg doet en Piet
staat te wachten totdat Truus haar kruiwagen heeft geledigd ontstaan hier dialogen.
Over het weer, over de staat van bepaalde voortuintjes in de buurt, over de
plas- en poepgewoonten van Bello, over de prestaties van Oranje. Contact tussen
buurtgenoten! Spontaan ook nog! Sociologen, dorpsverbinders, buurtwerkers en
hun soortgenoten likken hun vingers er bij af. En wat doet de gemeente Horst
aan de Maas? Die gaat alle 31 hondentoiletten die de gemeente rijk is op de
kortst mogelijke termijn verwijderen. Onbegrijpelijk.
(Dit stukje verscheen gisteren ook in Via Horst-Venray)
