Klein mysterie 532 – Karaktermoord

Curieuze tweet van Leon Litjens afgelopen vrijdag: ‘Liever moord op het limburgse woord dan karaktermoord!’ Waar zou de voormalig wethouder en huidig lijstduwer van het CDA met die tweet toch op doelen? Zou hij misschien refereren aan Dagblad De Limburger dat in de strijd om zijn voortbestaan de leuze Stop de moord op het Limburgse woord hanteert? Moet wel bijna. Maar dat ‘karaktermoord’ dan?

Zelf had ik de afgelopen tijd eerder de indruk dat Dagblad De Limburger niet zozeer bezig was met karaktermoord als wel met zelfmoord. Nieuws, waarvan een krant het toch in eerste instantie moet hebben, viel er immers nog maar zelden in te bespeuren. Ja, de fietsframebreuk van een Horster wethouder, maar dan heb je het ook wel zo’n beetje gehad. Geen moord op het Limburgse woord dus door de eigenaren van de krant, maar zelfmoord door de redactie.

Sinds donderdag heb ik me weer een beetje verzoend met Dagblad De Limburger. De editie Venlo/Venray van die dag bevatte namelijk een vlijmscherp verslag en een even vlijmscherpe analyse van het handelen van wethouder Huub Dinghs tijdens de Horster gemeenteraadsvergadering van twee dagen eerder.

Wacht eens even … wethouder … gemeenteraad … Huub Dinghs … zou de tweet van Leon wellicht verband houden met die twee artikelen? Daarin wordt aangehaald dat Dinghs zich in de raadsvergadering onder meer beriep op de gebrekkige informatieoverdracht na zijn tussentijdse benoeming vorig jaar. En wie was daarvoor verantwoordelijk? Wil Don Leon met z’n tweet soms zeggen dat hij het slachtoffer is van een door zijn opvolger gepleegde karaktermoord? Zou zomaar kunnen.

Hoe het ook zij, wat me absoluut uitgesloten lijkt, is dat Leon de krant beschuldigt van karaktermoord op Huub Dinghs. Wie de raadsvergadering van dinsdag heeft gevolgd (of nog gaat volgen; klik hier), kan moeilijk tot een andere conclusie komen dan dat de wethouder niet bepaald overtuigend en slecht geïnformeerd uit de hoek kwam. Zoals deze wethouder wel vaker niet bepaald overtuigend en slecht geïnformeerd uit de hoek komt. Ik herinner me bijvoorbeeld weifelende optredens over het hippisch centrum in Park De Peelbergen en over de verschillen tussen bepaalde landbouwontwikkelingsgebieden. Dat was steeds pijnlijk om te aanschouwen en aanhoren. Ik wil best toegeven dat ik sommige politici zo nu en dan graag op hun bek zie gaan. Hij mag dan van het CDA zijn, bij Huub Dinghs heb ik dat om de een of andere reden niet. Ook bij de gemeenteraad proefde ik altijd enige clementie. Maar op een gegeven moment komt daaraan natuurlijk een eind. Dinsdag was dat moment aangebroken. Van bijna de voltallige gemeenteraad kreeg de wethouder op z’n donder. Alleen z’n eigen CDA bleef achter hem staan, zij het zuinigjes. Opnieuw: pijnlijk om te aanschouwen en aanhoren. Zoals voor de wethouder ook de beoordeling van zijn optreden, twee dagen later in Dagblad De Limburger, bijzonder pijnlijk moet zijn geweest. Die beoordeling is hard, snoeihard zelfs, maar is gebaseerd op de feiten van de raadsvergadering en slaat daarom de plank in mijn ogen nergens mis.

Als er deze week al een karaktermoord in Horst aan de Maas werd gepleegd (in mijn ogen niet dus), dan is de gemeenteraad de dader. Niet Dagblad De Limburger, die was niet meer en niet minder dan de boodschapper van het slechte nieuws. Zoals het een krant betaamt.