Intermezzo – Lou de Palingboer

Een kleine anderhalf jaar geleden had ik er ineens genoeg van. De files, de ergernis over andermans rijgedrag, steeds maar weer de reparaties, al dat geld – weg met die auto! Sindsdien beweeg ik me voornamelijk te voet, per fiets, per bus en per trein. Bevalt prima. Je wordt wel eens nat, je bent soms wat langer onderweg en je wordt zo nu en dan over het hoofd gezien door automobilisten, maar voor de rest: geen centje pijn. Ik taal niet meer naar een auto. Althans, tot deze week taalde ik niet meer naar een auto. En nu begint het toch weer  te kriebelen. Komt allemaal door Louwrens Voorthuijzen alias Lou de Palingboer.

Lou de Palingboer, wie was dat ook alweer? Heel in het kort: Louwrens Voorthuijzen (1898-1968) was een visser en marktkoopman die na een visioen een religieuze beweging stichtte. Hij verkondigde God en de wederopgestane Christus te zijn, kreeg een schare volgelingen en genoot grote belangstelling van de media. Samen met een aantal ‘Lou-mensen’ vestigde hij zich in 1957 in een villa in Muiderberg. Toen de beweging steeds meer omstreden raakte, streken Lou en zijn aanhangers in 1965 neer in een kleine arbeiderswoning aan de Veenweg in America. Van daaruit werd de leer van Lou verspreid. Begin 1968 verhuisde het hele gezelschap naar het Belgische Agimont, waar de naar eigen zeggen onsterfelijke Lou korte tijd later overleed. (Voor verdere informatie kan ik vooral een kostelijk artikel (klik hier) van Hay Mulders over de Americaanse periode van de beweging aanbevelen én een aan Lou gewijde aflevering van Andere tijden.)

Allemaal goed en wel, maar wat heeft Lou de Palingboer nu te maken met mijn plotse verlangen naar een auto? Dat zit zo: dinsdag ontving ik de volgende e-mail van een anonieme afzender:

Goedenavond

Per toeval op deze advertentie uitgekomen en kijk eens van wie deze auto was. Lees de  schuine text in deze advertentie. http://link.marktplaats.nl/m806961606

M.v.g.

De link verwees naar een Marktplaats-advertentie van een zekere Michiel uit America (klik op de afbeelding om haar te vergroten):

‘Mercedes Benz Heckflosse 190D 1965. Nieuw in Nederland geleverd bij ons in het dorp. Oude auto van Lou de Palingboer (heeft hem nieuw gekocht). Vraagprijs € 1800.’

Dus voor 1800 euro ben je zomaar de nieuwe eigenaar van de Mercedes van Lou de Palingboer! Een Heckflosse  nog wel, een goddelijke (hetgeen ongetwijfeld verklaart waarom Lou ’m aanschafte) cultauto, figurerend in tal van films, waaronder Betty Blue:

Hay Mulders memoreert Lou’s Heckflosse  overigens ook in z’n bovengenoemde artikel: ‘De vrouw des huizes [Mien ‘Mientje’ Wiertz] werd meerdere malen in dorp gesignaleerd met een dure bontjas aan en een glanzende Mercedes.’ Díe Mercedes, díe Heckflosse, staat dus voor een lullige 1800 euro te koop! Weliswaar met een aantal gebreken, maar het is wél een Heckflosse  en ie is wél van Lou de Palingboer geweest. Kortom, een stukje rijdend cultuurhistorisch erfgoed om u tegen te zeggen. Het enige dat me van aanschaf weerhoudt, is de mogelijke wederopstanding van Lou. Die zou, zo verklaarde hij kort voor z’n overlijden, in 1972 plaatsvinden. Zover kwam het niet, maar wie zegt dat Lou zich niet een jaartje of veertig heeft vergist? Zul je zien dat ik die Heckflosse  net heb aangeschaft en dat Lou twee dagen later op de stoep staat om ’m op te eisen. En om nou weerstand te gaan bieden aan een verrezen Christus?