Met het drievaks hek aan de Sint-Odastraat (zie
actualisatie houten Horster boerenhekken) is iets vreemds aan de hand. Of beter gezegd: met het weiland waar het hek toegang toe verleent, is iets vreemds aan de hand.
Ik heb al eens onthuld dat ik tot het vreemde slag van mensen behoor dat wel eens voor z’n plezier een gemeenteraadsvergadering bezoekt. Enkele maanden geleden woonde ik een vergadering bij waarin Ger Hermans gebruikmaakte van het spreekrecht voor burgers. Hij ageerde tegen de voorgenomen toepassing van de Wet Voorkeursrecht Gemeenten op een bepaald perceel. Omdat ik niet alle Horster kadastrale perceelnummers uit mijn hoofd ken, had ik eerlijk gezegd geen flauw idee om welk stuk grond het nu eigenlijk ging. Ik stond er verder niet meer bij stil, totdat ik deze week de agenda voor de gemeenteraadsvergadering van 16 december eens zorgvuldig bekeek. Agendapunt 4, ingekomen brieven, brief nr. 24: ‘
Brief van de heer G. Hermans d.d. 10 november 2008 inzake “Bezwaarschrift”’. Ondanks de lengte (elf bladzijden plus bijlagen) kan ik iedereen lezing van deze brief aanraden.
Voor wie die wijze raad niet opvolgt, zal ik hier in het (heel) kort proberen te schetsen wat er aan de hand is. De heer Hermans is eigenaar van een weiland aan de Sint-Odastraat in Melderslo. Niet zomaar een weiland, maar een weiland dat in zijn huidige vorm minstens tweehonderd jaar oud is, aan de rand van een beekdal ligt, wordt begrensd door een oude houtwal, niet agrarisch wordt gebruikt en sinds drie jaar ecologisch wordt beheerd. Een landschappelijk en cultuurhistorisch juweeltje dus. Mooi zo laten, met je vingers van af blijven, zou je denken. Toch wil de gemeente de mogelijkheid openlaten dat het perceel in de toekomst een andere bestemming krijgt dan de huidige (natuur) dan wel intensiever gebruikt gaat worden. Daarom wil ze de Wet Voorkeursrecht Gemeenten er op van toepassing verklaren. Dit nu stuit de heer Hermans tegen de borst. Hij strijdt ervoor dat de huidige natuurbestemming ook in de toekomst gehandhaafd blijft.
Wat de zaak tot een klein mysterie maakt, is dat de heer Hermans citeert uit een aantal documenten waaruit blijkt dat de gemeente aan het weiland ook altijd een natuurbestemming heeft toebedacht! Waarom dan toch die Wet Voorkeursrecht Gemeenten? Ik zou burgers die vechten voor een natuurbestemming van hun grond juist koesteren. Of is hier misschien sprake van een compleet uit de hand gelopen spraakverwarring? Op 16 december toch maar weer eens de publieke tribune van de raadszaal beklimmen …
Ik heb al eens onthuld dat ik tot het vreemde slag van mensen behoor dat wel eens voor z’n plezier een gemeenteraadsvergadering bezoekt. Enkele maanden geleden woonde ik een vergadering bij waarin Ger Hermans gebruikmaakte van het spreekrecht voor burgers. Hij ageerde tegen de voorgenomen toepassing van de Wet Voorkeursrecht Gemeenten op een bepaald perceel. Omdat ik niet alle Horster kadastrale perceelnummers uit mijn hoofd ken, had ik eerlijk gezegd geen flauw idee om welk stuk grond het nu eigenlijk ging. Ik stond er verder niet meer bij stil, totdat ik deze week de agenda voor de gemeenteraadsvergadering van 16 december eens zorgvuldig bekeek. Agendapunt 4, ingekomen brieven, brief nr. 24: ‘Brief van de heer G. Hermans d.d. 10 november 2008 inzake “Bezwaarschrift”’. Ondanks de lengte (elf bladzijden plus bijlagen) kan ik iedereen lezing van deze brief aanraden. 
Voor wie die wijze raad niet opvolgt, zal ik hier in het (heel) kort proberen te schetsen wat er aan de hand is. De heer Hermans is eigenaar van een weiland aan de Sint-Odastraat in Melderslo. Niet zomaar een weiland, maar een weiland dat in zijn huidige vorm minstens tweehonderd jaar oud is, aan de rand van een beekdal ligt, wordt begrensd door een oude houtwal, niet agrarisch wordt gebruikt en sinds drie jaar ecologisch wordt beheerd. Een landschappelijk en cultuurhistorisch juweeltje dus. Mooi zo laten, met je vingers van af blijven, zou je denken. Toch wil de gemeente de mogelijkheid openlaten dat het perceel in de toekomst een andere bestemming krijgt dan de huidige (natuur) dan wel intensiever gebruikt gaat worden. Daarom wil ze de Wet Voorkeursrecht Gemeenten er op van toepassing verklaren. Dit nu stuit de heer Hermans tegen de borst. Hij strijdt ervoor dat de huidige natuurbestemming ook in de toekomst gehandhaafd blijft. 
Wat de zaak tot een klein mysterie maakt, is dat de heer Hermans citeert uit een aantal documenten waaruit blijkt dat de gemeente aan het weiland ook altijd een natuurbestemming heeft toebedacht! Waarom dan toch die Wet Voorkeursrecht Gemeenten? Ik zou burgers die vechten voor een natuurbestemming van hun grond juist koesteren. Of is hier misschien sprake van een compleet uit de hand gelopen spraakverwarring? Op 16 december toch maar weer eens de publieke tribune van de raadszaal beklimmen …
Geen opmerkingen:
Een reactie posten