Intermezzo – Huisdierenzegening (1)

Hoe je ook over de rooms-katholieke kerk mag denken, ze gaat wel met haar tijd mee. Neem nu de Sint-Lambertusparochie in Horst. Die zet komende zondag – werelddierendag – voor het eerst een huisdierenzegening op poten. Half twaalf, in het atrium van de Sint-Lambertuskerk. Kapelaan Schwillens zegent blijkens De Echo van Horst vooral de vriendschap tussen mens en dier. En verder: ‘Bij de zegening spreekt de kapelaan een persoonlijke boodschap voor het huisdier uit. Daarnaast sprenkelt hij wijwater over het beest. Vervolgens bidden wij ook dat God de baas en het dier in het komende jaar beschermt.’
Hoe mijn huisdieren reageerden, toen ik ze dit grote nieuws vertelde? Met gemengde gevoelens. Een van m’n katten kon z’n oren niet geloven en maakte van blijdschap onophoudelijk salto’s:
De bruine beer (‘Wie wil er vechten met de bruine beer? Niemand? Dan heeft de bruine beer wéér gewonnen!’) daarentegen houdt zich al sinds het bekend worden van het nieuws schuil. Zou hij soms last hebben van een slecht geweten? Ook bij m’n varkens bespeur ik enige aarzeling. Eén van hen vertrouwde me toe dat de varkens vrezen dat de huisdierenzegening een voorwendsel is om hen af te voeren naar het Nieuw Gemengd Bedrijf. Ik heb de beesten duidelijk proberen te maken dat het Nieuw Gemengd Bedrijf er nog helemaal niet is en dat de verantwoordelijke wethouder zelfs openlijk betwijfelt of het er wel ooit komt. Maar eens kijken of ik ze zondag meekrijg naar de kerk.De leeuw en het lam verheugen zich nu al op de kerkgang en mijn grijze muis was zelfs letterlijk door het dolle heen:
Mijn papegaai Japie heeft al aangekondigd dat hij zondag verstek laat gaan. Ik heb hem het afgelopen jaar een aantal malen vermanend toe moeten spreken vanwege godslasterlijk taalgebruik. Hij ziet zelf ook wel in dat het dan hypocriet zou zijn om nu wel die zegening te ondergaan. Van Pluto, m’n hond, kreeg ik te horen dat hij zondag andere verplichtingen heeft. Dat kan uiteraard, maar ik heb eerlijk gezegd het vage vermoeden dat zijn afwezigheid meer te maken heeft met angst voor de besprenkeling met wijwater.
Tenslotte Bruno, mijn tweede, wat minder vechtlustige beer. Die was zo ondersteboven door het nieuws dat hij er spontaan van begon te jodelen:
U merkt: zoveel dieren, zoveel zinnen. Maar als de voortekenen niet bedriegen, kan ik zondag met een flinke schare huisdieren naar de Sint-Lambertuskerk afreizen. Dus als het even meezit, kan ik u volgende week verklappen welke persoonlijke boodschappen de kapelaan voor mijn huisdieren heeft uitgesproken.
P.S. Ik was m’n geliefde kikker Kermit al enkele dagen kwijt. Blijkt dat de mallerd nu al bij het atrium zit te wachten op de inzegening!