In navolging van het
CDA heeft Horst-sweet-Horst een aantal Horstenaren in het zonnetje gezet. Het CDA bood mensen die zich extra inspannen voor de gemeenschap een ruikertje aan. Horst-sweet-Horst wilde juist de asocialen, de pispaaltjes, de non-valeurs en de nietsnutten eens voor het voetlicht brengen. Bevorderen zij immers niet bij uitstek de buurtcohesie? Hun gedrag geeft aanleiding tot praatjes en roddels. Tegen hen wordt samengespannen en actie gevoerd. Die strijd tegen een gemeenschappelijke vijand vormt een wezenlijke stimulans voor het saamhorigheidsbesef. Uit dankbaarheid voor hun bijdrage aan de samenleving bezorgde Horst-sweet-Horst daarom afgelopen week vijf Horster zondebokken een vlijtig liesje.
Aangenaam verrast door het vlijtig liesje was Toon Steffens (67), woonachtig aan de Julianastraat in Horst. Als enige in zijn straat weigert Toon sneeuw te ruimen. Dit leidt telkenmale tot scheve gezichten: ‘Eerst staan ze te loeren achter de vitrage en dan scholen ze samen en staan ze mijn richting op te wijzen. Altijd weer mooi om te zien hoe de buurt dan naar elkaar toe groeit. Ik hoop op een strenge winter.’
Joep Massen (31) uit Melderslo teelt wiet op zijn zolderkamer. Dit tot groot ongenoegen van de omwonenden, die klagen over stankoverlast en auto’s die af en aan rijden. Joep bezweert dat hij het allemaal doet voor de gemeenschap: ‘Zie het als sociaal werk. Het zou toch waanzin zijn als Melderslo voor z’n wiet helemaal naar Horst zou moeten? Wist je trouwens dat veel kinderen van die klagers hier vaste klant zijn? Nee, dat vlijtig liesje heb ik wel verdiend.’
In Hegelsom toonde Bert Kogels (78) zich ontroerd over het presentje. Bert is in 1956 gestopt met het onderhouden van z’n voortuintje. Sindsdien vliegen de schimpscheuten van buurtbewoners hem om de oren. De plant ziet hij als een erkenning voor zijn verdiensten voor de gemeenschap: ‘Beter laat dan nooit zullen we maar zeggen.’
Sef van de Crommentuijn (48), een notoire alcoholist uit Meterik, was minder ingenomen met het cadeau. Verbitterd merkte hij op: ‘Je jarenlang belangeloos helemaal klem zuipen en dagelijks de pias uithangen, gaat je niet in je kouwe kleren zitten. Ik denk dat ik er binnenkort maar eens mee stop.’ Hopelijk bedenkt Sef zich, want de gevolgen voor de sociale samenhang in Meterik zouden wel eens funest kunnen zijn.
Het laatste vlijtig liesje ging naar Hay Helmes (56) uit Horst. Hij ontbreekt steevast op de jaarlijkse buurtbarbecue. Dit maakt hem tot mikpunt van hoon en spot voor zijn buurtgenoten. Voor hem is de opoffering misschien wel het grootst, want als er één liefhebber is van vette, aangebrande barbecueworstjes dan is het Hay wel: ‘Het kost me inderdaad moeite, maar als ik ze dan weer hoor schelden en tieren, geeft dat voldoening. Ik beschouw mezelf maar als een bindend element.’
Aangenaam verrast door het vlijtig liesje was Toon Steffens (67), woonachtig aan de Julianastraat in Horst. Als enige in zijn straat weigert Toon sneeuw te ruimen. Dit leidt telkenmale tot scheve gezichten: ‘Eerst staan ze te loeren achter de vitrage en dan scholen ze samen en staan ze mijn richting op te wijzen. Altijd weer mooi om te zien hoe de buurt dan naar elkaar toe groeit. Ik hoop op een strenge winter.’
Joep Massen (31) uit Melderslo teelt wiet op zijn zolderkamer. Dit tot groot ongenoegen van de omwonenden, die klagen over stankoverlast en auto’s die af en aan rijden. Joep bezweert dat hij het allemaal doet voor de gemeenschap: ‘Zie het als sociaal werk. Het zou toch waanzin zijn als Melderslo voor z’n wiet helemaal naar Horst zou moeten? Wist je trouwens dat veel kinderen van die klagers hier vaste klant zijn? Nee, dat vlijtig liesje heb ik wel verdiend.’
In Hegelsom toonde Bert Kogels (78) zich ontroerd over het presentje. Bert is in 1956 gestopt met het onderhouden van z’n voortuintje. Sindsdien vliegen de schimpscheuten van buurtbewoners hem om de oren. De plant ziet hij als een erkenning voor zijn verdiensten voor de gemeenschap: ‘Beter laat dan nooit zullen we maar zeggen.’ 
Sef van de Crommentuijn (48), een notoire alcoholist uit Meterik, was minder ingenomen met het cadeau. Verbitterd merkte hij op: ‘Je jarenlang belangeloos helemaal klem zuipen en dagelijks de pias uithangen, gaat je niet in je kouwe kleren zitten. Ik denk dat ik er binnenkort maar eens mee stop.’ Hopelijk bedenkt Sef zich, want de gevolgen voor de sociale samenhang in Meterik zouden wel eens funest kunnen zijn. 
Het laatste vlijtig liesje ging naar Hay Helmes (56) uit Horst. Hij ontbreekt steevast op de jaarlijkse buurtbarbecue. Dit maakt hem tot mikpunt van hoon en spot voor zijn buurtgenoten. Voor hem is de opoffering misschien wel het grootst, want als er één liefhebber is van vette, aangebrande barbecueworstjes dan is het Hay wel: ‘Het kost me inderdaad moeite, maar als ik ze dan weer hoor schelden en tieren, geeft dat voldoening. Ik beschouw mezelf maar als een bindend element.’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten