Supermarkt Lidl in Horst heeft vanwege een verbouwing sinds 11 januari zijn deuren gesloten. Op 22 februari gaan ze weer open. Voor mijn gevoel is dit al de tweede verbouwing binnen niet al te lange tijd, maar dat is in het kader van dit stukje feitelijk irrelevant. Ook buiten beschouwing blijft de toch interessante vraag of het niet logischer was geweest de eerste (
‘Wij heropenen op 22 februari 2010’) en de tweede zin (
‘I.v.m. verbouwing zijn wij gesloten vanaf 11 januari’) van de aan de gevel bevestigde mededeling om te wisselen of desnoods de tweede zin in z'n geheel weg te laten.
Evenmin zal ik uitweiden over de eventuele overbodigheid van het jaartal 2010 in de eerste zin. Zelfs aan speculaties over de aantallen Horstenaren die naar het verre Maasbree zullen afreizen om in het Lidl-filiaal aldaar hun piepers en vlaflips te scoren, ga ik me niet bezondigen. Nee, wat me vooral bezighoudt, is de vraag of in de verbouwde Lidl ook de kassa’s veranderd zullen zijn. Of preciezer: de kassabonnen.
Vooraf wil ik niet verhelen dat ik geen aandachtig napluizer van kassabonnen ben. Als ik in een winkel de vraag krijg voorgelegd of ik een kassabon wil, luidt mijn antwoord negen van de tien keer: ‘Nee’. Negen van de tien keer dat ik wel een kassabon krijg, belandt hij ongezien in de dichtstbijzijnde prullenbak. Dus met de kennis van nu is het eigenlijk onbegrijpelijk dat ik op zaterdag 5 december om 9.28 uur met ‘ja’ reageerde op de vraag van de Lidl-caissière of ik een kassabon wilde. Nog onbegrijpelijker was dat ik de bon niet ongezien in de dichtstbijzijnde prullenbak deponeerde, maar het ding bekeek en las:
Ja, het staat er werkelijk:
‘Uw bediener is Mevrouw 13.’ Vaak hoor je mensen klagen dat je daar of daar maar een nummer bent, maar bij Lidl ben je het als bediener dus letterlijk. (Vreemde term trouwens, ‘bediener’. Caissière heet dat toch? Bij ‘bediener’ denk ik eerder aan een geestelijke die iemand de laatste sacramenten toedient.) Die constatering werd op 4 januari om 19.14 uur nog een keer bevestigd:
De noodzaak van naamsvermelding van de dienstdoende caissière op de kassabon ontgaat me. Als het dan toch moet, doe het dan zoals Plus (al ontgaat me daar de noodzaak van de leeftijdsvermelding van Wies).
Op 22 februari zal blijken wat Lidl met deze gratis raadgeving heeft gedaan. De voorspelling dat ze in de wind wordt geslagen, lijkt me met de kennis van nu niet al te gewaagd.
P.S. Ik ben niet van plan verantwoording te gaan afleggen over de aard van de door mij aangeschafte producten.
Evenmin zal ik uitweiden over de eventuele overbodigheid van het jaartal 2010 in de eerste zin. Zelfs aan speculaties over de aantallen Horstenaren die naar het verre Maasbree zullen afreizen om in het Lidl-filiaal aldaar hun piepers en vlaflips te scoren, ga ik me niet bezondigen. Nee, wat me vooral bezighoudt, is de vraag of in de verbouwde Lidl ook de kassa’s veranderd zullen zijn. Of preciezer: de kassabonnen. 
Vooraf wil ik niet verhelen dat ik geen aandachtig napluizer van kassabonnen ben. Als ik in een winkel de vraag krijg voorgelegd of ik een kassabon wil, luidt mijn antwoord negen van de tien keer: ‘Nee’. Negen van de tien keer dat ik wel een kassabon krijg, belandt hij ongezien in de dichtstbijzijnde prullenbak. Dus met de kennis van nu is het eigenlijk onbegrijpelijk dat ik op zaterdag 5 december om 9.28 uur met ‘ja’ reageerde op de vraag van de Lidl-caissière of ik een kassabon wilde. Nog onbegrijpelijker was dat ik de bon niet ongezien in de dichtstbijzijnde prullenbak deponeerde, maar het ding bekeek en las: 
Ja, het staat er werkelijk: ‘Uw bediener is Mevrouw 13.’ Vaak hoor je mensen klagen dat je daar of daar maar een nummer bent, maar bij Lidl ben je het als bediener dus letterlijk. (Vreemde term trouwens, ‘bediener’. Caissière heet dat toch? Bij ‘bediener’ denk ik eerder aan een geestelijke die iemand de laatste sacramenten toedient.) Die constatering werd op 4 januari om 19.14 uur nog een keer bevestigd: 
De noodzaak van naamsvermelding van de dienstdoende caissière op de kassabon ontgaat me. Als het dan toch moet, doe het dan zoals Plus (al ontgaat me daar de noodzaak van de leeftijdsvermelding van Wies). 
Op 22 februari zal blijken wat Lidl met deze gratis raadgeving heeft gedaan. De voorspelling dat ze in de wind wordt geslagen, lijkt me met de kennis van nu niet al te gewaagd. 
P.S. Ik ben niet van plan verantwoording te gaan afleggen over de aard van de door mij aangeschafte producten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten