Intermezzo – Blauwe bessen

Het moet medio oktober zijn geweest. Terwijl bij Hayberries in Broekhuizen al weken geen blauwe bessen meer te krijgen zijn, gaat men bij B-Berry (ook wel Douven geheten) aan de Herenbosweg gewoon door met plukken en verkopen. Hoe lang nog?
‘Hooguit een week, hangt ook af van het weer’, aldus de verkoper.
Blijkbaar is de teleurstelling van m’n gezicht af te lezen, want hij vervolgt: ‘Maar we hebben sinds kort iets dat de pijn kan verzachten.’
Daar moet ik meer van weten. ‘Gedroogde blauwe bessen. Op de Hiltho was iedereen er razend enthousiast over.’
Het water loopt me nog niet meteen in de mond. ‘Vergelijkbaar met gedroogde pruimen, maar dan hoogwaardiger. Meer bite bovendien. Geen suikers aan toegevoegd, alleen een vleugje appelextract voor de smaak. En gezond, want de antioxidanten zitten er nog gewoon in.’
Ja, ja, zal wel. Trapt deze jongen mooi niet in. ‘Ik weet zeker dat je dat potje in een keer leeg eet als je vanavond thuis op de bank voor de televisie zit.’
Nou, oké dan. Niet dat ik er echt in geloof, maar goed, je kunt nooit weten. ‘Mooi, da’s dan vijf euro.’ Wablief? ‘Vijf euro.’’s Avonds thuis op de bank voor de televisie. Eén gedroogd besje om te beginnen. Net een rozijn. Moest daar nu zo lyrisch over gedaan worden? Was ik er dan toch ingetuind?
Tweede poging, nu een handjevol tegelijk. Hé verrek, wat is dat? Een ware smaaksensatie! Snel nog een handje. En nog een. En nog een. Nee, het potje is die avond niet opgegaan. Maar dat kwam vooral omdat B-Berry de volgende dag gesloten was en ik dan zonder had gezeten. Twee dagen later ben ik teruggegaan en heb vier potjes gekocht. Om een bankroet te voorkomen heb ik daarna met mezelf afgesproken dat ik de consumptie beperk tot maximaal één potje per week.Waarom ik u niet eerder op de hoogte heb gebracht van deze ontdekking? Doodeenvoudig: navraag leerde me dat de voorraad gedroogde bessen vrij beperkt is en om anderen niet op een idee te brengen, was het beter er geen ruchtbaarheid aan te geven. Dat de kaviaar onder de gedroogde vruchten maar mooi een goed bewaard geheim mocht blijven. Waarom nu dan wel dit stukje? Omdat Leon Litjens weer eens alles heeft verpest. Op z’n weblog schrijft de wethouder dat Theo Douven en Marcel Driessen van het Blueberry Collectief hem op 9 december hebben bezocht. Niets aan de hand als hij het daarbij had gelaten. Maar nee, hij meent dieper op het bezoek in te moeten gaan: ‘Men liet ons een nieuw product proeven, gedroogde blauwe bessen, een erg smaakvol product met volgens mij veel afzetpotentie.’ Spelbederf heet dat. Alles in duigen. Weg goed bewaard geheim. Gisteren voor de zekerheid m’n voorraad dieppaars goud maar met zeven nieuwe potjes aangevuld: