Ik kan het elke blogger die om wat voor reden dan ook met een motivatieprobleem(pje) kampt, aanraden: schrijf erover en je zult zien dat de hartverwarmende reacties je vervolgens weer over de streep trekken. Dat overkwam althans mij.
Negen (openbare) reacties maar liefst leverde m’n stukje van
vorige week op (een aantal dat eerder alleen werd gehaald bij een bijdrage over het
Groene Woud). Allemaal even aardig, meelevend en stimulerend. Ik kan ze alleen maar uit de grond van m’n hart danken, die zes vrouwen en drie mannen. Ja, inderdaad: zes vrouwen, drie mannen. Stond ik wel van te kijken, van die scheve verhouding. Klein Mysterie. Een afspiegeling van het lezersbestand van Horst-sweet-Horst? Kan ik me ondanks het ontbreken van harde cijfers nauwelijks voorstellen. Uit schriftelijke en mondelinge reacties dacht ik altijd op te kunnen maken dat mannelijke en vrouwelijke lezers elkaar ongeveer in evenwicht hielden.
Is empathie tonen dan wellicht iets feminiens? Iets dat bij vrouwen beter is ontwikkeld dan bij mannen? Als ervaringsdeskundige in de afgelopen weken kan ik die vraag alleen maar met ‘nee’ beantwoorden:
im groβen Ganzen gaat mannen het betonen van medeleven evengoed af als vrouwen. Hebben mannen er dan misschien meer moeite mee dit in het openbaar te doen? Laten we het daar maar op houden. Want als ik zou zeggen dat het ook nog mogelijk is dat die vrouwen heimelijk iets van me willen, zou ik ze alleen maar tegen me in het harnas jagen – wel het allerlaatste dat ik wens.
Gaat Horst-sweet-Horst nu op de oude voet verder? Dat is teveel gezegd. ‘Voorlopig op therapeutische basis’, lijkt me een betere omschrijving. Wat dat precies inhoudt? Zelf ook geen idee, we zien wel.
Ter afsluiting nog iets dat ik vorige week vergat te vermelden en dat in al z’n triestheid eigenlijk ook wel weer lachwekkend is. Eén dag (24 uur) na de crematie van onze ‘dierbare’ viel deze brief in de brievenbus (klik op de afbeelding om haar te vergroten):
De een z’n dood is de ander z’n brood – maar dan letterlijk. Zeg niet dat ik u niet gewaarschuwd heb, mocht een van úw dierbaren komen te overlijden.
Negen (openbare) reacties maar liefst leverde m’n stukje van vorige week op (een aantal dat eerder alleen werd gehaald bij een bijdrage over het Groene Woud). Allemaal even aardig, meelevend en stimulerend. Ik kan ze alleen maar uit de grond van m’n hart danken, die zes vrouwen en drie mannen. Ja, inderdaad: zes vrouwen, drie mannen. Stond ik wel van te kijken, van die scheve verhouding. Klein Mysterie. Een afspiegeling van het lezersbestand van Horst-sweet-Horst? Kan ik me ondanks het ontbreken van harde cijfers nauwelijks voorstellen. Uit schriftelijke en mondelinge reacties dacht ik altijd op te kunnen maken dat mannelijke en vrouwelijke lezers elkaar ongeveer in evenwicht hielden.
Is empathie tonen dan wellicht iets feminiens? Iets dat bij vrouwen beter is ontwikkeld dan bij mannen? Als ervaringsdeskundige in de afgelopen weken kan ik die vraag alleen maar met ‘nee’ beantwoorden: im groβen Ganzen gaat mannen het betonen van medeleven evengoed af als vrouwen. Hebben mannen er dan misschien meer moeite mee dit in het openbaar te doen? Laten we het daar maar op houden. Want als ik zou zeggen dat het ook nog mogelijk is dat die vrouwen heimelijk iets van me willen, zou ik ze alleen maar tegen me in het harnas jagen – wel het allerlaatste dat ik wens.
Gaat Horst-sweet-Horst nu op de oude voet verder? Dat is teveel gezegd. ‘Voorlopig op therapeutische basis’, lijkt me een betere omschrijving. Wat dat precies inhoudt? Zelf ook geen idee, we zien wel. 
Ter afsluiting nog iets dat ik vorige week vergat te vermelden en dat in al z’n triestheid eigenlijk ook wel weer lachwekkend is. Eén dag (24 uur) na de crematie van onze ‘dierbare’ viel deze brief in de brievenbus (klik op de afbeelding om haar te vergroten):
De een z’n dood is de ander z’n brood – maar dan letterlijk. Zeg niet dat ik u niet gewaarschuwd heb, mocht een van úw dierbaren komen te overlijden.
Ha Wim,
BeantwoordenVerwijderenFijn dat je er weer een beetje bent.
Die brief... voor sommige dingen zijn geen woorden.
Groet Jacqueline
Hallo Wim,
BeantwoordenVerwijderenOf er een verschil is? Kijk eens naar je eigen beeldjes!
En voor die brief zijn inderdaad geen woorden voor.
Wim, weer fijn om iets van je te kunnen lezen.
Groetjes Wilma.
Beste Wim,
BeantwoordenVerwijderenFijn je weer te lezen!
Die brief is inderdaad lachwekkend als het niet zo triest was. Ik probeer me dan altijd voor te stellen wat zo'n medewerker voor werk moet hebben....of iemand dat met zichzelf kan verenigen...
Groet, Liesbeth
Hoi Wim,
BeantwoordenVerwijderengoed dat je weer terug bent
groet, Gé (met openbare empathie).
Hoewel, is 'goed dat je weer terug bent' dan voldoende? Denk van wel, jou een beetje kennende.