De verleiding is groot in de rest van dit stukje dieper in te gaan op de vraag of de spatie tussen ‘gats’ en ‘Teng’ eigenlijk wel op z’n plaats is. Het is immers een aloud Horster gebruik op straatnaambordjes eigennamen vast te plakken aan het woord ‘straat’,
‘laan’,
‘plein’,
‘weg’
of ‘pedje’.
Bovendien zou er met ‘Jan ván Tenggats’ nog meer dan met ‘Jan ván Teng gats’ iets zijn ontstaan dat voor buitenstaanders volkomen onbegrijpelijk is. Wat ons gevoel van eigenwaarde weer een flinke boost zou hebben gegeven – de Jan ván Tenggats als dankbare bron van plattelandschauvinisme.
Maar wat een geneuzel! Laten we ons gelukkig prijzen met het feit dat er nu een steegje, met of zonder spatie, is vernoemd naar de Horster dialectschrijver. Laten we ons nog gelukkiger prijzen met het feit dat er sinds afgelopen week in datzelfde steegje (tussen parkeerplaats P2 en de Steenstraat) vijf plaquettes hangen met gedichten en spreuken van Jan ván Teng. Hulde aan de Kloscommissie voor dit initiatief! Zo oneindig veel beter dan het onzalige gemeentelijk voornemen (dat intussen gelukkig van de baan is) plaatsnaamborden te voorzien van de dialectbenaming van het betreffende dorp.
Mijn top 5 van Jan ván Tengplaquettes:
5.
4.
3.
2.
1.
Overigens blijf ik onverminderd voorstander van het opsieren van trottoirbanden en/of stoeptegels met Horster woorden en uitdrukkingen. Al is het maar omdat ik ervan overtuigd ben dat het alom in het Horster centrum aanwezige chagrijn als sneeuw voor de zon zal verdwijnen bij het zien van woorden en uitdrukkingen als um de neut ni, nuëteluk, roêteketoêt keumt aaltiët oêt, miëmere, gój zoëpers - gój waerkers, bèjoa, doën beej de knoak zit ’t lekkerste vleis, vrómmes, niks óp de zök hebbe, knoêvele, ván boave boont - ván oonder stroont en toddekèl.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten