Jörgen Dinnissen is een import-Horstenaar. Hij bracht zijn jeugd door in Overasselt, maar is intussen al vele jaren niet meer weg te denken uit Melderslo. Hij deed universitaire studies filosofie en bedrijfskunde en is tegenwoordig manager bij een softwarebedrijf in het westen van het land. Een van zijn grote hobby’s is geschiedenis. Hij is bestuurslid van Stichting Geschiedenis Melderslo en daar is hij onder meer kartrekker van de digitale nieuwsbrief die die stichting maandelijks verstuurt. Wat mij betreft een hoogtepunt in zijn oeuvre was een aflevering over de Melderslose droogmolen. Wat dat is? Dat ga ik hier niet verklappen; kijk gewoon op de website van de Stichting Geschiedenis Melderslo.
Olifantspaden als metafoor
Op verzoek van Wim wil ik u wel vertellen wat ik van olifantspaden vind. Om heel eerlijk te zijn voordat Wim er in zijn eerste blog een paar jaar geleden over schreef had ik er nooit van gehoord. Ik had ze wel al ‘gezien’ maar ik wist niet dat ze een naam hadden. In mijn hoofd heetten zulke padjes ‘afsnijdpaadjes’. De laatste twee weken heb ik nagedacht waarom ik altijd moet
glimlachen om olifantspaden. In mijn bijdrage van drie sheets ga ik hier kort op in.
The birds and the bees do it. En rivieren doen het ook! Kijk naar de meanderende rivieren in het landschap. Als een slang kruipen rivieren door het land heen. Om rotsen, bomen en hardere grondsoorten. Het is een spel tussen water en obstakels. En het spel van de mens als er gekanaliseerd wordt.
Niet alleen the birds, the bees and riveren doen het … de mens ook! We hebben allemaal school gegaan en we zijn allemaal bekend met het Groene Boekje (nee, niet die van Khadaffi). Maar in ons dagelijks taalgebruik gebruiken we afkortingen, woordn met missde ltters, #hashtags, verschillende talen, woorden met betekenis in een context, emoticons :-), slang etc. Kortom, shortcuts hebben we ook in ons alledaags taalgebruik. Ooit een boodschappenlijst gezien volgens het Groene Boekje? Ik niet!
Kain en Abel. Ik zie zelfs een dieper verband achter/onder olifantspaden. Het is de ‘eeuwige’ strijd tussen Kain en Abel. Eigenlijk is dit niet ‘eeuwig’ maar een 12.000 jaar oud verband. (Een klein stukje uit onze meer dan 200 miljoenjarige geschiedenis als ‘homo sapiens’.) In 10.000 v. Chr. werden we van jager-verzamelaar -> boer. Sindsdien wonen steeds meer en meer van ons op een vaste woonplaats. En nu komt de clou: net zoals de Jager-Verzamelaar vocht met de Boer, zo vocht de boer Kain met herder Abel. Net zo vechten gemeenten (of eigenaren van stukken grond in zijn algemeenheid) met de mensen die zo nodig een olifantspad nemen. Met hekken, afzettingen, slagbomen, kettingen, hekjes, muren etc. en op sommige plaatsen zelfs heuse (park)wachters wordt geprobeerd mensen tegen te houden die een shortcut willen nemen. Het spel tussen eigenaren die niet willen dat mensen over hun stukkie lopen (de Kains) – en daarom keer op keer allerlei obstakels opwerpen – en zij die een stuk willen afsnijden (de Abels).
Om mijn bijdrage af te sluiten. Waarom moet ik altijd glimlachen om olifantspaden? Omdat wij als mensen met een vaste woonplaats altijd een stukje Abel in ons hebben: de jager-verzamelaar met
Wanderlust.
Jörgen Dinnissen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten