Klein mysterie 296 – Action

Vrijdagmiddag. Sinterklaasaankoopje bij de Action.

2,89 euro. Wat in de Nederlandse logica 2,90 euro betekent. Ik haal m’n van het kleingeld uitpuilende portemonnee tevoorschijn. Diep een twee euromunt op. Een munt van vijftig cent. Een munt van twintig cent. Een munt van tien cent. Een munt van vijf cent. Twee munten van twee cent. En warempel heb ik ook nog een munt van een cent. 2,90 euro! Voldoening maakt zich van me meester: m’n portemonnee is een tikkeltje lichter en op de koop toe kan ik de caissière van wat kleingeld voorzien. Want als je caissières ergens een plezier mee kunt doen, zo heb ik altijd geleerd, is het wel met kleingeld. In de overtuiging een goede daad te verrichten overhandig ik de caissière de acht munten. ‘Alstublieft.’
‘Wacht, wacht, daar kan ik niets mee.’
‘Wablief?’
‘Die munt van één cent.’
‘Ja?’
‘Kan ik niet accepteren.’
‘Hoezo?’
‘Mag niet van m’n baas.’
‘Wat is dat dan? Een munt van één cent is toch een wettig betaalmiddel?’
‘Kan wel zijn, maar toch mag ik munten van één cent niet accepteren van m’n baas.’
‘Vreemd.’

Waarop ik de munt van één cent en de munten van twee cent terugnam, een munt van vijf cent tevoorschijn toverde en aan de caissière overhandigde en boos de winkel uitbeende. Was ik een assertiever type geweest, dan had ik de filiaalchef op het matje geroepen, de caissière m’n Sinterklaasaankoopje door de strot geduwd of was ik tot ware action overgegaan en had de hele klotezooi kort en klein geslagen. Maar in het echt is elke vorm van assertiviteit me vreemd. Ik ben zo iemand die over zich heen laat lopen. Geen weerwoord heeft. Pas thuis bedenkt wat ie had moeten zeggen of doen. Begrip heeft waar razernij op z’n plaats zou zijn. Ik ben een doetje.

Gelukkig is er altijd nog Horst-sweet-Horst als uitlaatklep voor m’n frustratie.

Welbeschouwd is het al vreemd dat je klakkeloos accepteert dat je 2,90 euro neer moet tellen voor iets dat 2,89 euro kost. Daar zou je nog tegenin kunnen brengen dat je ook slechts 2,90 euro hoeft te betalen voor iets van 2,92 euro (al geef ik u op een briefje dat het aantal producten van 2,89 euro dat van 2,92 euro verre overstijgt).

Ik wil me er ook nog wel bij neerleggen dat je omwille van de veiligheid in sommige winkels niet met biljetten van 100, 200 en 500 euro kunt betalen. Maar een munt van een cent weigeren? Dat wil er bij mij met de beste wil van de wereld niet in. En al helemaal niet als je munten van twee cent wel accepteert. Weet u wat? Ik stuur gewoon een e-mail naar de klantenservice van Action met een verzoek om opheldering.
Als kleine daad van verzet heb ik alvast dit eerder bij Action gekochte tegeltje (0,69 cent)

voorzien van een aangepast opschrift en daarna teruggelegd in de rekken van de Horster Action.

Ik sluit niet uit dat andere tegeltjes ditzelfde wrede lot te wachten staat als het antwoord van de klantenservice me niet bevalt.

Nee, inderdaad, veilig voor de pc gezeten is enige vorm van assertiviteit me niet vreemd.