Niet dat ik er al aan toe ben, maar weet u waar ik altijd van heb gedroomd? Van een rolstoel van flessen en verpakkingen. Is nog eens wat anders dan zo’n dodelijk saai grijs karretje dat elke frivoliteit ontbeert. Met zo’n rolstoel van flessen en verpakkingen kun je tenminste de blits maken. Ben je de
talk of the town. Ja, ik weet dat zo’n ding flink rammelt en dat er wel eens wat van af valt, maar je krijgt er ook wat voor terug. Aandacht bijvoorbeeld. En respect. En aanzien. En levensvreugde. En jaloerse blikken.
Nee, als het eenmaal zo ver is, dan doe mij maar een rolstoel van flessen en verpakkingen. Graag geen handbewogen of duwrolstoel, maar een elektrische rolstoel van flessen en verpakkingen. En dan liefst zo’n stoere off-roadrolstoel met vierwielaandrijving. Zodat ik er ook lekker mee kan rossen door de bossen. Kicken, man!
‘Dream on’, hoor ik u denken. Nu moet ik direct bekennen dat ik nooit ook maar een seconde heb gedacht dat mijn droom van een rolstoel van flessen en verpakkingen ooit werkelijkheid zou worden. Tot gisteren. Een onzichtbare hand dreef mij naar de gats (of
grats) tussen parkeerplaats Patronaat en de Kerkstraat.
Normaliter geen plek waar je voor je plezier vertoeft. Maar kijk eens welk een vreugdevolle mededeling ik daar aantrof op een van de ruiten van het
PlasticPunt:
Helaas staat er niet bij hoeveel doppen je nodig hebt om je te verzekeren van die rolstoel van flessen en verpakkingen. Voor de zekerheid heb ik gisteren maar alvast de twee kratjes bier die er nog stonden leeg gezopen. Zijn toch mooi 48 doppen. Ik vermoed dat ik daarmee al een aardig eind op weg ben. Maar uiteraard heb ik er ook geen enkel bezwaar tegen als u mij uw overtollige doppen bezorgt. Het zou u toch deugd moeten doen dat u op die manier bij kunt dragen aan de realisatie van een droom. En voorkomt dat ik in alcoholisme verval.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten