Klein mysterie 337 – Hand schudden

Overkomt ons weer: zet voor het eerst in de geschiedenis een Turkse president voet op Horster bodem, schrijft het gerenommeerde Turkse dagblad Sabah dat de goede man op station Venlo arriveerde in plaats van Horst-Sevenum.

Terwijl Horst toch een belletje zou moeten doen rinkelen bij het Turkse lezerspubliek.

Wat mij betreft komt er in Limburg een standbeeld voor president Gül, want op de keper beschouwd hebben we het aan hem te danken dat we verlost zijn van de CDA-PVV-VVD-coalitie. Onbegrijpelijk trouwens dat het CDA nu van alle kanten lof krijgt toegezwaaid voor het breken met de PVV. Zelfs ‘verstand komt met de jaren’ en ‘voortschrijdend inzicht’ lijken me nog te veel eer. Ze hadden er gewoon nooit aan moeten beginnen. En zeg niet dat ze van tevoren niet gewaarschuwd zijn.

In de marge van alle Maastrichts en Haags gedoe was er donderdag ook een tweet van onze Horster CDA-wethouder Ger van Rensch: ‘Opstelling PVV stemt tot nadenken: zou ik bereid zijn Wilders een hand te geven??’ Hoewel ik vermoed dat de opvattingen van de wethouder over de PVV en Geert Wilders nagenoeg parallel lopen aan die van mij, heb ik me toch gestoord aan z’n tweet.

Ten eerste: als je overweegt af te zien van een elementaire fatsoensregel in het contact met de voorman van de partij waaraan jouw partij zich zowel landelijk als provinciaal heeft uitgeleverd, dan zou in mijn ogen de eerste consequentie moeten zijn: opzegging van het lidmaatschap van jouw partij. Is voor zover ik weet niet gebeurd.

Verder: ik vind het bepaald gratuit om zo’n fundamentele vraag te stellen en haar vervolgens onbeantwoord te laten. Het gaat hier verdorie wel om iets anders dan de keuze tussen hagelslag en vlokken op je boterham. Zeker als iemand die een openbaar ambt vervult, ben je moreel verplicht argumenten te leveren als je zo’n radicale stap overweegt. Als dat in een tweet niet kan (en dat kan niet), dan maar op je weblog. Anders laad je de verdenking op je gemakkelijk te willen scoren. En daarvoor ben je geen bestuurder.

Ten slotte: hoe verwerpelijk de denkbeelden en uitingen van Geert Wilders ook zijn, je moet je nooit verlagen tot de methoden van je tegenstander. Tenzij er bloed aan z’n handen kleeft, en dat is voor zover bekend bij de voormalige Grote Gedoger niet het geval. Het is zoals nota bene een partijgenote van de wethouder zegt: ‘Altijd hand schudden en groeten. ‘On speaking terms’ blijven. Niet vallen in de valkuil van de ander.’ Je afvragen hoe mensen als Kofi Annan en Nelson Mandela in dezen zouden handelen, kon ook wel eens helpen.