Klein mysterie 408 – Stadsdeel

Vorige week dinsdag vergaderde de gemeentelijke Commissie Ruimte. Op de agenda stonden interessante punten als het Sevenumse centrumplan en het gemeentelijk afvalbeleid. Helaas verhinderden andere bezigheden die avond dat ik de vergadering vanaf de publieke tribune kon volgen. Maar het mooie is dat er een gemeentelijke website is waar je al een dag later de volledige vergadering kunt terugbeluisteren. Je zit dan tegen dit scherm aan te kijken

en hoort ondertussen alles voorbijkomen. Je kunt terug- en vooruitspoelen en agendapunten die je niet interesseren overslaan. Ideaal!
Toch is het ook dan nog een hele zit, hoor, zo’n vergadering. Je moet je worstelen door passages als ‘Die 700 duizend euro, als je die terugbrengt naar de 3,8 miljoen in het begin, dan wordt die direct gedekt uit de voordelen. De rest van de kosten worden gedekt uit een voorziening van 2,6 miljoen die op rente gezet wordt, dus die groeit steeds een beetje aan. Daarvan worden steeds kosten afgehaald en daarmee zou dat 25 jaar lang geëxploiteerd kunnen worden.’
Je prijst je intussen gelukkig dat de commissieleden zo’n passage natuurlijk wél begrijpen.
Je verbaast je erover dat het feit dat de gemeente bouwproject de Heren van Zaerum deels zelf gaat financieren zó weinig vragen oproept bij de commissieleden.
Je mijmert wat over de vraag of de gemeenteraad zijn controlerende taken wel altijd naar behoren vervult en of de dames en heren zelf wel altijd ten volle begrijpen wat ze besluiten.  
Je hoort wethouder Driessen zeggen dat van de nieuw te bouwen winkels in Sevenum op dit moment al 59 procent is verhuurd. Je verwondert je daarover, omdat dat precies één procent te weinig is voor de benodigde zestig procent.
Je ergert je aan de veelgebezigde term ‘winkelplint’.
Je hoort wethouder Litjens zeggen dat over 59 procent van de nieuw te bouwen winkels in Sevenum al huurafspraken zijn gemaakt dan wel dat er gesprekken over gaande zijn. Je vindt dat dit wezenlijk afwijkt van wat wethouder Driessen enkele minuten eerder zei, maar staat daar blijkbaar alleen in, want er is geen commissielid dat om opheldering vraagt.

Je droomt weg bij het horen van een zin als ‘Verbetervoorstellen, maar binnen het raamwerk van het systeem.’
Je moet lachen om een zin als ‘Er zijn een aantal scenario’s van optimalisaties.’
Je veert op als je het CDA kritisch over het gemeentelijk afvalbeleid hoort zijn. Je vindt dat terecht, maar vraagt je af wanneer het CDA ook eens kritisch durft te zijn als het het beleidsterrein van een eigen wethouder betreft.
Je zakt als een pudding in elkaar als je iemand hoort zeggen ‘Die differentiatie is geen gevolg van sec het afvaltarief, maar van de combinatie van drie.’
Je wordt wild van het verhullend taalgebruik in een zin als ‘Er komt geen stijging voor de burger, er komt een verschuiving van het tarief.’
Je springt van wanhoop tegen het plafond bij het beluisteren van een zin als ‘Dan haal je toch in andere belastingtarieven je argumentatie weg om een tarifering te gaan differentiëren op je afvalsysteem.’
En dan, dan ga je uit verveling maar eens lezen wat er eigenlijk op dat scherm staat waar je nu al twee uur wat wezenloos naar zit te staren terwijl je luistert. Je begint aan jezelf te twijfelen. Je vraagt je af of er iets met je ogen aan de hand is. Je denkt dat je gek geworden bent. Maar nee hoor, het staat er toch echt:

De vraag is nu alleen nog of we een stadsdeel van Venlo of van Venray worden (of misschien al zijn geworden).