Verrommeling is een woord dat je in Horst aan de Maas in
verkiezingstijd doorlopend hoort. En dan in de zin van
‘De verrommeling van het
landschap baart ons grote zorgen’. Lees de verkiezingsprogramma’s er maar op na:
al gebruiken ze het woord misschien niet expliciet, alle partijen schreeuwen
van de daken dat ze willen waken voor verdere verrommeling van het buitengebied.
Verrommeling is óók een woord dat je in Horst aan de Maas
buiten verkiezingstijd zelden hoort. En al helemaal niet in de zin van
‘De
verrommeling van het landschap baart ons grote zorgen’. Wat je buiten
verkiezingstijd wel hoort, zijn woorden als ‘economische noodzaak’, ‘lastige
afweging’, ‘mooie impressiebeelden’, ‘belangrijk voor de werkgelegenheid’,
‘landschappelijke inpassing’ en ‘de medaille heeft twee kanten’.
Een oude wijsheid wil dat besluiten niet ín, maar buiten
verkiezingstijd worden genomen. En dus woekert de verrommeling vrolijk voort. En
dus kan het gebeuren dat het buitengebied van Horst aan de Maas binnenkort
behalve door een megastal ook wordt ontsierd door een megahal. En als ik zeg
megahal, dan bedoel ik ook megahal. Ik zou tenminste niet weten hoe je een hal
van 150 bij 148 en een bouwhoogte tot 16,80 meter anders moet noemen. Ze komt
te liggen in het voorheen zo goed als open gebied aan het einde van de
Peelheideweg, parallel aan de Midden Peelweg, min of meer tussen de
vakantieparken Loohorst en Meerdal in. Ga er voor de aardigheid eens kijken, de
hal begint inmiddels behoorlijk vorm te krijgen.
U zou voor de aardigheid ook eens moeten doen wat ik de
afgelopen week deed: terugluisteren naar de
vergadering waarin de gemeenteraad nog juist voor het zomerreces besloot
tot de bouw van de hal. Ben wel voorbereid op een ontluisterende ervaring.
Tenzij u op zoek bent naar illustratiemateriaal bij de zegswijze
‘een besluit erdoor jassen’ – dan kunt u
uw hart ophalen. Het begint er al mee dat de burgemeester z’n excuses aanbiedt
voor de haast waarmee ‘een en ander op tafel is gelegd’. Het advies van de
kwaliteitscommissie (
whatever that may be)
blijkt de gemeenteraad zelfs helemaal niet te hebben ontvangen. Het punt dan
maar doorschuiven naar een volgende vergadering? Geen denken aan! Gewoon dat
besluit nemen en dan zien we achteraf wel wat we eigenlijk hebben besloten! U
vindt dat ik overdrijf? Goed, luister dan even mee naar Eric Beurskens
(Essentie):
‘Gezien de snelheid die het
plan heeft gekend, hebben we het verzoek of in een commissie achteraf, dus
nádat we nu het besluit hebben genomen, nog eens toegelicht kan worden wat er
nu precies gedaan wordt. Zodat we ook aandachtspunten naar voren kunnen brengen
die we mogelijk toch nog uit de stukken halen als we écht de gelegenheid
krijgen ze goed te lezen.’ Van die dingen dus. (Terzijde: bij mijn weten is
het ook een half jaar na dato nog niet gekomen van de gevraagde toelichting in
een commissie.)
Ondanks wat voorzichtige kanttekeningen, stemde de
gemeenteraad uiteindelijk unaniem in met het collegevoorstel. Waardoor wij dus voor
de eeuwigheid opgescheept zitten met die megahal.
Ach, weet u, als inwoner van Horst aan de Maas leef ik in
het volle besef dat het economisch belang hier prevaleert. Overal, altijd en
ten koste van alles. Maar kom er dan ook gewoon voor uit en laat die
lulpraatjes in verkiezingstijd over verrommeling (in de zin van
‘De
verrommeling van het landschap baart ons grote zorgen’) gewoon achterwege.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten