Klein mysterie 415 – De Oude Lind (2)

En zo komen er ineens weer een hele hoop dingen bij elkaar.
Vorige week schreef ik hier over De Oude Lind. Enkele dagen eerder berichtte Dagblad De Limburger uitvoerig over een man en een vrouw die zijn nagegaan wat er is geworden van de zeventig monumentale bomen die auteur Jan Hendriks en fotograaf Anton Werker in 1976 portretteerden in Bomen in Limburg. Boeiend artikel. Nog boeiender is het boek zelf – ik heb het in mijn boekenkast staan.

Maar wordt er ook een Horster boom in geportretteerd? Ik kon het me niet meer herinneren. Boek er gisteren bij gepakt, en jawel hoor: bladzijde 95, De Oude Lind. ‘Hij staat even buiten de stadskern [sic] van Horst, deze 25 meter hoge reus van een linde’, zo begint Jan Hendriks z’n ronkende beschrijving. Een fragment daaruit: ‘Een gezellige jongen, deze kroegloper met een buikomvang van 3,20 meter. Vroeger bonden de voerlieden er hun paarden aan vast als ze goederen hadden afgeleverd op kasteel Ter Horst en in het café hun drinkgeld omzetten in “kleppen” gerstenat. Tot de Tweede Wereldoorlog was de boom het gezelligheidscentrum van de uitgaande Horstenaren, die vooral op zomerse zondagavonden onder zijn kroon zaten te kaarten, te zingen en te pimpelen.’ Als Jan het zegt is het zo. Mooie verhalen moet je niet kapot checken. 

Wat is die oude linde behalve een reus, een gezellige jongen, een kroegloper en een voormalig gezelligheidscentrum nu eigenlijk nog meer? Een gewone boom, een bijzondere boom of een monumentale boom? ‘Een monumentale boom’, zegt mijn gevoel. Maar een gevoel is nog geen feit. Het toeval wil dat de gemeente Horst aan de Maas juist een lijst van monumentale en bijzondere bomen heeft opgesteld. Alleen is die lijst helaas nergens op de gemeentelijke website te vinden. Wel te vinden zijn twee documenten waarin de criteria staan beschreven die een boom monumentaal dan wel bijzonder maken: het Beleidsplan integraal & duurzaam boombeheer en De bomenlegger. Beide documenten horen bij elkaar: het tweede is een bijlage bij het eerste. ‘Ha fijn, kan ik mijn gevoel toch nog toetsen aan de feiten’, denk je dan.

Dat haalt je de koekoek! Surprise, surprise: de in het Beleidsplan genoemde criteria verschillen van die in De bomenlegger. Het voert in dit verband te ver de details uit de doeken te doen (vogel ze zelf maar uit, zou ik zeggen) maar als ik de in beide documenten genoemde criteria goed interpreteer, is de oude linde bij De Oude Lind in het Beleidsplan wél een monumentale boom en in De bomenlegger niet. Rrrraarrr. Daarom bij dezen het vriendelijk verzoek aan de gemeente het boompaspoort van de oude linde openbaar te maken. Elke bijzondere of monumentale Horster boom heeft immers sinds kort een boompaspoort, zo blijkt uit De bomenlegger. (Bomen zonder paspoort worden door de vreemdelingenpolitie de gemeente uitgezet.) 

Maak overigens niet de fout te denken dat het lezen van beide documenten een straf is. Integendeel. Ze bevatten enkele fraaie staaltjes van onnavolgbaar gemeentelijk proza. Wat dacht u bijvoorbeeld van de uitgangspunten voor beheer van sfeerbomen? Of de sortimentkeuze die is gericht op de te realiseren doelstelling? Absolute topper in dit genre is echter de viertrapsafweging in ruimtelijke conflictsituaties. Heerlijk.