Intermezzo – Lakmoesproef

Tweede Kamerlid Gert-Jan Segers (ChristenUnie) citeerde onlangs in een debat de liberale Engelse filosoof John Stuart Mill (1806-1873): ‘De mensheid is al gauw niet meer in staat om zich verscheidenheid voor te stellen als hij er gedurende enige tijd niet meer aan gewend is die te ontmoeten.’ Segers voegde daar zelf aan toe: ‘Omdat een meerderheid altijd gelijk kan krijgen, denkt de meerderheid dat ze ook altijd gelijk heeft. Maar juist de onderdrukking van die reflex en de omgang met minderheden vormen de democratische lakmoesproef.’

Iemand die bij de democratische lakmoesproef geheid tegen de lamp zou lopen, is Twan Hoeijmakers, Horster gemeenteraadslid voor Essentie. Twan veegde vorige week in een commissievergadering (klik door naar 1.46.30) z’n collega Thijs Coppus (SP) de mantel uit. Thijs waagde het namelijk wat kritische kanttekeningen te zetten bij de voorgenomen privatisering van buitensportaccommodaties. Tegen het zere been van Twan: ‘Uw partij staat ideologisch gezien vaak nogal ver af van de ideologie die de andere partijen in deze raad bezigen. Daardoor neemt u vaak een afwijkend standpunt in. Dat mag natuurlijk. Maar u moet óók accepteren dat als een meerderheid van deze raad een standpunt ingenomen heeft, u daar niet op door moet drammen. Dat sorteert geen enkel effect. U bereikt er eigenlijk niets mee. En het uiteindelijke resultaat is dat toch de beslissing van een meerderheid van de raad geldt.’

Samengevat zegt Twan: ‘Natúúrlijk mag een minderheid een afwijkend standpunt hebben, maar val ons daar in godsnaam niet mee lastig.’ John Stuart Mill draait zich om in zijn graf en Gert-Jan Segers heeft voortaan een treffend voorbeeld om de democratische lakmoesproef tastbaar te maken. Al zijn Twans woorden ook bij uitstek geschikt om het begrip ‘arrogantie van de macht’ toe te lichten. 

Het zou natuurlijk net andersom moeten zijn: juist een gemeenteraad zoals die van Horst aan de Maas, die in meerderheid wordt bevolkt door jaknikkers, die zich doorgaans wentelt in zelfgenoegzaamheid en die volgzaamheid tot levensdoel lijkt te hebben verheven, zou elk kritisch geluid moeten koesteren. Waarom? Ik kan het niet beter verwoorden dan Job Creyghton het doet op pagina 32 van zijn boek Effectief en creatief schrijven: ‘Kritiek scherpt de geest, stimuleert de creativiteit en nodigt uit tot oplossingen waar die aanvankelijk niet leken te zijn. De kritische cultuur stelt zichzelf per definitie vragen, blijft alert en heeft niet de neiging zichzelf in slaap te sussen met de geruststelling dat het beste resultaat bereikt is.’ 

Klein mysterie 455 – Muurschildering

Voor het eerst in lange tijd weer eens een muurschildering van allure ontdekt in Horst. Of moet ik zeggen ‘muurschilderingen’? Het gaat namelijk om drie schilderingen waarvan me niet duidelijk is of die nu elk als aparte kunstwerken dienen te worden beschouwd dan wel als ensemble. Enfin, oordeelt u zelf:

De schildering(en) is (zijn) aangebracht op de zijmuur van het gebouw aan het Cuppenpedje waarin tot eind vorig jaar de Rehobothkerk was gevestigd. Afscheidscadeautje van de zwaar gereformeerden om hun dankbaarheid te uiten over het 25-jarig gebruik van de kerk?

Verklaar me voor gek, maar ik word altijd erg vrolijk van zo’n beschilderde muur. Saaie onbeschilderde blinde muren zijn er al meer dan genoeg in Horst. Fatsoensrakkers trouwens ook. En kunst in de openbare ruimte veel te weinig. Elk initiatief op dit gebied, verantwoord of niet verantwoord, gelegitimeerd of niet gelegitimeerd, valt daarom toe te juichen. En dat u het maar weet: graffitispuiters van enig niveau kunnen altijd bij mij aankloppen voor een bijdrage in hun kosten.    

Zoals elk goed kunstwerk roept ook dit aan het Cuppenpedje vragen op. Bestaat er een verband tussen het gebruik van het pand en de beschildering? Heeft het Rode Kruissymbool op het hoofd van het marsmannetje (?) een bepaalde betekenis? Wat doet de papegaai eigenlijk in de rechterhand van het marsmannetje? Wie wordt waarvoor bedankt? Waarom zijn de h en de n van Thnx niet ingekleurd? Staat CYA in dit geval voor See ya of voor Cover your ass? Houdt de kroon verband met de recente kroning? Wat heeft de naar beneden wijzende witte pijl voor betekenis?
Wie het weet of denkt te weten, mag het zeggen.

Wie de beschildering met eigen ogen wil aanschouwen adviseer ik overigens enige haast te maken. Het voormalige pand van Rehoboth moet namelijk plaats maken voor – daar gaan we weer – parkeerplaatsen. Zou het geen prachtig gebaar zijn als de gemeente Horst aan de Maas de kunstenaar(s) een schadevergoeding aanbiedt en een andere blinde muur ter beschikking stelt om het kunstwerk op te reproduceren? 

Top 5 – Namen voor toekomstige Horster woningbouwprojecten

Zoals bekend reserveren woningbouwers hun creativiteit tegenwoordig uitsluitend nog voor het bedenken van waanzinnige namen voor hun creaties. Zo zitten we in Horst opgescheept met wanstaltige appartementencomplexen met namen als Residentie Heerenhof, Clarenshof, Heerstate en – kan het erger? – Manoir Le Risselt.

Met enige welwillendheid zou je kunnen zeggen dat deze namen nog een bepaalde betekenis hebben. Het lijkt erop dat we inmiddels in een volgende fase zijn beland: die van de betekenisloze namen. Zo is in de Horster nieuwbouwwijk De Afhang vorige week het startsein gegeven voor de bouw van vijf energiezuinige starterswoningen met lage bouwkosten. Afgaand op de artist’s impression in elk geval van buiten fantasieloze woningen. Anders is het dus met de naam: De Pioenier. Word wil er maar wat graag ‘pionier’ van maken, maar heus, ik vertik me niet, die vierde letter is echt een e.

Toen ‘pioenierswoning’ een tijdje terug voor het eerst in de media opdook dacht ik dat de naam verwees naar pioen, een ranonkelachtig plantengeslacht. In het verlengde van straatnamen als Lisdodde en Sleutelbloem nu ook naar planten verwijzende woningnamen, zoiets.

Ik zat er weer eens helemaal naast, zo bleek uit een artikel in Dagblad De Limburger van 18 mei: ‘De naam heeft verder geen betekenis en is slechts afgeleide van pionier.’ Moest ik toch even tot me laten doordringen: ‘een nieuw woningconcept’ een betekenisloze naam geven die is afgeleid van het woord pionier. Curieuzer kom je ze zelden tegen. Hoewel ik het geloof ik nog steeds niet helemaal begrijp, besef ik wel dat we met De Pioenier aan het begin staan van een nieuw naamgevingstijdperk voor woningbouwprojecten. Wat kunnen we de komende jaren allemaal verwachten? Mijn top 5 van namen voor toekomstige Horster woningbouwprojecten:

5. De Pandenborstel: woningbouwproject bestaande uit eenlaagswoningen met plat dak en een heel lange veranda. De naam heeft verder geen betekenis en is slechts afgeleide van tandenborstel.

4. De Bragedis: appartementencomplex bestaande uit woningen met gelaagde daken. De naam heeft verder geen betekenis en is slechts afgeleide van hagedis.

3. De Blakkendoos: woningbouwproject bestaande uit kleine, vierkante wooneenheden. De naam heeft verder geen betekenis en is slechts afgeleide van blokkendoos.

2. De Fliereflat: appartementencomplex bestaande uit appartementen voor laat-maar-waaien-types. De naam heeft verder geen betekenis en is slechts afgeleid van flierefluiter.

1. De Grapstuiver: woningbouwproject bestaande uit woningen voor grappige mensen die nauwelijks een cent te makken hebben. De naam heeft verder geen betekenis en is slechts afgeleid van grijpstuiver.

Klein mysterie 454 – Niet poepen (5)

Zó frustrerend: Hallo Horst aan de Maas ontdekt een hondenpoepfrustratiebordje eerder dan Horst-sweet-Horst! Tot overmaat van ramp ook nog een absolute topper in dit genre. Daarom kan ik er niet onderuit het hier ten tonele te voeren. Het is te vinden naast het veldkruis op de kruising Langstraat – Kruisstraat in Hegelsom. Ziehier het opschrift:

Wat maakt dit bordje nu tot een topper in zijn genre? Laten we dat eens objectief vaststellen aan de hand van de criteria waaraan het ideale frustratiebordje moet voldoen:

1. het moet gaan om een kleine, liefst particuliere ergernis. Van toepassing, hoewel het er alle schijn van heeft dat Lambert het niet als een kleine ergernis ziet.   
2. de ergernis moet een beetje aardig zijn verpakt. Niet helemaal van toepassing: Lambert laat gewoon z’n frustratie de vrije loop. Ironie, sarcasme, cynisme of ingehouden woede zijn ver te zoeken. Of moeten we het feit dat zijn oproep is gericht aan de hond opvatten als staaltje van superieure humor? 
3. het moet een geïmproviseerde indruk maken. Van toepassing; zie bijvoorbeeld het later toegevoegde ‘Langst. 23’.
4. de tekst op het bordje moet minstens één taalfout bevatten. Absoluut van toepassing.

Wat ik Hallo kwalijk neem is dat het contact heeft opgenomen met Lambert. Beginnersfout! Aanbeveling 1 uit de Handleiding voor de hondenpoepfrustratiebordjesduider luidt: ‘Vermijd te allen tijde contact met de bordplaatser. Spreek desnoods met buurtgenoten of toevallige passanten, maar laat de bordplaatser er beslist buiten.’ Achterliggende gedachte van die aanbeveling: elke bordplaatser vertelt hetzelfde verhaal en het is veel spannender je eigen fantasie op zo’n bordje los te laten.

Geheid dat ik in dit geval op de proppen zou zijn gekomen met de suggestie dat in huize T. driemaal daags een rolwisseling plaatsvindt waarbij hond Fikkie z’n agressieve baasje Jan uitlaat. Fikkie als asociale hond en Jan als beest. Je ziet het helemaal voor je: de woest grommende Jan in z’n tuigje die ternauwernood door Fikkie in bedwang kan worden gehouden, maar desondanks door Fikkie wordt gedwongen bij het bankje een kleine dan wel grote boodschap te deponeren. Lambert slaat het tafereel driemaal daags met grote ergernis gade, maar slaagt er niet in contact te leggen met Fikkie omdat die doofstom is. Ten einde raad besluit Lambert een bordje te plaatsen met een emotionele oproep aan Fikkie, de asociale hond.

Verdere details zal ik u besparen omdat Hallo toch al alles heeft verpest door Lambert aan het woord te laten: ‘Ik houd de omgeving van het kruis bij en moet nu telkens ook allemaal die hondendrollen opruimen. Mensen kunnen er soms niet eens gaan zitten. Waarschijnlijk zijn het mensen uit de buurt die hun hond hier uitlaten. Als ze nu twee meter verder door lopen, zijn ze buiten de bebouwde kom en heeft niemand er last van. Ik hoop dat mensen er zo op geattendeerd worden dit niet meer te doen.’

Intermezzo – Eigen volk eerst

‘De man of vrouw die het CDA Horst aan de Maas voorgaat in de verkiezingen van maart 2014 moet uit de eigen gemeente of directe omgeving komen. Dat hebben de leden van de partij maandagavond besloten tijdens de algemene ledenvergadering.’

Bron: Dagblad De Limburger, woensdag 12 juni 2013

Voortaan dus weer eigen volk eerst. Voor gezond boerenverstand kun je bij nader inzien toch maar het beste in Horst aan de Maas terecht. Die Guy lachte me ook wat teveel als een boer die een hoefijzer vindt. Nee, dat heeft helemaal niets te maken met wat een boer niet kent dat vreet ie niet. Hoe kom je daar nou toch weer bij? Alsof hier alleen boeren op klompen lopen, ook al zo’n wijdverbreid misverstand.

Wat zeg je? Dat de hele lijsttrekkersprocedure op z’n janboerenfluitjes is verlopen? Ach, het was het proberen waard, een boer waagt wel eens een kers. En ben eerlijk: wat weet een boer nou van saffraan? Uiteindelijk kwamen zowel fractie als bestuur tot de eensluidende conclusie: van die boer geen eieren. En van de andere kant heeft Rudy er onderhand ook recht op. Hoe zeg je? De stomste boeren hebben de dikste petatte? Juist niet, dit is nou een typisch gevalletje van de man een vogel, de boer een gans.

Al die commotie moet je trouwens ook niet groter maken dan ze was, wanneer boeren niet meer klagen, nadert het einde der dagen. Nee, twaalf boeren en een hond zijn echt geen dertien rekels, dat is nou ook weer zo’n dooddoener. Zo’n als-een-boer-niet-kan-zwemmen-ligt-het-aan-het-water-redenering.

Laat ons boeren nou maar lekker dorsen, dan komt het heus wel weer allemaal goed. O, meneer vindt het weer de boer aan de wijn en de pastoor aan de melk? Wil je verdorie nu dan eindelijk eens je grote mond houden, ongeletterde boer? Want besef goed: boore, doa motte ni mei vaechte, die sloan twië kiër óp dezelfde pláts en dá nag enne kiër d’r tusse.

Top 5 – Horster garageboxen

Ruim twee weken geleden Sint-Petersburg vanuit de lucht naderend, sprongen behalve de samengeklonterde datsja’s vooral enorme complexen van onbestemde bouwsels in het oog. Russische favela’s? Allerminst, zo werd later duidelijk vanuit de trein. Het bleek te gaan om garageboxen. Geen tientallen, geen honderden, maar duizenden per complex. Strak in het gelid, tientallen rijen van vaak vele honderden meters lang.

Vorige week bezocht ik het fotofestival in Naarden. Te veel moois om op te noemen, maar voor de aardigheid toch even mijn top 3: 3. Marieke van der Velden, A Monday in Kabul; 2. Jan Banning, Down and Out in the South; 1. Janus van den Eijnden, New York Subway Drivers. Deze top 3 was al bepaald voordat ik de laatste van de elf festivallocaties bezocht: een garage in de Cattenhagenstraat 16-18. Met werk van Marcel Brons. En laat die nou uitgerekend een fascinatie hebben voor Russische garageterreinen in het algemeen en de Sint-Petersburgse in het bijzonder! Garagedoc heet zijn project. Het bestaat uit foto’s, video’s en tekst, behalve in Naarden ook allemaal terug te vinden op zijn website. Uit de festivalcatalogus: ‘Het project weerspiegelt de grote machtige Russische samenleving op kleine schaal. Het geeft inzicht in de opzet van het garagesysteem, de omgeving, de eigenaren, de inhoud, de historie en de botsing met het huidige Russische politieke klimaat.’ In één woord: ge-wel-dig (zelfs geweldiger dan de New Yorkse metrobestuurders)!

Horst heeft helaas geen garageterreinen en bijgevolg geen garageterreinencultuur. Horst heeft wel garageboxen. Naar schatting circa tweehonderd, bij mijn weten uitsluitend te vinden in jaren zestig- en zeventigwijken. Geïnspireerd door het project van Marcel Brons besloot ik dit weekeinde tot een (hernieuwde) kennismaking met de Horster garageboxen. Conclusie: Horst heeft jammer genoeg óók al geen garageboxencultuur (althans ik heb hem niet kunnen ontdekken). Gelukkig hoeft dat een top 5 van Horster garageboxen niet in de weg te staan:

5. Julianastraat:

Niets heerlijker dan een bal tegen een garageboxdeur hengsten. Oké, een kinderlijk genoegen, maar wat is er mis met kinderlijke genoegens? Alle Verboden te voetballen-bordjes op garageboxdeuren de wereld uit, om te beginnen uit Horst!

4. Van Goghstraat:

De gemiddelde Horster garagebox: saaier dan saai. Dood in de pot. 

3. Zegersstraat:

Vier ogenschijnlijk doodnormale garageboxen. Zijn het waarschijnlijk ook. Toch heb ik er dierbare herinneringen aan. Ik woonde er begin jaren zeventig schuin tegenover. De garageboxen vormden samen met de parkeerplaatsen ervoor het gedroomde decor voor een potje straatvoetbal. De garageboxdeuren fungeerden als goals. Op één na dan, als ik het me goed herinner de tweede van links. Die was van meneer S. en die garageboxdeur moest je te allen tijde vermijden. Want meneer S. was geen voetballiefhebber. To say the least.

2. Henri Dunantplein:

Wat verf niet vermag. Ook de onderling afwijkende deurknoppen, klinken en patronen (horizontaal dan wel verticaal) doen deze garageboxen er bovenuit steken. 

1. Zwaluwstraat:

In tegenstelling tot de meeste andere Horster garageboxen niet weggestopt, maar gewoon in het zicht. Ze ogen ook net een tikkeltje desolater – garageboxen hóren desolaat te ogen. Een pre is verder dat dit de enige Horster boxen met reclame zijn.

Noteer ten slotte de volkomen maffe beschildering van de daklijst.

Actualisatie – Plateauperikelen (6)

23 februari 2009:

27 september 2010:

14 juni 2013:

Van de Spaanse Hoogvlakte via de Zuid-Limburgse plateaus naar de Noord-Duitse Laagvlakte. Aardrijkskunde in de praktijk, de afgelopen ruim vier jaar te beleven op het verkeersplateau op de kruising Schadijkerweg – Bondserf in Meterik. Van een plateau (2009) tot een verlaagd plateau (2010) tot een gesuggereerd plateau (2013). Op de voet gevolgd door Horst-sweet-Horst (klik voor de chronologie eerst hier en vervolgens hier, hier, hier, hier en hier).

De Eerste Meterikse Drempeloorlog (2008-2013). Zo zal het conflict over het plateau waarschijnlijk de boeken ingaan. Nadeel van met de neus bovenop de geschiedenis zitten is wel dat het niet altijd meevalt zaken juist te interpreteren. De toekomst zal bijvoorbeeld moeten uitwijzen of het conflict nu definitief is beslecht. Zo ja, dan kan 2013 als het jaar van de Vrede van de Meulewiek in de annalen worden bijgeschreven. Niet onmogelijk is echter dat we, zonder dat we ons daar op dit moment al van bewust zijn, nu slechts te maken hebben met een staakt-het-vuren. Dat zal later dan ongetwijfeld worden betiteld als het Bestand van de Speulhof (2013).     

Niet verder vertellen, maar persoonlijk hoop ik op een voortzetting van de strijd. Voor wat hoort wat, dus ik draag graag wat munitie aan. Zo kun je je afvragen of wel voldoende duidelijk is dat het hier niet langer een echt plateau maar een gesuggereerd plateau betreft. Een middagje observeren leerde me dat negentig procent van de bestuurders toch afremt en daarmee extra lawaai en trillingen veroorzaakt. En dat moest nu juist worden voorkomen! Luister bijvoorbeeld eens naar deze tractor:

Hoort u het? De bestuurder neemt bij de nadering van het (gesuggereerde) plateau duidelijk snelheid terug, hetgeen leidt tot een enorme geluidsexpansie. Wie zit daar nou op te wachten?

De beloofde straatjuwelen hebben misschien nog wel meer potentie om tot bron van conflict uit te groeien. Iedereen is namelijk groot voorstander van straatjuwelen, totdat blijkt dat ze voor zijn of haar deur zijn geprojecteerd. Daarom voorzie ik eerst ongebreidelde woede over het uitblijven van straatjuwelen, resulterend in de Meterikse Straatjuwelenopstand (2014). Die zal leiden tot de Pacificatie van de Crommentuijn (2015), waarbij wordt bepaald dat Meterik drie straatjuwelen krijgt. Daarna zal het dorp verdeeld raken in twee kampen: Juwelianen en Contrajuwelianen. Laatstgenoemden zullen geleidelijk de overhand krijgen. Een en ander zal culmineren in de Grote Meterikse Juwelenroof (2016).

Klein mysterie 453 – Trapveldje (6)

Nooit te vroeg juichen. Toch kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat mijn activiteiten als zelfbenoemd en onbezoldigd inspecteur van de afdeling Horst van de NVIVT (Nederlandse Vereniging tot Instandhouding en Verbreiding van Trapveldjes) zo langzamerhand hun vruchten beginnen af te werpen. Let wel: nog steeds misstanden bij de vleet, maar daar staan ook mooie dingen tegenover. Graag maak ik u deelgenoot van twee van zulke verheugende ontwikkelingen die de trapveldjesminnende Horster burger weer moed geven.

In de eerste plaats heeft het er alle schijn van dat aan de Westsingel, ongeveer ter hoogte van de kruising met de Schoolstraat, een nieuw trapveldje in aanleg is. Het zou ook nog een hondenuitlaatplaats of skatebaan kunnen worden, maar daarvoor is het hekwerk wat aan de hoge kant. Bovendien zouden de buurtbewoners in het geval van een skatebaan natuurlijk al lang in opstand zijn gekomen. Ook voor een tenniscourt lijkt me dit niet de meest aangewezen locatie.

Trapveldje dus. Het zal me benieuwen hoe de bodembedekking eruit gaat zien: natuurlijk gras of wordt dit het eerste Horster kunstgrastrapveldje? Als zelfs rotondes een kunstgrasvloerbedekking krijgen, moet dat er voor trapveldjes toch ook inzitten? Ik wacht het vervolg in spanning af en zal namens de NVIVT de vinger aan de pols houden.

Wat aan de zuidzijde van de Vondersestraat, van Horst uit gezien net vóór het A73-viaduct, momenteel allemaal gaande is, is helemaal fenomenaal. Het bestaande trapveldje ondergaat een complete facelift. Daarvoor is werkelijk geen moeite teveel: alles wordt uit de kast gehaald. Bulldozers, bergen zand, roodwitte linten, diepe bandensporen en allerlei hekwerken bepalen het beeld. Het is dat de goaltjes zijn blijven staan, anders viel er niet eens meer een trapveldje in te herkennen.

Goed dat de gemeente juist dit trapveldje als eerste aanpakt, want van alle Horster trapveldjes verkeerde dit in de meest erbarmelijke staat: kuilen, kale plekken, konijnenholen en molshopen streden met elkaar om voorrang.  

Resteert de vraag welk veldje de gemeente als volgende onder handen neemt. Zal ze eindelijk goals met de juiste afmetingen op de veldjes in Meterik en achter het Rubensplein plaatsen? Zal ze het veldje tussen Van Merwijckstraat en A73 ten langen leste egaliseren? Of gaat ze na al die jaren dat gruwelijk in de weg staande klimrek op het veldje in Melderslo naar een andere wereld helpen?

Ik wacht in spanning af. 

Klein mysterie 452 – Floriade (5)

De Floriade. Zouden we er ooit nog vanaf komen? Nu was het weer de eindafrekening die te laat was. Thijs Coppus (SP) stelde er afgelopen dinsdag tijdens de gemeenteraadsvergadering (klik door naar 14.00 minuten) vragen over. ‘Oh, agendaprobleem, niet te moeilijk over doen’, wuifde burgemeester Van Rooij dit akkefietje weg. De burgemeester? Inderdaad. Sinds het vertrek van wethouder Litjens blijkt de Floriade tot zijn portefeuille te behoren. ‘Een vreemde keuze’, aldus Thijs Coppus. ‘Als de discussie over de Floriade politiek wordt, komt u in een lastige positie omdat u niet benoemd bent door de gemeenteraad, in tegenstelling tot de wethouders.’ (klik ook hier)

Nou ben ik absoluut geen staatsrechtgeleerde, maar me dunkt dat Thijs hier een punt heeft (om het maar eens modern te zeggen). Dienen burgemeesters, zo lang ze niet zijn gekozen, zich niet zoveel mogelijk afzijdig te houden van het politieke strijdgewoel? Openbare orde en veiligheid oké, maar laten ze zich verder vooral nuttig maken als burgervaders, als lintjesdoorknippers, als lintjesopspelders, als voorzitters van college- en gemeenteraadsvergaderingen en als pr-functionarissen voor hun gemeente (als het per se nodig is zelfs tot in Zuid-Korea).    

Pas echt verontrustend was de reactie van de burgemeester op de opmerking van Thijs: ‘Ik heb altijd geleerd dat je op moeten letten bij als-dan-vragen. Ik neem uw punt wel serieus en neem het ook ter bespreking mee terug in het college. Maar we staan, ook in de Regio, voor wat daar gebeurd is. We hebben ook met elkaar in de raden een commissie ingesteld om onderzoek te doen naar de hele gang van zaken. Dat wacht ik met enig vertrouwen af.’

Waarom deze reactie zo verontrustend is? Misschien niet eens zozeer omdat de burgemeester het onderzoek niet met ‘alle vertrouwen’ maar met ‘enig vertrouwen’ afwacht. Ongetwijfeld een verspreking. Nee, erger lijkt me dat hij het doet voorkomen alsof Thijs inderdaad een punt heeft. In dat geval is het verontrustend dat blijkbaar niemand eerder op het idee is gekomen dat het niet zo handig is de burgemeester op te zadelen met een politiek gevoelige portefeuille. Of wensten de wethouders hun vingers niet aan dit zaakje te branden en hebben ze de argeloze Kees erin geluisd? Een even verontrustend scenario. Al kan het natuurlijk ook zijn dat de burgemeester de Floriade toegeschoven heeft gekregen juist ómdat hij lastiger aanspreekbaar is op zijn verantwoordelijkheid – een nog verontrustender scenario.

Dat de burgemeester een bespreking in het college in het vooruitzicht stelt, impliceert dat de Floriade zomaar weer uit zijn portefeuille zou kunnen verdwijnen. Gelooft u het? Of zou hij het punt van Thijs misschien toch iets minder serieus nemen dan hij het doet voorkomen?

Wat is er eigenlijk op tegen die bespreking in het college live uit te zenden? De overheid wil toch graag transparant zijn? Nou dan.

Top 5 – In Horst aan de Maas rechtopgezette verloren wieldoppen

De wereld van de verloren wieldoppen is bij mijn weten nog onontgonnen terrein. Of is ooit serieus onderzocht hoe groot het percentage verloren wieldoppen is dat wordt teruggevonden door de rechtmatige eigenaar? Hoe groot het percentage wieldopverliezers is dat serieus op zoek gaat naar zijn of haar verloren wieldop? Hoe groot het percentage verloren wieldoppen is dat wordt meegenomen door anderen dan de bezitter van de auto van de verloren wieldop? Hoe groot het percentage verloren wieldoppen is dat überhaupt wordt meegenomen?

Behalve wieldopverliezers heb je ook verlorenwieldoprechtopzetters. Zijn dat inderdaad de enige onbaatzuchtige wereldverbeteraars zoals Jelmer beweert? Hoe groot is eigenlijk het percentage verloren wieldoppen dat rechtop wordt gezet? Hoe groot is het percentage niet rechtopgezette verloren wieldoppen dat wordt teruggevonden? Welke motieven hebben wieldoprechtopzetters? Hoe hoog scoort Nederland op de ranglijst van verlorenwieldoprechtopzetnaties? Kennen andere landen überhaupt een verlorenwieldoprechtopzetcultuur?

Wie neemt de verloren wieldop op en gaat er op promoveren?  

Zelf ben ik onlangs toegetreden tot het gilde der verlorenwieldoprechtopzetters. Zou u ook moeten doen. Ik heb tot dusverre drie verloren wieldoppen rechtop gezet. M’n gevoel van eigenwaarde is weer helemaal terug! Je krijgt er telkens zo’n enorme kick van! Ik doe er weer toe, ben van betekenis voor de maatschappij. We zijn er op de wereld om elkaar te helpen, nietwaar? Was ik een beetje uit het oog verloren. Weet u wat ook zo fijn is aan het verlorenwieldoprechtopzetten? Dat het zo’n kleine moeite is. Ik bedoel: je kunt wel gaan mantelzorgen of vrijwilligerswerk bij een vereniging doen, maar daar ben je een hoop tijd mee kwijt en voor je het weet heb je ook nog allerlei gezeik aan je kop. Heeft bovendien een veel te hoog kijk-mij-eens-goed-zijn-gehalte. Nee, geef mij maar het verlorenwieldoprechtopzetten: in alle anonimiteit je steentje bijdragen aan een betere wereld.

Maar dan nu mijn top 5 van in Horst aan de Maas rechtopgezette verloren wieldoppen, waaruit zal blijken dat het verlorenwieldoprechtopzetten ook nog bepaalde vaardigheden vereist:

5. Horst, Tienrayseweg, afrit A73:

Met alle respect voor de verlorenwieldoprechtopzetter, maar de kans dat de betreffende automobilist zijn verloren wieldop op deze manier terugvindt, lijkt me nagenoeg uitgesloten. De verloren wieldop had natuurlijk juist aan de andere kant van het bord moeten staan.

4. Horst, Tienrayseweg, nabij Parkhotel:

Rechtopzetten en niet onderuitgezakt zetten! Hoe vaak moet ik dat nou nog zeggen? Ook nog eens veel te ver van de weg verwijderd.

3. Tienray, Spoorstraat:

Ook al enigszins onderuitgezakt. En weliswaar dicht op de weg, maar te zeer gericht op het tegemoetkomende verkeer.

2. Kronenberg, Americaanseweg:

Op zich perfecte locatie, alleen: wat staat er met de verloren wieldop te gebeuren als de wegbeheerder het omleidingsbord verwijdert?

1. Horst, Westsingel:

Voorbeeldig! Verder geen woorden aan vuil maken.