Klein mysterie 485 – Niet poepen (6)

Wat zou Horst-sweet-Horst zijn zonder hondenpoep? Wat zou Horst-sweet-Horst zijn zonder zelfgefabriceerde (honden)poepverbodsbordjes? Vandaag weer twee nieuwe exemplaren. Het ene is een vondst van mezelf en niet wereldschokkend; het andere is een ontdekking van Peter Janssen en misschien ook niet wereldschokkend, maar in elk geval wel vrolijk stemmend.  

Laten we om het een beetje op te bouwen beginnen met dat van mij. Ik trof het op twee plaatsen aan op het noord-zuidtracé van de Schoutenweg in Hegelsom (het mooie van de Schoutenweg is dat ie behalve een noord-zuid- ook een west-oosttracé heeft). Aan vulgair taalgebruik (‘schijten’, ‘stront’) en uitroeptekens geen gebrek en ook de voor een goed frustratiebordje onontbeerlijke taalfout ontbreekt gelukkig niet:

De conclusie (‘u wilt geen hondenstront in uw eigen buurt anders laat u hem hier niet schijten’) lijkt me wat kort door de bocht. Allerlei redenen zijn te bedenken waarom de hondenbezitter z’n lieveling niet in z’n eigen buurt maar juist hier een grote bah laat doen: de eigen buurt is al volgekakt, de hondenbezitter wil de briefschrijver een hak zetten of misschien had Bello wel gewoon hoge nood.

Enfin, bovenstaand geneuzel staat geheel in de schaduw van dit met twee schroeven aan een boom bevestigde juweeltje, te vinden aan Het Veldje in Horst en gesignaleerd door Peter Janssen:

Omdat de tekst misschien niet helemaal goed leesbaar is, reproduceer ik ’m hier:

Geachte honden eigenaar

zou u zo vriendelijk willen zijn

om uw poep hier weg te laten

of op te ruimen. ik doe het ook waar het hoort

en niet in uw tuin …!!!

Peter schreef erbij: ‘Nooit verwacht dat er in Horst zo’n vieze hondeneigenaren woonden.’ Niet dat ik het ’m kwalijk neem, maar Peter hád kunnen weten dat er in Horst zulke vieze hondeneigenaren wonen. Op 3 december van het afgelopen jaar vroeg Horst-sweet-Horst namelijk aandacht voor dit in een heg aan de Molengatweg hangend briefje:

Ook daar dus een hondeneigenaar die in andermans tuin z’n gevoeg doet. Gezien de afstand tussen Het Veldje en de Molengatweg valt te vrezen dat het hier twee verschillende hondeneigenaren betreft. Dit roept de vraag op hoe wijdverbreid het fenomeen van de buitenshuis poepende hondeneigenaren is. Zijn dit twee geïsoleerde gevallen of vormen ze het toefje van de hoop? Zo ja, beperkt dit verschijnsel zich dan tot Horst of hebben de andere kernen van de gemeente er eveneens mee te kampen? En is het iets van de laatste tijd of doet dit probleem zich al veel langer voor? Beperkt het zich trouwens tot hondeneigenaren? Andere interessante vraag: zijn er al (zelf)hulpgroepen actief? Wie het weet mag het zeggen!

(En voor alle duidelijkheid: mocht het antwoord op de laatste vraag ‘ja’ luiden, bespaar me dan alsjeblieft de beschrijvingen van hoe het er bij die (zelf)hulpgroepen in de praktijk aan toe gaat.) 

Intermezzo – Quartier Latin

Ingeklemd tussen Loevestraat, Wilhelminaplein en een stukje Steenstraat ligt in het centrum van Horst een gebied dat doorgaans wordt aangeduid met de benaming Rode Kruislocatie (heeft mogelijk iets te maken met het Rode Kruisgebouw dat er ligt). De Rode Kruislocatie was sinds jaar en dag de natte droom van de Horster beleidsmakers. Dat ging onder meer zo:

‘Voor de Rode Kruislocatie wordt gedacht aan ééngezinswoningen en een speelplek. Het parkeren wordt op eigen terrein opgelost, in de noordkant in de vorm van een gebouwde parkeervoorziening onder de woningen. Via een onderdoorgang in de nieuwe woningen wordt aan de noordzijde een toegang gemaakt voor de bevoorrading van de oostzijde van de Steenstraat. Een kleinschalig woonpad zorgt voor een nieuwe verbinding tussen de Loevestraat en het Horster Erf. De schaal en maat voor beide locaties sluiten aan bij die van het bouwblok waar beide ontwikkelingen deel van uitmaken.’

(Structuurvisie centrum Horst, juni 2005)

‘Parijs heeft zijn Quartier Latin waar kunstenaars en intellectuelen zich verzamelen en Venlo heeft de kunstenaarswijk Q4 als broedplaats voor creatieve kunstuitingen. Als het aan wethouder Leon Litjens van Horst aan de Maas ligt, krijgt ook Horst zijn plekje waar kunstenaars, galerieën en ateliers samendrommen. Veel meer dan een speelse gedachte is het plan voor een Horster Quartier Latin nog niet, maar dat een kunstenaarswijkje op de plek waar nu het Rode Kruisgebouw ligt, een meerwaarde zou betekenen voor Horst daar twijfelt hij niet over.’

(Dagblad De Limburger, 30 januari 2008)

‘De beschikbare ruimte in aanmerking nemend is er op deze locatie slechts ruimte voor één trekker in het binnengebied. Dat kan een supermarkt zijn of een andere trekker. Gelet op de aard van de locatie moet het in ieder geval een functie zijn met voldoende autonome trekkracht.’‘Kwalitatief hoogwaardige wandvorming van de ontwikkeling tegenover de Librije, die in uitstraling en functionele invulling een antwoord is op de overkant, doch qua bouwhoogte ondergeschikt is. Voor de functionele invulling wordt niet gedacht aan detailhandel. Een woonfunctie of dienstverlening met wonen daarboven ligt meer voor de hand.’

(Strategische visie centrum Horst, 1 mei 2012)

Na al die jaren werd vorige week woensdag duidelijk hoe de definitieve plannen eruitzien:

‘Rode Kruislocatie: Uitbreiding met ca. 65 parkeerplaatsen
- bestemd voor langparkeren
- fietsparkeren in weekenden (uitgaanspubliek) mogelijk
- lange termijn: evt. herontwikkeling wand tegenover Librije’

(Presentatie Afronding Centrumplan Horst, 25 september 2013)

65 parkeerplaatsen! Géén eengezinswoningen. Géén speelplek. Géén trekker met voldoende autonome trekkracht. Géén kwalitatief hoogwaardige wandvorming tegenover De Librije. Géén kunstenaars. Géén galerieën. Géén ateliers. Géén kunstenaarswijkje. Géén Quartier Latin.   

Eén domoor had het nog niet helemaal begrepen en vroeg zich woensdag (klik hier en ga naar beeld- en geluidsverslagen) bezorgd af of parkeren in Horst wel gratis bleef. ‘Natúúrlijk blijft parkeren in Horst gratis!’, bevestigde de wethouder volstrekt ten overvloede. Want gebeure wat gebeurt, kom de Horstenaar niet aan zijn godgegeven recht op gratis parkeren. Dat Jan Nabben ook nog even victorie mocht komen kraaien was daarom in feite overbodig, maar het zij de nijvere opperbaas van Centrummanagement Horst gegund.

Resteert de vraag welke naam de parkeerplaats moet krijgen. Place de la Voiture lijkt me wel wat. Of Place de la Vache Sacrée. Maar ach, dat zijn niet meer dan speelse gedachten.

Top 5 – Pompoenenadresjes

Na Horst-sweet-Horst top 5-en (top 5-s?) van bessenadresjes, kersenadresjes en notenadresjes kan een Horst-sweet-Horst top 5 van pompoenenadresjes niet langer uitblijven. Want in de almaar uitdijende lijst van Horster aanhuisverkoopproducten nemen pompoenen een prominente plaats in.

Het probleem is alleen dat ik niets, maar dan ook helemaal niets met pompoenen heb. Ja, een bordje pompoensoep wil er op z’n tijd wel ingaan. Maar verder? Bij dezen zou ik de Horster pompoenkwekers dan ook willen oproepen hun tijd nuttiger te besteden en zich vanaf nu toe te leggen op de teelt van kersen, bramen, rode bessen, blauwe bessen of desnoods frambozen.

Wat de ontwikkeling van mijn pompoengevoel evenmin bevordert, is de slogan die je op diverse plaatsen op het worldwideweb tegenkomt ter pompoenpromotie. Pompoen moet je doen. Grrrr … Roept akelige herinneringen wakker aan het fantoom uit Capelle aan den IJssel.

Ook de gedachte aan Halloween en de geforceerde wijze waarop al jaren pogingen worden gedaan dit verschijnsel in Nederland voet aan de grond te doen krijgen, maken het er niet beter op. Wat dan weer wel vertedert is dat Horst aan de Maas behalve de traditionele zonnebloemwedstrijd ook een pompoenwedstrijd voor basisschoolleerlingen blijkt te hebben. Met nog enkele weken voor de boeg gaat Emma Burgers van De Schakel in Broekhuizenvorst momenteel aan de leiding. Haar pompoen heeft een omtrek bereikt van 1,92 meter. Emma wordt op de hielen gezeten door Rick Korstjaans van Onder de Linde in Hegelsom (1,85 meter) en Rowie Versleyen van Onder de Wieken in Meterik (1,80 meter). Wel jammer dat je voor die tussenstand tegenwoordig je toevlucht moet nemen tot internet. Waar zijn de tijden gebleven dat De Echo van Horst ons wekelijks verblijdde met de jongste stand van zaken in de strijd om de hoogste zonnebloem? 

Goed, het is allemaal niet anders, dus hier komt ie dan, met frisse tegenzin, de Horst-sweet-Horst top 5 van Horster pompoenenadresjes:

5. Wouterstraat, America

Van de aantrekkelijkheid van de presentatie moet deze kraam het duidelijk niet hebben. Wel van de fantastische vormen van de siergroenten, die van een afstandje eerder aan vazen doen denken. 

4. Ulfterhoek, Sevenum

Handgeschreven briefjes, je komt ze nog maar zelden tegen. Ook het aan de paal bevestigde geldblik mag er wezen.

3. Crommentuijnstraat, Meterik

Het assortiment is bepaald mager te noemen, maar kent u één ander pompoenenadresje waar pompoenen in een winkelwagentje aan de man worden gebracht?

2. Nachtegaallaan, Melderslo

De hoge notering is louter te danken aan de aanwezigheid van kerstbesslingervruchten. Het pompoenenaanbod houdt namelijk niet over.

1. Americaanseweg, Kronenberg

Niets ten nadele van de nummers 5 tot en met 2, maar het ware pompoenwalhalla bevindt zich toch in Kronenberg. Schappelijke prijzen en gruwelijk ruime sortering.

(Klik hier voor een actualisatie van dit stukje.)

Intermezzo – Buurtkorfoprijplank (3)

Zit er verdorie een bekende Horstenaar in het vaarwater van Horst-sweet-Horst! Ik zeg eerlijk: als ik dat zielige, miezerige, hypocriete mannetje dan wel vrouwtje voor de wielen krijg, kan ik niet instaan voor de gevolgen!

Ik zal proberen m’n emoties te beteugelen en u objectief als altijd verslag te doen van het gebeurde. Daar gaan we: op 15 juli lanceerde Horst-sweet-Horst een wedstrijd voor de beste tuinkorfoprijplank van Horst aan de Maas. Prijs: een supertoffe buurtkorfoprijplankbewaker. Bedoeling van de actie was nu eens op een andere manier de aandacht te vestigen op het juiste gebruik van de tuinkorf, de korf waar Horst aan de Maas zo trots op is. De wedstrijd was in die zin een groot succes dat liefst 73 inzendingen binnenkwamen. Minder fraai was dat geen enkele daarvan aan de toch heus niet zo strenge eisen voor een buurtkorfoprijplank voldeed (lees ze voor de aardigheid hier nog maar eens na). Dit betekende dat de prijs helaas niet kon worden uitgereikt. Horst-sweet-Horst sprak de hoop uit dat de Horstenaren hierin een stimulans zouden zien het komend jaar knoerendhard aan hun buurtkorfoprijplank te gaan werken, zodat die volgend jaar wel in aanmerking zou komen voor de prijs.

Tot zover geen vuiltje aan de lucht. Maar nu komt het. Vorige week maandag reikte wethouder Birgit Op de Laak de eerste prijs uit voor de beste buurtkorf in Horst aan de Maas (een gemeentelijke wedstrijd die geheel toevallig samenviel met de Horst-sweet-Horstwedstrijd voor de beste buurtkorfoprijplank). Getuige de gemeentepagina van deze week in Hallo Horst aan de Maas gaf de wethouder daarbij hoog op van de gemeentelijke wedstrijd, die zelfs had geleid tot spin-off: ‘Onze actie leidde tot een ludieke variant: een bekende Horstenaar besloot zijn eigen ‘wedstrijd’ op touw te zetten voor de beste buurtkorfaanrijplank waarbij een buurtkorfoprijplankbewaker kon worden gewonnen.’ Nou vraag ik je: een bekende Horstenaar die de Horst-sweet-Horstwedstrijd compleet met buurtkorfoprijplankbewaker kopieert, maar dan in een ludieke variant! Je moet het lef maar hebben! Wat een zielige, miezerige, hypocriete streek!

Aan de Horst-sweet-Horstwedstrijd was helemaal niets ludieks. Horst-sweet-Horst heeft juist de schurft aan ludieke acties. Buurtkorfoprijplanken lenen zich bovendien helemaal niet voor ludieke acties. Met buurtkorfoprijplanken spot je niet. Buurtkorfoprijplanken zijn een uiterst serieuze zaak. Horst-sweet-Horst distantieert zich dan ook nadrukkelijk van deze ludieke variant. Sterker: Horst-sweet-Horst voelt zich door de ludieke variant van de bekende Horstenaar aangetast in zijn eer en goede naam en beraadt zich op juridische stappen.

In welke hoek we de bekende Horstenaar moeten zoeken? Ik heb een stevig vermoeden, zou dat ook het liefst van de daken schreeuwen, maar uit strategische overwegingen houd ik zijn (inderdaad geen haar) naam voorlopig nog maar even voor mezelf.      

Top 5 – Min of meer vervallen Horster schuren

Een maand geleden kocht ik in het Maastrichtse filiaal van de winkelketen die ruim honderd jaar door het leven ging als De Slegte en sinds kort de al bij voorbaat tot mislukken gedoemde naam Polare draagt voor 3,49 euro dit boek:

Het betrof een aankoop in de categorie laat-ik-het-maar-proberen-kost-toch-bijna-niets. Van William Christenberry had ik nog nooit gehoord. ‘Onbegrijpelijk’, zeg ik nu. Afgelopen week heb ik nog twee andere boeken met werk van Christenberry aangeschaft en het vierde is in aantocht. Duidelijk mag zijn dat ik er een nieuwe held bij heb.

Wie is William Christenberry? Een Amerikaans kunstenaar, fotograaf vooral, geboren in 1936 in Tuscaloosa, in de zuidelijke staat Alabama. Opgeleid aan de lokale universiteit vestigde Christenberry zich in 1961 in New York en later in Washington. In zijn werk bleef zijn geboortegrond echter de hoofdrol spelen. Jaarlijks keerde hij terug naar het platteland van Alabama om er met een eenvoudige camera telkens weer dezelfde gebouwen en objecten vast te leggen. Niet de meest in het oog springende, nee, juist de gewone, de alledaagse: de schamele zelfgebouwde optrekjes, de vervallen schuren, de langzaam vervagende gevelreclames, de door onkruid overwoekerde grafstenen. In zijn eigen woorden: ‘I went into the landscape that I was so familiar with from my childhood and I would photograph things that caught my eye – vernacular architecture and country graveyards and things like that.’ Thuis vertaalde hij deze foto’s later ook in tekeningen, schilderijen en sculpturen.

Mensen komen nauwelijks voor in z’n werk. Toch lees je aan nagenoeg elke foto het geploeter om het voortbestaan in dit verarmde deel van de Verenigde Staten af. Effectbejag, nostalgie en sentimentaliteit zijn Christenberry overigens vreemd. Misschien is het juist wel daarom dat z’n foto’s zo ontroeren. Op een onnadrukkelijke manier getuigen ze van de liefde van de fotograaf voor zijn geboortegrond en het respect voor de mensen die er leefden en leven. Dat onnadrukkelijke kenmerkt ook zijn in Working from memory opgetekende herinneringen. In een onopgesmukte, bijna laconieke stijl legt hij de ziel van dit gebied bloot. Dat hij daarbij ook nog z’n afkeer van racisme en de Ku Klux Klan belijdt neemt me alleen nog maar meer voor hem in. Daarom als ode aan William Christenberry hierbij de Horst-sweet-Horst top 5 van min of meer vervallen Horster schuren:

5. Hamweg, Hegelsom

4. Venrayseweg (achter Oude Lind), Horst

3. Schadijkerpeelweg, Meterik

2. Midden Peelweg, America

1. Vrouwboomweg, Horst

Klein mysterie 484 – Roy

Dienen zich barstjes aan in het zo rimpelloze huwelijk tussen Roy Bouten en de PvdA? Of weet Roy de zaken en het meisje te blijven scheiden?

Je hebt Roy Bouten de PvdA’er en je hebt Roy Bouten de fanatieke Ajaxaanhanger. Het vervelende is nu dat áls Roy de Ajaxaanhanger wordt dwarsgezeten, dit bijna altijd gebeurt door partijgenoten. Roy maakt in dat geval van zijn hart geen moordkuil. Zo moest de Amsterdamse PvdA-burgemeester Eberhard van der Laan het vorig jaar ontgelden toen op diens gezag de landskampioenschapshuldiging van Ajax bij de Arena plaatsvond: ‘Van der Laan: stop met het populisme over de rug van de goedwillende en trouwe Ajacieden die hun club het hele jaar fanatiek steunen en neem de echte voetballiefhebbers serieus.’

In januari dit jaar maakte Roy de PvdA-burgemeesters van Emmen, Groningen en Utrecht uit voor ‘faalhazen’, vanwege de buitensporige maatregelen die ze namen toen Ajax in hun gemeente kwam voetballen. Deze week was het Rob van Gijzel, de PvdA-burgemeester van Eindhoven, die alle stoppen deed doorslaan bij Roy. Aanleiding: de weigering van Van Gijzel Ajaxsupporters toe te laten bij PSV-Ajax. Roy op z’n weblog: ‘Ik vraag me af of u eigenlijk wel beseft wat de gevolgen zijn van uw hypocrisie. Door uw hypocrisie worden 1.200 goedwillende Ajax supporters weggezet als een verzameling tuig. De kans dat u dit leest acht ik net zo groot als de kans dat u een goed bestuurder wordt, vrijwel nihil.’

Dat PvdA-minister Ronald Plasterk gisteren bij PSV-Ajax naast PvdA-burgemeester Van Gijzel op de tribune zat, was ook al tegen het zere been van Roy, die twitterde: ‘Beste @RPlasterk, ik hoop dat u beseft welk statement u heeft gemaakt door naast @rvangijzel te gaan zitten. Voel me geschoffeerd door jullie.’

Wat moeten we hiervan denken? Als jarenlang bezoeker van thuis- en uitwedstrijden van VVV kan ik slechts bevestigen dat in Nederland de angst voor bezoekers van voetbalwedstrijden regeert. Het beleid is volledig afgestemd op de enkeling die de zaak verziekt en de rest heeft zich daar maar bij neer te leggen. Dit leidt tot waanzinnige taferelen waarbij flexibiliteit ver te zoeken is en discriminatie hoogtij viert.

Denk aan politie-escortes voor de met pakweg dertien man gevulde supportersbus van pakweg Emmen.

Denk aan verplichte rijroutes.

Denk aan schimmige parkeerplaatsen waar je het ene kaartje voor het andere dient te ruilen.

Denk aan politiemachten die groter zijn dan het supporterslegioen van de bezoekende club.
Denk aan het verbod je als aanhanger van pakweg VVV je in de binnenstad van pakweg Almelo te vertonen op de dag dat Heracles-VVV op het programma staat.

Denk aan het feit dat VVV dit seizoen vier keer thuis heeft gespeeld en het geen enkele keer mogelijk was op de dag van de wedstrijd zonder Clubcard een kaartje te kopen (en dat bepaald niet omdat het stadion uitverkocht was).

Denk aan de verplichte inlevering van de batterijen uit je fototoestel.

Denk aan fouilleringen die alle perken te buiten gaan.

Denk aan de onmogelijkheid een kaartje te bemachtigen als uit je paspoort blijkt dat je uit een bepaalde plaats afkomstig bent (klik hier).

Denk aan het tot ver na afloop van de wedstrijd opgesloten worden in je tribunevak.

Zo zou ik nog wel even door kunnen gaan. Dus als er iemand is die zich de frustratie van Roy kan voorstellen, ben ik het wel. Alleen kan ik me niet voorstellen dat de woorden (en vooral de toon daarvan) die hij op z’n weblog en in z’n tweets bezigt, de oplossing van het probleem dichterbij brengen. Eerder zullen de bestuurders er hun vooroordelen in bevestigd zien. Zou het niet effectiever zijn als Roy de PvdA’er de emoties van Roy de Ajaxaanhanger beteugelt en Roy de PvdA’er z’n invloed en contacten aanwendt om het lot van bezoekers van Nederlandse voetbalwedstrijden te verbeteren? 

Klein mysterie 483 – Beatrixpark (3)

Na vijf lange maanden geduld oefenen is het er dan eindelijk: het kunstwerk in het Beatrixpark. De onthulling was al aangekondigd voor Koninginnedag/Koningsdag, maar dat bleek een wat al te rooskleurige voorstelling van zaken. Pas afgelopen zaterdag was het zover. In de tussentijd kwam ik er talloze malen aan voorbij. Aanvankelijk zat het verpakt in groen plastic.

Daarna kwam er een tent overheen te staan. En op welk uur van de dag je er ook langsfietste, altijd waren er mensen aan het werk. De verleiding een keer af te stappen om te zien waar ze mee bezig waren, wist ik steeds zonder al teveel moeite te weerstaan: een kunstwerk in statu nascendi aanschouwen doet alleen maar af aan de verrassing als het eenmaal voltooid is.

Was het kunstwerk het lange wachten waard? Dubbel en dwars! Beeldend kunstenares Jacqueline Hanssen ontwierp een uit vier zetels en vier minder luxueuze zitjes bestaande troon, bekroond door – hoe kan het anders? – een kroon.

De betonnen troon is geheel bekleed met mozaïeken die refereren aan het koningshuis, aan Nederland en ook aan Horst aan de Maas.

Dit heeft geresulteerd in een letterlijk en figuurlijk flonkerend geheel dat voorbijgangers al van verre tegemoet straalt. Beatrixstraat en Beatrixpark hebben er beslist een attractie bij (naast de wielerbaan uiteraard).    

Het bijzondere aan het kunstwerk is dat de buurtbewoners vanaf het begin nauw betrokken zijn geweest bij de totstandkoming ervan. Zij zijn het ook die de afgelopen maanden, onder leiding van de kunstenares, met uiterste toewijding de troon met duizenden (tienduizenden?) steentjes hebben beplakt. Als we de verhalen mogen geloven heeft het hele proces zelfs bijgedragen tot een grotere cohesie in de buurt. Kan het mooier?

De niet eens zo heel aandachtige beschouwer zal overigens de gelijkenis met de socialsofa’s in het centrum van Horst opvallen. Niet zo vreemd: ook die zijn ontworpen door Jacqueline Hanssen. 

Dit alles gezegd zijnde en met de meeste hoogachting voor de troon, ben ik van mening dat Horst aan de Maas intussen ook wel weer toe is aan een nieuw kunstwerk dat zonder publieksparticipatie tot stand komt. Een kunstwerk dat minder eenduidig is. Dat vragen oproept. Dat de gemoederen beroert. Dat weerbarstig is. Dat discussie ontlokt. Dat ongemakkelijk aanvoelt. Dat tot controverse leidt.

Top 5 – Vanaf de openbare weg zichtbare overdekte personeelsfietsenstallingen op het Horster industrieterrein

Wat doe je om de tijd te doden voordat PSV-Ajax losbarst? Juist, je onderwerpt de vanaf de openbare weg zichtbare overdekte personeelsfietsenstallingen op het industrieterrein in Horst eens aan een vergelijkend onderzoek. De zondag is daar ook de bij uitstek geschikte dag voor: niemand om te vragen wat je aan het uitspoken bent, hoogstens hier of daar een argwanende blik van een passant. Kom daar doordeweeks maar eens om.

‘Wat voert u in uw schild?’

‘O, ik maak foto’s in het kader van mijn vergelijkend onderzoek naar de vanaf de openbare weg zichtbare overdekte personeelsfietsenstallingen hier op dit industrieterrein. Niks bijzonders hoor.’

‘Wat je maar niks bijzonders noemt. Heeft u daarvoor toestemming?’

‘Toestemming? Is dat nodig dan?’

‘U mag van geluk spreken dat politie u nog niet heeft opgepakt.’

‘…’

‘Is dat duidelijk?’

‘Euhh …’

‘Weg hier! En snel een beetje!’

Op zondag hoef je dus niet bang te zijn voor zulke confrontaties. Op zondag kun je de vanaf de openbare weg zichtbare overdekte personeelsfietsenstallingen op het Horster industrieterrein rustig in je opnemen. Wat dat teweegbrengt? In elk geval geen juichstemming. Je krijgt nu niet meteen de indruk dat de dames en heren Horster industriëlen alles uit de kast hebben gehaald om hun dames en heren werknemers te verwennen met state-of-the-art fietsenstallingen. Integendeel. ‘Sluitpost op de begroting’ zijn eerder woorden die bij je opkomen. Als deze werknemers al trots zijn op hun bedrijf, dan vermoedelijk niet vanwege hun fietsenstalling. Terwijl wetenschappelijk onderzoek genoegzaam heeft uitgewezen dat zorgvuldig vormgegeven personeelsfietsenstallingen in belangrijke mate kunnen bijdragen aan het welbevinden van werknemers en daarmee aan de productie.

Golfplaatconstructies met grijs als dominante kleur en transparant (veelal groen uitgeslagen) hardplastic voeren de boventoon. De eraan ten grondslag liggende architectonische vormgeving is veelal die van het rechttoe-rechtaantype die ook wel wordt aangeduid met de term ‘functioneel’. Uit toekomstig onderzoek zal moeten blijken of de industrieterreinfietsenstallingen typisch of juist atypisch zijn voor Horst aan de Maas. De uitkomst denk ik overigens al te weten. 

Méér dan genoeg inleidende beschietingen, hier komt de Horst-sweet-Horst top 5 van vanaf de openbare weg zichtbare overdekte personeelsfietsenstallingen op het Horster industrieterrein:

5. Metalwire BV

Grijs, grijzer, grijst.

4. Kempen Communicatie

Legoland schijnt zijn interesse al kenbaar te hebben gemaakt.

3. CMS Energiesystemen

Alleen, maar dan ook echt alléén, vanwege de zonnepanelen op het dak. Is (wordt) het trouwens wel een (personeels)fietsenstalling?

2. Lutèce

Wit, witter, witst. Met enige goede wil zou je de witte en groene halve cirkels ‘frivool’ kunnen noemen – veel gekker moet het niet worden.

1. Munckhof Groep BV

Mooi is anders, maar in het land der blinden …