Intermezzo – Vottetaes

Het heeft er alle schijn van dat Johan (klik hier, hier en hier) als Horster nieuwscommentator van het toneel is verdwenen. Vermoedelijk heeft z’n toetsenbord het uiteindelijk dan toch begeven. In Oet Hors heeft Johan een waardig opvolger. Richtte Johan zijn pijlen vooral op het gemeentelijk afvalbeleid, bij Oet Hors zijn migranten steevast het mikpunt. Op een bericht op InHorst over de aanhouding van een ‘Slavische vrouw’ (is dat hetzelfde als een Balkantype?) wegens zakkenrollerij reageerde Oet Hors deze week bijvoorbeeld zo:

‘Ja ja zo gaat dat tegenwoordig met die open grenzen dat volk komt hier maar stelen roven en weet ik wat niet allemaal meer geef os eiguh hors mar terug zodat je de knip weer in oow achtertes kaan stoppuh dat volk opsluiten en terugsturen naar oa siberie. Slim he overheid om de grenzen open te stellen jaren geleden en nu in januari voor dat ander zooitje dan zal dit steeds vaker voorkomen grrrrr’

Hoe verwerpelijk van inhoud ook, dat bijna complete ontbreken van interpunctie maakt het ook wel weer een beetje grappig (Oet Hors noemt zijn commentaren zelf overigens ‘kolderiek’). Wat evenwel absoluut niet door de beugel kan is dat ‘achtertes’. Het aan elkaar plakken van een Nederlands en een dialectwoord zou nog te vergeven zijn als het Horster dialect geen woord kende voor ‘achterzak’ of ‘kontzak’. Oet Hors zou beter moeten weten. Hij doet z’n schuilnaam in elk geval geen eer aan, want het Horster dialect heeft wel degelijk een prachtig woord voor achterzak/kontzak: vottetaes.

Nu het woord vottetaes eenmaal is gevallen, is het misschien ook goed meteen maar te refereren aan een Horster voetballer van enkele decennia her: voor je het weet gaan anderen met zijn verhaal aan de haal en dat is niet de bedoeling. Welnu, er was eens een Horster voetballer. IJverig, gezegend met bepaalde kwaliteiten, maar ook behept met de nodige beperkingen. Geen hemelbestormer, wel bruikbaar op het niveau waarop Wittenhorst destijds acteerde (derde en vierde klasse). Al vrij snel zocht hij zijn heil elders. Hij zou al lang in de vergetelheid zijn geraakt als daar niet zijn vottetaes was. De vottetaes van zijn voetbalbroekje. Altijd gevuld met een zakdoek, bedoeld om zijn door transpiratievocht beslagen brillenglazen mee te poetsen.

Zijn claim to fame berust dan ook niet zozeer op zijn voetbalcapaciteiten als wel op de vottetaes en de zakdoek die daaruit bungelde. Hetgeen sommigen gelukkig regelmatig in herinnering brengen. 

Toen sportkledingfabrikanten voetbalbroekjes op een gegeven moment niet langer uitrustten met een vottetaes, ging het rap bergafwaarts met zijn loopbaan. Zou die eeuwige zakdoek soms een prestatiebevorderende substantie hebben bevat?