Klein mysterie 515 – De beste wensen

Zalig neejjoar,

mit de kop vol hoar,

mit de mónd vol tand,

en de waffel in de hand

‘Wat is de correcte Horster nieuwjaarswens?’, vroeg Marieke Vullings mij deze week per e-mail. ‘In ons gezin, mijn vader, moeder en broer, zeggen wij al sinds ik mij kan herinneren: zalig neejjoar. Mijn schoonzusje is Zweeds dus zij zegt waarschijnlijk gott nytt år. We moeten haar echter natuurlijk wel de juiste Horster variant daarvan kunnen aanleren. Ik merk dat in onze familie (bij mijn tantes, ooms, neefjes, nichtjes etc.) het zalig neejjoar langzaam aan het verdwijnen is. De zalig neejjoar-zeggers zijn nu nog in de meerderheid, maar ik ben bang dat het straks bij de vierde generatie onbekend is. Op het werk levert mijn zalig neejjoar vaak onbegrepen blikken op of een besmuikt lachje. Tegen mijn niet-dialect sprekende collega’s zeg ik “gelukkig Nieuwjaar”. “De beste wensen” kan ik nauwelijks over mijn lippen krijgen. Ik ben wel benieuwd wat de lezers van Horst-sweet-Horst elkaar toewensen. Misschien dat je het eens in de groep wilt gooien? Mocht je hier trouwens al eens eerder over geschreven hebben, dan mijn excuses.’

Kijk, dat zijn nou eens e-mails die ik graag zie binnenkomen. Natuurlijk omdat het me streelt dat ik tegenwoordig blijkbaar geld als een autoriteit op Horster dialectgebied. Maar toch vooral omdat het me zo uit het hart is gegrepen wat Marieke schrijft. Ik heb haar dan ook het volgende teruggemaild:

‘Om met het laatste te beginnen: drie jaar geleden heb ik naar aanleiding van enne góje roetsj geschreven: “Als we nu ook nog iets beters kunnen verzinnen voor het vele malen ergere ‘de beste wensen’ ben ik helemaal een gelukkig man.” Daar is het volgens mij sindsdien bij gebleven. Maar het wordt inderdaad hoog tijd weer eens een poging te ondernemen dat vreselijke “de beste wensen” een halt toe te roepen. Ik ben het met alles wat je schrijft zó eens: ook ik bijt nog liever m’n tong af dan dat ik “de beste wensen” zeg, ook ik gebruik als het niet anders kan “gelukkig Nieuwjaar” en ook ik ben van mening dat zalig neejjoar de richtige Horster variant is. Eén ding heb je wel op me voor: ik kom nauwelijks nog mensen tegen die zalig neejjoar zeggen – zelfs niet in mijn familie.’

Het lijkt me duidelijk:
1. de beste wensen de wereld uit – om te beginnen uit Horst;
2. zalig neejjoar de wereld in – om te beginnen in Horst.
Zeg woensdag nou toch gewoon zalig neejjoar. Niet bang zijn, kunt u best. U wordt heus niet voor gek versleten. En anders verwijst u maar naar dit stukje. En kom me niet aan met het smoesje dat dat zalig een kerkelijke betekenis zou hebben – want dat heeft het niet of in elk geval niet meer. En wat zou het ook? Beter een kerkelijk luchtje dan de gebakken lucht van de beste wensen.

Rest de vraag van Marieke wat de lezers van Horst-sweet-Horst elkaar tot dusverre met Nieuwjaar toewensten. Laat het mij, laat het ons weten!

P.S. (d.d. 1 januari 2014)  En wát doet het CDA?

Intermezzo – Wieldoppen (2)

Ik mag dan geen autofreak en niet eens een autoliefhebber zijn, ik ben wel de trotse bezitter van een Citroën DS.

En ik was ook razend benieuwd naar het tweede nummer van ZOAB. Zaterdag viel het eindelijk op de deurmat. Inmiddels heb ik het uit en het dient gezegd: het was het lange wachten (meer dan een jaar) waard.

ZOAB staat (in dit geval) voor Zeer Origineel Auto Blad. ZOAB doet z’n naam alle eer aan. Peter van Brummelen, journalist van Het Parool schreef over het eerste nummer: ‘Geen geleuter over cilinderinhoud, acceleratievermogen en brandstofverbruik maar vooral veel rare foto’s en heerlijke onzinverhalen.’

Voor het tweede nummer geldt precies hetzelfde. Zomaar enkele hoogtepunten: een fotoserie over eenzame auto’s op verlaten parkeerplaatsen (‘soms wil een auto gewoon even alleen zijn’), mensen die vertellen over hun favoriete speelgoedautootje, een opsomming van de namen van alle parkeerplaatsen langs de Nederlandse autosnelwegen (van Kalix Berna tot De Knoest en van Voetpomp tot Geulenkamp) en een beschouwing over ‘de automens’ geïllustreerd met heerlijke foto’s. En dat allemaal gegoten in een vormgeving om je vingers bij af te likken. Je zou er warempel autofreak of op z’n minst –liefhebber van worden (klik hier om ZOAB te bestellen; klik hier voor de ZOAB Facebookpagina).

Als lid van het gilde der verlorenwieldoprechtopzetters raakte ik uiteraard helemáál in de zevende hemel bij het aanschouwen van een serie van vijf foto’s van rechtopgezette verloren wieldoppen. ‘Weesdop’ is de jaloersmakende benaming die de redactie heeft bedacht voor de verloren wieldoppen. Het rechtopzetten ervan noemt ze een ‘raar fenomeentje’. Zo denigrerend als het klinkt zal het wel niet bedoeld zijn. Anders moet ik misschien eens wat flink gespierde en rijkelijk getatoeëerde medegildeleden richting ZOAB-redactie sturen.

‘Misschien moet je als je een wieldop verliest net zoals bij vermiste katten een A4-tje ophangen in de buurt’, heet het in de begeleidende tekst bij de wees/wieldopfoto’s. Behalve vermistedierenbriefjes (klik hier en hier) ook vermistewieldopbriefjes? Interessante gedachte!

Nog nagenietend van ZOAB fietste ik gisteren over de Campsbosweg. En geloof het of niet, wat zag ik daar, met punaises bevestigd aan een boom? Juist! (klik op de foto om haar te vergroten)

Geweldig! En doe me een plezier: mocht u ook ergens een verlorenwieldopbriefje tegenkomen, maak er een foto van en mail die naar horstsweethorst@gmail.com. Ik betuig u al bij voorbaat mijn onuitsprekelijke dank. 

Flop 5 – Horster oliebollenkramen

Het plan was de Horst-sweet-Horst-lezers zo aan het einde van het jaar eens lekker te verwennen met een top 5 van Horster oliebollenkramen. ‘Fluitje van een cent’, denk je dan in al je onnozelheid. Mooi niet dus. Oliebollenkramen blijken in Horst aan de Maas verrassend dun gezaaid.

Veertien van de zestien kernen van Horst aan de Maas heb ik gisteren en vandaag per fiets aangedaan op zoek naar oliebollenkramen (Evertsoord en Griendtsveen besloot ik links te laten liggen – Evertsoord vanwege de geringe kans op succes, Griendtsveen omdat het toch al altijd het mooiste meisje van de klas is). Wat denk je? Ternauwernood heb ik er vijf weten te vinden!

Het is overigens niet onmogelijk dat ik te vroeg heb gepiekt: morgen is natuurlijk pas de echte dag. Toch is er geen denken aan dat ik morgen opnieuw m’n rijwiel bestijg. Na wat ik gisteren en vandaag heb gezien aan oliebollenkramen of wat daar voor door moet gaan, ontbreekt me elke lust me verder te verdiepen in de oliebollenkramenwereld. Van de geplande top 5 is dan ook niets gekomen, het is een flop 5 geworden. Komt ie:

5. Derix, Kerkstraat Horst:

Armzalig chaletje en dan ook nog je oliebollen ‘onze sterren’ noemen.

4. IJsbaan, Wilhelminaplein Horst

Een nog armzaliger chaletje in een nog armzaliger omgeving.

3. D.J. van Dam, Kerkstraat Horst:

Een gotspe van de eerste orde dat D.J. van Dam met z’n Hollandse gebakkraam zomaar het aanzicht op onze kathedraal van de Peel mag verruïneren.

2. PlusCafé, Patronaat Horst:

Met al dat reclamegeweld zou ze je nog bijna ontgaan ook, deze oliebollenpartytent. Wanneer staat eindelijk eens een oliebol op tegen zulke flagrante schendingen van zijn waardigheid?

1. Jumbo, Horsterweg Sevenum:

Dachten ze bij Jumbo nu werkelijk dat wij niet in de gaten zouden hebben dat dit een snelsnel tot oliebollenkraam getransformeerde viskar van Eduard Camps is?

Al het voorgaande geleuter zal u waarschijnlijk worst wezen, u zit slechts met één prangende vraag: ‘Bij welke kraam krijg ik de lekkerste oliebollen?’ Een antwoord moet ik u helaas schuldig blijven. Nee, heus. Oudejaarsdag is traditioneel de enige dag dat ik oliebollen eet. En dan niet bij zo’n luizige kraam, nee, bij mijn naamgenoot en oom. Hij bakt ze letterlijk volgens grootmoeders recept (dat wil zeggen: mijn grootmoeder en zijn moeder). Lekkerder kom je ze niet tegen – was het Algemeen Dagblad bij oom Wim langsgegaan dan had Richard Visser uit Rotterdam die eerste prijs in de jaarlijkse oliebollentest op z’n buik kunnen schrijven. Als je dat maar weet.

Klein mysterie 514 – Windwatermolen (4)

Mag ik u voorstellen, de nieuwste Horster windwatermolen:

U vindt dit wonder der techniek dat gratie en functionaliteit in zich verenigt op de oever van visvijver Camps Koël aan de Schorfvenweg in Kronenberg. Ben er gisteren speciaal voor op m’n fiets geklommen.

Op 18 april van dit jaar twittert wethouder Ger van Rensch: ‘Met visclub Sevenum overleg over raadselachtige waterpeilschommeling. Peil is niet te peilen. Wellicht dan toch vissen “daar bij die molen”?’ Op dat moment is dat ‘daar bij die molen’ nog minstens even raadselachtig als de waterpeilschommeling, althans voor mij. Dat verandert als het gemeentebestuur op 1 augustus bekendmaakt dat een omgevingsvergunning is aangevraagd voor het plaatsen van een windwatermolen bij de visvijver aan de Schorfvenweg. De definitieve bevestiging dat deze molen de oplossing moet brengen voor de jarenlange wateroverlast volgt in Hallo Horst aan de Maas van 15 augustus. Voorzitter Frans Beckers van HSV De Peelvissers in Hallo: ‘De molen moet er begin november staan, dan komt namelijk het water weer omhoog. Als de molen er niet staat, hebben we weer een jaar verloren. Hopelijk zijn de problemen hierdoor opgelost en komen leden die gestopt zijn weer terug bij ons om te vissen.’ (klik op de pijl om het filmpje te starten)

Of begin november is gehaald, weet ik niet, maar de molen staat, zo kon ik gisteren dus constateren. Wat ik verder constateerde, was dat de vissteigers niet meer onder water staan, waaruit ik de verheugende conclusie trek dat de molen doet waarvoor ie is ingehuurd – ik had eerlijk gezegd niet anders verwacht.

Wat ik ten slotte constateerde, was dat het hier een spiksplinternieuwe molen betreft. En dat viel me dan toch weer een beetje tegen. Niet dat ik HSV De Peelvissers de nieuwe molen misgun, integendeel, maar ik had gehoopt de eertijds in Heierhoeve staande windwatermolen (klik hier) bij de visvijver aan te treffen. Niet dus. Waardoor het mysterie van de verdwenen windwatermolen van Heierhoeve vooralsnog intact blijft.

Intussen doet zich het opmerkelijke feit voor dat drie van de vijf mij bekende in werking zijnde windwatermolens in de gemeente Horst aan de Maas in Kronenberg staan. Behalve het nieuwe exemplaar bij de visvijver zijn dat een molen aan de Blaktdijk

en een vanaf de doorgaande weg moeilijk waarneembare molen in het gebied tussen Meerweg en Peelstraat.

Rara hoe kan dat?

Waar de twee andere nog in werking zijnde Horster windwatermolens staan? Dat zou u als trouw lezer van Horst-sweet-Horst moeten weten, dus dat zeg ik lekker niet. 

Klein mysterie 513 – Politie

Kan de Horster politie niet gewoon stoppen met haar activiteiten op Facebook en Twitter? Gewoon lekker boeven vangen en verder niks?

Zaterdag laat de politie via Facebook (klik hier) en Twitter (klik hier, hier en hier) weten dat ze de voorgaande nacht twee personen heeft aangehouden vanwege het bezit van harddrugs en bovendien bij een van de verdachten een in de tuin bivakkerende hond heeft meegenomen. De berichten gaan vergezeld van twee foto’s van de hond (‘deze lieve schat, verwaarloosd en vermagerd’) en de hashtag ‘breektjehart’.

De tweets worden driftig geretweet, maar inhoudelijke reacties blijven op Twitter nagenoeg uit. Op Facebook gaat het anders. Eerst gebeurt waar het wel allemaal om te doen zal zijn: de politie krijgt pluimpjes en de eigenaar van de hond wordt hel en verdoemenis toegewenst. Maar dan reageert ineens iemand die de hond kent: ‘Niet alle magere honden zijn verwaarloosd!! Dit meisje heeft een probleem met de schildklier!!!! Is net begonnen met medicijnen ... die ze nu dus NIET krijgt! Zij wordt echt wel goed verzorgd!’ Anderen bevestigen: ‘Troyke is een schat van een hond en het baasje heeft het beestje totaal niet verwaarloosd. Het beestje is ziek!’ En: ‘Wij kennen de eigenaar van deze hond en weten dat zijn hondje zijn ALLES is. Dat weet iedereen die hem kent.’ Waarop de politie zich weer gedwongen voelt te reageren, daar vervolgens weer op wordt gereageerd enzovoort enzovoort.

Privacy van de verdachte? Hoezo privacy? Welke privacy? Nee, zijn of haar naam wordt inderdaad niet genoemd, maar met een beetje deduceren en interpreteren is het een koud kunstje zijn of haar identiteit te achterhalen.

Kan iemand me misschien nog eens duidelijk maken welk belang ermee gediend is dat de politie via Facebook en Twitter kond doet van deze en vergelijkbare heldendaden? Om te tonen dat ze aan onze kant staat? Om te tonen hoe goed werk ze wel niet doet? Om te tonen hoe slecht mensen kunnen zijn? Allemaal dingen die we allang weten, dus er moet een andere reden zijn. Maar welke?

Oh ja, en dan nog iets. Op 27 november berichtte de politie op Facebook triomfantelijk dat ze bij een die dag uitgevoerde snelheidscontrole met de lasergun op de Westsingel in Horst binnen een uur elf bekeuringen had uitgedeeld. Puik stukje werk natuurlijk. Desondanks meende iemand daarop te moeten reageren met de kwalificatie ‘homo woute’. Enkele dagen later meldde de politie dat de betreffende persoon is ‘geblokkeerd’ en ‘aangemeld bij Facebook voor oneigenlijk gebruik’, want: ‘Kritiek is prima maar evengoed met respect voor elkaar!!’ Helemaal mee eens. Mag ik nu ook aannemen dat de politie zelf eindelijk eens stopt met het gebruik van het stigmatiserende ‘zigeunertypes’? Boeven vangen is prima maar evengoed met respect voor elkaar.

Intermezzo – Gemeenteraad (5)

Terwijl de drie dolle dagen nog moeten komen, zijn de twee dolle dagen alvast voorbij. In twee dagen vergaderde de gemeenteraad van Horst aan de Maas afgelopen week in totaal bijna zeven uur (klik hier en hier). Bij elkaar leverden die zeven uur stof op voor wel tien Horst-sweet-Horststukjes. Maar laat ik me beperken tot een korte samenvatting van de meest memorabele momenten.

Om te beginnen de Floriade. De Floriade was een gigantisch succes. Maar voor zover de Floriade geen gigantisch succes was, komt dat door de SP. Zo vallen de ruim twee uur die de raad wijdde aan de bespreking van het rapport van de commissie-Hendrikx over de Floriade het beste samen te vatten. Zoals Tom-Jan Meeus afgelopen zaterdag schreef in NRC Handelsblad: ‘Geen fouten toegeven: je kunt zeggen dat het bij het politieke vak hoort, dat nu eenmaal vergt dat je fouten soms vaardig weet te verbergen.’ Die vaardigheid moet hier nog worden geleerd, maar het verbergen lukte alvast prima. Een mea culpa? Wat is dat?  

Over naar trapveldje in Hegelsom (klik ook hier en hier). Staat al meer dan een jaar bijna permanent onder water. Wethouder Ger van Rensch (CDA) beloofde in de gemeenteraadsvergadering van 11 maart al beterschap, hij zei toen in de veronderstelling te hebben verkeerd dat de problemen met het veldje tot het verleden behoorden. Driekwart jaar later behoren de problemen nog altijd niet tot het verleden. Sterker: er is niets veranderd. Op een vraag van Roy Bouten (PvdA-PK) verklaarde dezelfde wethouder andermaal verrast te zijn dat de problemen nog altijd niet zijn opgelost. Hoe nu verder? ‘Ik neem aan dat het op te lossen is. We zoeken uit hoe het verder moet.’ Excuses aan Hegelsom of op z’n minst de Hegelsomse jeugd? Ben je gek!

Schaliegas dan. Precies zoals in september al door Horst-sweet-Horst voorspeld achtte een ruime meerderheid van de raad – uiteraard onder aanvoering van het CDA – een motie van de SP om Horst aan de Maas tot schaliegasvrije gemeente te verklaren ‘te prematuur’, hoewel het rijk nota bene al een vergunning schijnt te hebben afgegeven voor proefboringen in de Peel. Bepaald hilarisch was op dit punt de bijdrage van raadslid Twan Hoeijmakers (Essentie) die het deed voorkomen alsof de wereld, Horst aan de Maas voorop, vergaat als niet wordt overgegaan tot schaliegaswinning.

Verder met het collegevoorstel om zondagsopenstelling van winkels mogelijk te maken. De behandeling van dit agendapunt bood een fraai inzicht in de verhoudingen binnen het CDA. De CDA-fractie ziet die zondagsopenstelling vooralsnog niet zitten. Dit in navolging van Centrummanagementvoorzitter en (CDA-lid) Jan Nabben en dus in tegenstelling tot haar vier vertegenwoordigers in het college van burgemeester en wethouders. Werkelijk bespottelijk is de CDA-eis dat alvorens over te gaan tot zondagsopenstelling eerst de verenigingen geconsulteerd dienen te worden. Hoezo de verkiezingen zijn weer in aantocht?

Gaan we door met het voorstel 30 duizend euro uit te trekken voor een onderzoek naar de aanleg van glasvezel in het buitengebied. Loopt het CDA bij de zondagsopenstelling aan de leiband van Jan Nabben, dit agendapunt maakte duidelijk dat wethouder Paul Driessen (Essentie) aan de leiband loopt van een werkgroep van inwoners die pleit voor aanleg van glasvezel in het buitengebied. Verschillende fracties pleitten ervoor het onderzoek uit te breiden naar andere vormen van snel internet, maar de wethouder achtte zich gebonden aan de glasvezel van de werkgroep. Het adagium ‘Wie betaalt, bepaalt’, bleek in dit speciale geval geen opgeld te doen. Helemaal tenenkrommend werd het toen Marlies Janssen-Kusters (CDA), ondernemer in het buitengebied en dus direct belanghebbende, begon aan een onvervalste oratio pro domo.

Rest nog te vermelden dat de bespreking van de bestemmingsplanwijziging Kloosterstraat in Tienray voor de tweede achtereenvolgende keer op het laatste moment van de agenda werd afgehaald. De wijziging is noodzakelijk omdat iemand, toevallig of niet een (CDA-) gemeenteraadslid, aan de Kloosterstraat een woning wil bouwen. De beoogde locatie grenst aan het Molenbeekdal en woningbouw aldaar druist in tegen alle ter plekke geldende plannen, visies en voorschriften. Het gemeentebestuur wringt zich nu al maanden in allerlei bochten de bouw van de woning toch mogelijk te maken. Vooralsnog dus tevergeefs, maar waarom zou je eigenlijk recht moeten willen praten wat krom is?

Top 5 – Horster dakpanteksten

Deze week werd bekend dat één van de Ajaxsupporters die laatst in Milaan werden neergestoken een zoon is van Joop van Ooijen. Dit herinnerde mij aan een thema waarbij het mes behoorlijk in het varken is blijven steken: de Horst-sweet-Horst top 5 van Horster dakpanteksten.

Hoe dat zo? Alweer jaren geleden deed Peter Janssen (altijd weer Peter Janssen) me de suggestie aan de hand een top 5 van Horster dakpanteksten samen te stellen. Gouden idee natuurlijk. Ik sloeg ijverig aan het verzamelen, maar vond op een gegeven moment dat een foto van de dakpantekst aller Nederlandse dakpanteksten niet in het stukje mocht ontbreken. Dus ging ik op 22 april van vorig jaar, onderweg naar AZ-VVV, in Giessenburg langs. Want daar ligt de boerderij van … Joop van Ooijen. Joop is behalve boer ook evangelist. Sinds 2008 siert de tekst Jezus Redt het staldak van zijn boerderij. Jarenlang juridisch gesteggel tussen Joop en de gemeente verleenden dak en tekst landelijke bekendheid. Hoewel het maken van de foto lukte,

raakte de top 5 van Horster dakpanteksten om onnaspeurbare redenen toch weer op de achtergrond. Totdat dus het neersteken van een zoon – één van de zestien – van Joop in Milaan een nieuwsfeit werd. Waardoor nu ten langen leste dan toch het moment van publicatie van de Horst-sweet-Horst top 5 van Horster dakpanteksten is aangebroken. Niet dat ze zo heel dik gezaaid zijn, hoor, die Horster dakpanteksten. En over hun spectaculariteit zijn we ook vrij snel uitgepraat. Maar geen gelul, een top 5 van Horster dakpanteksten is een top 5 van Horster dakpanteksten. Dus daar komt ie: 

5. ‘De Speulhof’, Schadijkerweg (maar uitsluitend zichtbaar vanaf Meteriks Veld), Meterik:

Lange tijd verborgen schat, als ik me niet vergis pas tevoorschijn gekomen nadat enkele jaren geleden een storm aanzienlijke schade had aangericht.

4. ‘De Kreitenberg’, Kreuzelweg, Horst:

Voor alle duidelijkheid: dit is dus niet De Kreitenberg waar Dirk Marcellis, onze lokale voetbalheld die wat in de vergetelheid dreigt te raken, opgroeide.

3. ‘Hendrix Granen Meerlo’, Tienrayseweg, Meerlo:

De voor mij zover bekend enige Horster reclame-uiting in de gedaante van een dakpantekst.

2. ‘De Rooth’, Veld Oostenrijk, Horst:

Wat mij betreft de klassieker onder de Horster dakpanteksten.

1. ‘Meladelle’, Melatenweg, Horst

Als je tekst te lang is voor het dak, kun je twee dingen doen: de letters verkleinen of de tekst laten beginnen dan wel eindigen aan de zijkant(en) van het dak. De meesten zullen voor de eerste optie kiezen, de eigenaar van deze paardenstal heeft de tweede optie geprefereerd.

P.S. Ongetwijfeld telt Horst aan de Maas meer dakpanteksten dan hier zijn afgebeeld. Kent u nog andere? Laat het me dan s.v.p. weten! 

Intermezzo – Klankbordgroep

Onder welke benaming gaat het groepje van vier raadsleden dat zich heeft gebogen over de toekomstvisie op de bibliotheken van Horst aan de Maas de annalen in? Die vraag hield heel Horst aan de Maas sinds november vorig jaar in de greep. Bloed, zweet en tranen heeft het gekost, maar nu, ruim een jaar later, is dan eindelijk de kogel door de kerk: het wordt klankbordgroep. Verantwoordelijk wethouder Van Rensch toont zich opgetogen over dit nieuws: ‘Ik ben blij dat de strijdbijl is begraven en dat alle neuzen dezelfde richting op wijzen. Nu kunnen we weer positief naar de toekomst kijken.’

Op 20 november 2012 besloot de Horster gemeenteraad dat wethouder Van Rensch bij het opstellen van de toekomstvisie assistentie zou krijgen van vier raadsleden. De vier gingen aanvankelijk door het leven als raadscommissie. Al snel ontstond onvrede over deze naam. Klankbordgroeplid Roy Bouten (PvdA-PK): ‘Dat jasje paste ons gewoon niet. We voelden ons beknot in onze mogelijkheden.’ Collega Han van Driel (D66) vult aan: ‘Het maximale zat er met die naam niet in. Wij opteerden daarom voor commissie uit de raad. Daarmee leg je gewicht in de schaal. Jammer genoeg kregen we het CDA hierin niet mee.’ Het CDA consulteerde namelijk Centrummanagement Horst, de lokale verenigingen en de senioren over commissie uit de raad. Dat bleek in die kringen op onvoldoende draagvlak te kunnen rekenen. Klankbordgroeplid Annemie Craenmehr-Hesen (CDA): ‘Team leek ons een veel betere optie. Daarin komt dat fantastische wijgevoel, waar we in Horst aan de Maas zo sterk in zijn, veel beter tot uitdrukking.’

Terwijl D66 en PvdA-PK konden leven met team, stuitte het op een uitgesproken njet van Essentie. Bart Bertrams, die namens Essentie zitting had in de klankbordgroep, zegt: ‘Wij zijn vanaf het begin voor unit gegaan. Dat sluit volgens ons fractielid Eric Beurskens ook mooi aan bij de toekomstige huisvesting van de bibliotheek: een unit op een bedrijventerrein.’

Unit was voor de andere partijen weer een brug te ver. Ook het door Roy Bouten geopperde brigade kon niet door de beugel. Annemie Craenmehr-Hesen: ‘Brigade wordt teveel geassocieerd met het woord “redding”. En wij zijn er natuurlijk niet om de bibliotheek te redden.’ Het vervolgens door D66 geopperde comité werd te activistisch bevonden. Bart Bertrams: ‘Dan was de kans groot geweest dat de SP zich alsnog bij ons had aangesloten en dat wilden we ten koste van alles voorkomen.’

Was comité te activistisch, het eveneens door de PvdA-PK gesuggereerde werkgroep werd als ‘te arbeideristisch’ afgeserveerd. Een impasse dreigde. Totdat iemand – de betrokkenen hullen zich in stilzwijgen over diens identiteit – met klankbordgroep op de proppen kwam. Roy Bouten: ‘Alle puzzelstukjes vielen ineens in elkaar.’ Annemie Craenmehr-Hesen: ‘Super!’ Han van Driel: ‘Voelde meteen goed.’ Bart Bertrams: ‘Zelfs Eric Beurskens kon ermee leven.’

Is door al het gekrakeel over de naamgeving de toekomstvisie op de bibliotheken eigenlijk niet in het gedrang gekomen? Een klankbordgroeplid dat anoniem wenst te blijven: ‘Ach, die visie … Daarover waren we het in twee minuten eens. Waar het naar de toekomst toe echt om gaat is dat zo’n naam breed wordt gedragen en dat is nu gelukkig het geval.’

Horst aan de Maas kan eindelijk weer rustig gaan slapen.