Intermezzo – Gemeenteraad (5)

Terwijl de drie dolle dagen nog moeten komen, zijn de twee dolle dagen alvast voorbij. In twee dagen vergaderde de gemeenteraad van Horst aan de Maas afgelopen week in totaal bijna zeven uur (klik hier en hier). Bij elkaar leverden die zeven uur stof op voor wel tien Horst-sweet-Horststukjes. Maar laat ik me beperken tot een korte samenvatting van de meest memorabele momenten.

Om te beginnen de Floriade. De Floriade was een gigantisch succes. Maar voor zover de Floriade geen gigantisch succes was, komt dat door de SP. Zo vallen de ruim twee uur die de raad wijdde aan de bespreking van het rapport van de commissie-Hendrikx over de Floriade het beste samen te vatten. Zoals Tom-Jan Meeus afgelopen zaterdag schreef in NRC Handelsblad: ‘Geen fouten toegeven: je kunt zeggen dat het bij het politieke vak hoort, dat nu eenmaal vergt dat je fouten soms vaardig weet te verbergen.’ Die vaardigheid moet hier nog worden geleerd, maar het verbergen lukte alvast prima. Een mea culpa? Wat is dat?  

Over naar trapveldje in Hegelsom (klik ook hier en hier). Staat al meer dan een jaar bijna permanent onder water. Wethouder Ger van Rensch (CDA) beloofde in de gemeenteraadsvergadering van 11 maart al beterschap, hij zei toen in de veronderstelling te hebben verkeerd dat de problemen met het veldje tot het verleden behoorden. Driekwart jaar later behoren de problemen nog altijd niet tot het verleden. Sterker: er is niets veranderd. Op een vraag van Roy Bouten (PvdA-PK) verklaarde dezelfde wethouder andermaal verrast te zijn dat de problemen nog altijd niet zijn opgelost. Hoe nu verder? ‘Ik neem aan dat het op te lossen is. We zoeken uit hoe het verder moet.’ Excuses aan Hegelsom of op z’n minst de Hegelsomse jeugd? Ben je gek!

Schaliegas dan. Precies zoals in september al door Horst-sweet-Horst voorspeld achtte een ruime meerderheid van de raad – uiteraard onder aanvoering van het CDA – een motie van de SP om Horst aan de Maas tot schaliegasvrije gemeente te verklaren ‘te prematuur’, hoewel het rijk nota bene al een vergunning schijnt te hebben afgegeven voor proefboringen in de Peel. Bepaald hilarisch was op dit punt de bijdrage van raadslid Twan Hoeijmakers (Essentie) die het deed voorkomen alsof de wereld, Horst aan de Maas voorop, vergaat als niet wordt overgegaan tot schaliegaswinning.

Verder met het collegevoorstel om zondagsopenstelling van winkels mogelijk te maken. De behandeling van dit agendapunt bood een fraai inzicht in de verhoudingen binnen het CDA. De CDA-fractie ziet die zondagsopenstelling vooralsnog niet zitten. Dit in navolging van Centrummanagementvoorzitter en (CDA-lid) Jan Nabben en dus in tegenstelling tot haar vier vertegenwoordigers in het college van burgemeester en wethouders. Werkelijk bespottelijk is de CDA-eis dat alvorens over te gaan tot zondagsopenstelling eerst de verenigingen geconsulteerd dienen te worden. Hoezo de verkiezingen zijn weer in aantocht?

Gaan we door met het voorstel 30 duizend euro uit te trekken voor een onderzoek naar de aanleg van glasvezel in het buitengebied. Loopt het CDA bij de zondagsopenstelling aan de leiband van Jan Nabben, dit agendapunt maakte duidelijk dat wethouder Paul Driessen (Essentie) aan de leiband loopt van een werkgroep van inwoners die pleit voor aanleg van glasvezel in het buitengebied. Verschillende fracties pleitten ervoor het onderzoek uit te breiden naar andere vormen van snel internet, maar de wethouder achtte zich gebonden aan de glasvezel van de werkgroep. Het adagium ‘Wie betaalt, bepaalt’, bleek in dit speciale geval geen opgeld te doen. Helemaal tenenkrommend werd het toen Marlies Janssen-Kusters (CDA), ondernemer in het buitengebied en dus direct belanghebbende, begon aan een onvervalste oratio pro domo.

Rest nog te vermelden dat de bespreking van de bestemmingsplanwijziging Kloosterstraat in Tienray voor de tweede achtereenvolgende keer op het laatste moment van de agenda werd afgehaald. De wijziging is noodzakelijk omdat iemand, toevallig of niet een (CDA-) gemeenteraadslid, aan de Kloosterstraat een woning wil bouwen. De beoogde locatie grenst aan het Molenbeekdal en woningbouw aldaar druist in tegen alle ter plekke geldende plannen, visies en voorschriften. Het gemeentebestuur wringt zich nu al maanden in allerlei bochten de bouw van de woning toch mogelijk te maken. Vooralsnog dus tevergeefs, maar waarom zou je eigenlijk recht moeten willen praten wat krom is?