Intermezzo – Kasteelboerderij (3)

‘Ik, en met mij velen, herkennen na de verbouwing van de kasteelboerderij de oude “tiendschuur” niet meer. Ik vind het onvoorstelbaar dat Monumentenzorg toestemming heeft gegeven voor deze verbouwplannen. Ik vind zowel de motieven van Monumentenzorg als van het college om medewerking te verlenen aan deze plannen onduidelijk, er is meer waarde gehecht aan de vestiging van een restaurant dan aan het behoud van een historisch pand.’

Geen paniek, geen paniek! De Kasteelboerderij is nog niet verbouwd, ze is waarschijnlijk zelfs nog niet eens verkocht. Bovenstaande woorden dateren dan ook uit 1981. Ze werden uitgesproken door Lambert Herraets, gemeenteraadslid voor het CDA, in de raadsvergadering van 16 februari van dat jaar.

Als bijvangst van een ander onderzoek stuitte ik deze week in het Gemeentearchief Venlo op enkele krantenartikelen van omstreeks 1980 over de Kasteelboerderij. Hoogst interessante krantenartikelen, al was het maar vanwege zekere en mogelijke parallellen met de huidige situatie.

Op 17 september 1979 debatteerde de gemeenteraad over het collegevoorstel de Kasteelboerderij in erfpacht te geven aan de firma E.H.E.M. Royal BV uit Nuenen. Dit voor een periode van dertig jaar en tegen een symbolische vergoeding van een gulden per jaar. Niet de minsten kantten zich tegen dit voorstel: 

‘Woordvoerder J. Moorman van de PvdA wilde zelfs een opschorting van de behandeling van dit voorstel, omdat hij vond dat het college eerst maar eens met een advies van de commissie sociaal-culturele aangelegenheden over de brug moest komen.’ 

Mijn vader (want dat was die ‘J. Moorman van de PvdA’) refereerde aan die commissie omdat die in een eerder stadium had gepleit voor de vestiging van een museum in de Tiendschuur. Maar mijn vader haalde bakzeil: met negen stemmen voor en zes tegen ging de raad akkoord met het collegevoorstel. De tegenstemmen waren van de voltallige PvdA- en ABC-fractie en van CDA-dissident – althans in dit geval – Lambert Herraets.

De verbouwing van de boerderij leidde vervolgens tot protesten van vooral Lambert Herraets. Aan de woorden waarmee dit stukje opende voegde hij in dezelfde vergadering van 16 februari 1981 nog toe: 

‘Normaal legt Monumentenzorg strenge maatstaven aan voor het verbouwen van monumenten, zowel bij interne als externe restauratie of verbouwing. Bij de kasteelboerderij staat intern niets meer overeind en extern hebben flinke ingrepen plaatsgevonden. Zo zijn er plotseling vier poorten in plaats van de oorspronkelijke twee. Ik snap de rol van Monumentenzorg niet, aangezien bij de besprekingen over de bouwaanvraag door deze dienst steeds detailtekeningen gevraagd werden van de poorten.’

Herraets kreeg steun van de PvdA. Woordvoerder Jos Weijs: ‘Zowel Monumentenzorg als het college heeft getracht de kool (het monument) en de geit (de horeca) te sparen en dat is weer eens onmogelijk gebleken.’

Financiële perikelen leidden er in de herfst van 1981 toe dat de verbouwing stil kwam te liggen. Pas het jaar daarop werd de boerderij in gebruik genomen. Een tussentijds voorstel van de PvdA-fractie en Lambert Herraets om de erfpacht te verhogen vanwege niet nagekomen verplichtingen werd door een raadsmeerderheid verworpen. Jos Weijs: ‘Het college wil Royal in de watten blijven leggen. Alles wordt met de mantel der liefde bedekt.’