Intermezzo – Anthony Wijnen (2) / Bureau Grappa

Je bent jong en je wilt wat.

Je nadert de vijftig of je bent de vijftig al gepasseerd en je wilt nog steeds wat.

Wat doe je dan? Je richt een Bureau op. Bureau Grappa.

Zo ging het dit voorjaar. Op 5 juli overleed Anthony Wijnen, initiator, gangmaker en aanjager van Bureau Grappa. Op zijn afscheidsbijeenkomst, afgelopen donderdag, keek Bureau Grappa terug op het afgelopen half jaar. Bureau Grappa heeft geen eigen website. Toch willen we onze achting voor Anthony aan een groter publiek kenbaar maken. Daarom wordt de tekst, donderdag uitgesproken door Chiarangela van Lieshout, hier gereproduceerd:

Min of meer toevallig troffen we elkaar begin dit jaar: Erik van Maarschalkerwaard, Wim Moorman, Chiarangela van Lieshout en Anthony. De overeenkomsten in hoe we tegen de wereld om ons heen aankeken, bleken groot. Ook deelden we een gemeenschappelijke belangstelling voor al dan niet zichtbare details in onze samenleving. Al brainstormend gingen we op weg om de inwoners van Horst aan de Maas te prikkelen, verbinden en extra verdieping te geven. Met Anthony als initiator, gangmaker en aanjager. Met altijd die jongensachtige twinkeling in z’n ogen tijdens onze bijeenkomsten vol humor, discussie en gefilosofeer over een mooiere en beter functionerende samenleving.

Op initiatief van Anthony – uiteráárd op initiatief van Anthony – trokken we op een donderdagavond in april de stoute schoenen aan en eigenden ons een vergaderplek in cultureel centrum ’t Gasthoês toe. Zo werden we op middelbare leeftijd toch nog krakers. Zij het enigszins onzekere krakers, hopend om niet betrapt te worden – ook bravoure kent zijn grenzen. 

In dat Gasthoês begonnen we te smeden aan een groot plan. En ineens was er ook een naam: Bureau Grappa. Bureau Grappa zou de wereld gaan veroveren. Of dan toch op z’n minst Horst aan de Maas. Vier dagen later was er al een Manifest Bureau Grappa. Geschreven door Anthony – uiteráárd geschreven door Anthony.

Bureau Grappa was nog niet voldragen. Allesomvattend maar nog vluchtig en ongrijpbaar. Morgenmiddag – mor-gen-mid-dag! – zouden we weer bij elkaar komen. Waar? ‘Bij de Kasteelboerderij?’, opperden wij drieën gekscherend. Per kerende post reageerde Anthony: natuurlijk bij de Kasteelboerderij! Hij zou z’n campinggasstelletje, een tafeltje en twee stoelen meenemen en ter plaatse voor ons pannenkoeken bakken. (Volgers van de Horster actualiteit zal de diepere lading van dit aanbod niet ontgaan.) We moesten onze wensen maar doorgeven: naturel, jam, poedersuiker, spek of (Horster) kersen. Zeg het maar. En, oh, ja, of wij misschien nog een paar campingstoeltjes mee wilden nemen. ‘PS dit is geen grap’, schreef hij er voor de zekerheid nog bij. En ondertussen zouden wij, wíj van Bureau Grappa, plannen maken om de wereld te veroveren. Of dan toch ten minste Horst aan de Maas. Want we hadden zoveel ideeën, plannen en dromen ...

Wie gaat nu de Horster civieltechnische kunstwerken fotograferen en er een ode aan brengen? Wie gaat nu ’s nachts de Bureau Grappa-mailtjes beantwoorden? Wie gaat nu de pannenkoeken bakken? 

Mensen prikkelen, mensen aanzetten tot nadenken: dáárom was het Anthony te doen. Door vragen te stellen, door net even buiten de gebaande paden te treden, door de dingen ludiek op hun kop te zetten. Of zoals hij het zelf zei in een van de vele e-mails die we uitwisselden: ‘Ik houd er van om soms even zand in de machine te strooien waardoor het vanzelfsprekende ineens niet meer zo vanzelfsprekend lijkt.’

Iedereen hier aanwezig kent het: het vuur van de jeugd. Maar bij de meesten is dat vóór ’t dertigste levensjaar weer verdwenen. Bij Anthony was het vuur nog niet gedoofd. Of misschien was het pas net weer ontbrand. We weten het niet, we kenden Anthony immers pas een half jaar. Een half jaar dat een onuitwisbare indruk op ons heeft achtergelaten en waarin hij ons heeft geïnspireerd met zijn grote gedrevenheid, ontwapenende humor en aanstekelijk enthousiasme.

Anthony, een man en vader om trots op te zijn.