4 en 5 mei deze week. Dodenherdenking en Bevrijdingsdag.
Goed dat wordt herdacht, goed dat wordt gevierd. Even goed, of misschien nog
wel beter, is het om ook stil te staan bij de oorlogsverschrikkingen van
vandaag de dag. Zoals die in Syrië. Meer dan zinnig dus dat gistermiddag in het
centrum van Horst de aandacht werd gevraagd voor de recente dramatische
gebeurtenissen in Aleppo. In de grootste stad van Syrië vonden honderden
onschuldige mannen, vrouwen en kinderen de afgelopen weken door oorlogsgeweld
de dood.
Op wat ik bij gebrek aan beter maar het Peelkabouterplein
zal noemen, maakte de in Sevenum woonachtige Syrische vluchteling Ibrahim
Alsalhani Horst aan de Maas hierop attent. Op ingetogen wijze: door middel van
foto’s van de verwoestingen en het leed en door middel van korte, informatieve
teksten. Voorbijgangers werden uitgenodigd hun gevoelens op papier te zetten.
In al haar bescheidenheid een roerende manifestatie.
Mooie gelegenheid ook om een praatje aan te knopen met Ibrahim
en de andere aanwezige nieuwe Horstenaren, onder wie voormalige inwoners van
Aleppo. Van die gelegenheid werd jammer genoeg slechts mondjesmaat
gebruikgemaakt. ‘Jammer genoeg’ omdat me zo langzamerhand steeds duidelijker
wordt dat in Horst aan de Maas nog veel onwetendheid heerst over Syrië en
Syriërs. Als ik er niet zelf bij was geweest, zou ik bijvoorbeeld nooit geloofd
hebben dat iemand, nadat hij had gehoord dat Ibrahim afkomstig is uit Syrië,
hem doodserieus en zonder kwade bijbedoelingen vroeg of hij hier was ‘for work
or for holiday’. Anderen weten wel dat er in Syrië iets aan de hand is, maar
hebben geen flauw idee wat. Hier zijn beslist nog wat werelden te winnen. Aan
de Syriërs ligt het niet, die zijn doorgaans maar al te graag tot praten bereid,
desnoods met handen en voeten.
 |
| Ibrahim (tweede van links) met enkele landgenoten |
De oorlog in Syrië afdoen als de ver-van-mijn-bedshow is de
ogen sluiten voor de realiteit. Die is dat in Horst aan de Maas inmiddels een
behoorlijk aantal Syriërs woont. Dat zullen er in de nabije toekomst alleen nog
maar meer worden. De kans dat je buurvrouw, die voorkruiper in de rij voor de
kassa bij de Lidl of die vriendelijke man op z’n aftandse fiets een arts uit
Aleppo, een schoenmaker uit Damascus of een ict’er uit Homs is, wordt met de
dag groter (klik op de afbeelding om haar te vergroten).
Ik herhaal, en blijf herhalen: of je nu voor- of
tegenstander bent van de opvang van vluchtelingen, feit is dat ze er zijn en
dat ze op z’n minst nog een tijdje zullen blijven. Waarom zou je dan niet
proberen er samen het beste van te maken?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten