Klein mysterie 713 – Van Dijck Groenteproducties (1)

Waar je tegenwoordig ook nooit meer wat over hoort, is de landschappelijke inpassing van Van Dijck Groenteproducties, op de kruising Peelheideweg–Midden Peelweg in America. Waar zijn ze, de horsten en slenken, de educatieve borden, de houtwallen, de paden voor recreanten en toeristen, de bosstroken, de mantel- en zoomvegetatie, de struikbeplanting, de notenbomen, de oeververflauwing, de plas-draszone, de taluds met een hellinggraad van vijf à tien procent, de vruchtdragende heesters, de in de grondwal ingebedde werktuigenloods en ga zo maar door? Allemaal ooit beloofd – allemaal nooit gekomen.

Onder grote tijdsdruk ging de Horster gemeenteraad op 28 juni 2012 unaniem akkoord met de verplaatsing van Van Dijck Groenteproducties van Meterik naar de Peelheideweg. De daarmee gepaard gaande aantasting van het ontginningslandschap ter plekke nam de raad voor lief. De pijn werd verzacht door alle bovengenoemde beloften, gedaan in het dertien pagina’s – exclusief bijlagen – tellende advies ‘Landschappelijke inpassing Van Dijck Groenteproducties’ (klik hier, ga naar agendapunt 10 en klik op 10d). En inderdaad, wie zou niet onder de indruk raken van alle daarin opgenomen artist’s impressions? Wie zou niet onder de indruk raken van de ‘groene dooradering’ die het gebied zou gaan kenmerken? Wie zou niet onder de indruk raken van de ‘verbondenheid tussen het bedrijf en het landschap’ die zou ontstaan?

Op de koop toe bevestigde verantwoordelijk wethouder Leon Litjens: ‘Het infiltratiegebeuren wordt opengesteld voor mensen bij Meerdal.’ Hij verzekerde verder: ‘Er wordt ingestoken op de toerist: dat hij kan gaan kijken bij de boer, om het zo maar te noemen.’

Vier jaar later blijkt dat niets, werkelijk helemaal niets, is terechtgekomen van alle landschappelijke inpassingsbeloftes. Horsten en slenken zijn in geen velden of wegen te bekennen. Oeververflauwing, plas-draszone, mantel- en zoomvegetatie, vruchtdragende heesters? Noppes. Een beukenhaag, niet meer en niet minder.

Een rij notenbomen dan tussen bedrijfshal en Peelheideweg? Naar mijn beste weten zijn het gewoon eiken.

Een bosstrook evenwijdig aan de Midden Peelweg? Niet meer dan hier en daar wat armzalige boompjes. Houtwallen? Nergens. Wel ligt er langs de noord- en oostzijde een massieve, metershoge, honderden meters lange, onbegroeide wal.

‘In plaats van een steile grondwal wordt een flauw oplopend talud aangelegd’, heette het in het advies. Flauw oplopend? Zelfs berggeiten zouden hier niet overleven!

De werktuigenloods zou worden ingebed in de grondwal. Wat denk je?

Het ‘infiltratiegebeuren’ opengesteld voor bezoekers Meerdal? Educatieve borden? Wandelpaden? Verbondenheid tussen het bedrijf en het landschap? Allemaal niks van waar. Allemaal holle woorden. Allemaal praatjes voor de vaak.

Het mag duidelijk zijn: de gemeenteraad – en daarmee u en ik – is grotelijks betoept. Of voor wie dat laatste woord niet kent: grotelijks belazerd, bedot, bedonderd, bedrogen.