Intermezzo – Zonder Hanjin (2)

Weet je wat het is? Ik zag het niet aankomen. Hád ik het maar zien aankomen. Dan had ik me er misschien tegen kunnen wapenen.

Het was liefde op het eerste gezicht. Ik weet, een gruwelijk cliché, maar daarom nog niet minder waar. Dat pure, dat onbedorvene. Niets van de kouwe drukte die me aan anderen vaak zo tegenstaat. Niet dat je timide was. Integendeel, je was overtuigd van jezelf, je had het alleen niet nodig dat van de daken te schreeuwen.

Zeg nou zelf, wie zou niet zijn gevallen voor jouw gedistingeerde verschijning? Zonder opsmuk en toch altijd spic en span. Fier, zonder parmantig te zijn. Zelfverzekerd, zonder arrogant te zijn. Een zekere, hoe moet ik het zeggen, een zekere voornaamheid kleefde je aan. Kijk alleen al hoe je je naam schreef, met van die statige schreefletters. En dan dat blauw! Noem het zeeblauw. Noem het kobaltblauw. Noem het marineblauw. Noem het hoe je wilt. Voor mij was het hemelsblauw.

Nooit kon ik je volledig doorgronden. Een cultuurkloof? Nee, dat gaat te ver. Maar het mysterieuze, het ongrijpbare, het onbenoembare van het Verre Oosten, speelde altijd mee. Weliswaar op de achtergrond, maar het was er. Dat maakte het juist zo spannend.

Helemaal gek was ik van je. Kreeg je niet uit m’n hoofd. Dook je op aan de Ulfterhoek dan repte ik me naar de Ulfterhoek. Dook je op aan de Wachtpostweg dan repte ik me naar de Wachtpostweg. Dook je op aan de Grauwveenweg dan repte ik me naar de Grauwveenweg. Niets was me teveel. Je kreeg me zelfs aan het dichten. Moet je nagaan: ik, die in m’n hele leven nog nooit ook maar één versregel had geschreven, wijdde een lyrisch gedicht aan jou. Ik zette al m’n schroom overboord en durfde het zelfs voor te dragen en te publiceren.

Ja, achteraf kun je zeggen dat ik met die titel een vooruitziende blik heb gehad. Wat koop ik ervoor? Het gemis is er niet minder om. Hanjin, besef je wel wat je me aandoet? Besef je wel wat je voor me hebt betekend? 

Maar goed, nu de feiten helaas zijn zoals ze zijn, rest me weinig anders dan je te bedanken. Je te bedanken, Hanjin, voor de fantastische momenten die we samen hebben beleefd.

En de filmpjes? Die zal ik koesteren. Mijn god, wat prijs ik me ik gelukkig dat ik tenminste de filmpjes nog heb.