In een ingezonden
bijdrage doet Jan Duijf (Kloosterstraat Horst) een – zoals hij het zelf
omschrijft – ‘wat onorthodoxe voorspelling’:
De uittocht der Horster heiligen
De aftakeling van hun kerk was ruim een halve eeuw geleden
begonnen: het afschaffen van de Latijnse mis en het invoeren van de Gitaar had
niet mogen baten. De gevolgen van de te intense liefde voor kinderen was de
genadestoot voor het kerkelijke prestige geweest. God en alleman had hen verlaten.
De laatste hoogmis was nog maar door vier gelovigen bezocht. Drie van hen waren
Afrikaanse nonnen. De laatste Poolse priester had noodgedwongen elders emplooi gevonden.
Het dekenaat was opgeheven en de kerk door de bisschop ontwijd. De Duivel
lachte in zijn vuistje. Hij zag de toekomst met vertrouwen tegemoet.
Nog nooit hadden de gemeenteambtenaren zo snel en hard
gewerkt. In een mum van tijd was alles in kannen en kruiken: achthonderd jaar
centrum van katholiek geestelijk erfgoed werd binnen het tijdbestek van luttele
weken voor het symbolische bedrag van één euro door de gemeente overgenomen. De
gewijde grond was nu gemeentegrond en werd, samen met het kerkgebouw,
democratisch in de veilige en vertrouwde handen gespeeld van het
centrummanagement. Dat beloofde veel voor de toekomst.
De heiligen verzamelden zich voor
de officiële overdracht in de beschutting van de massieve metselmuren en de
betonnen gewelven van de catacomben onder het priesterkoor. Antonius Abt sloeg
driemaal hard met zijn T-vormige staf op de grijze natuurstenen vloer. Het
teken voor vertrek. Met een verdrietig gemoed en gebogen hoofd staken ze het
Lambertusplein over naar het oude gemeentehuis. Voorop liep de zichtbaar
aangeslagen Heilige Maagd met een huilende Jezus aan haar hand, gevolgd door
een grote schare van overbodig geworden en mismoedig uit de ogen kijkende
patroonheiligen. Boven hun hoofden cirkelden tientallen engelen. Het massaal
toegestroomde publiek overviel een diep gevoel van medelijden met de deelnemers
aan de ellendige treurstoet. Uit de samengestroomde menigte klonk een enkele
kreet van woede en verontwaardiging. Barmhartige middenstanders deelden
berouwvol kortingbonnen uit aan de toeschouwers. Het Christuskind trapte op de
valreep uit balorigheid een deuk in de sokkel van het Nabben Hundje. Het
mislukte hondje pieste van de schrik, maar vergaf hem.
De charismatische CDA-centrumburgemeester sprak vanaf het
balkon van zijn neorenaissancistische gemeentehuis de bevolking toe. Breed
lachend, traditioneel enigszins scheef kijkend, stond de centrumbaas weer eens
intens te genieten van alle aandacht.
Hij zwaaide uitvoerig naar de mensen. Deelde spontaan luchthandkusjes uit,
waarop enkele dames van middelbare leeftijd van kleur verschoten. Toen vroeg de
centrumchef op ernstige toon om stilte. De menigte luisterde ademloos naar zijn
revolutionaire plannen. De patroonheiligen kregen voortaan een prominente rol
bij de promotie van de oude ambachten op de talloze braderieën en jaarmarkten.
Voor de Sint-Lambertuskerk lag als supermoderne winkelgalerij een gouden
toekomst in het verschiet. De Geldduivel maakte een vreugdedansje tussen de
stralen van zijn kleurrijke doopfontein. Enkele vrijwilligers ontfermden zich
liefdevol over de dakloze beschermheiligen.
Jan Duijf Kloosterstraat
Horst
Geen opmerkingen:
Een reactie posten