Intermezzo – Bakkerij Gerards-Steeghs

Sinds gisteren werkt bakkerij Gerards-Steeghs voortaan alleen nog op bestelling. Er zijn ergere dingen. Toch word ik er een tikkeltje sentimenteel van.

Uit mijn vroege jeugd herinner ik me dat Derix onze vaste bakker was. Heerlijke appeltaart met poedersuiker. Geen idee waarom, maar op een gegeven moment, het zal een jaar of veertig geleden zijn geweest, maakten we desondanks de overstap naar Steeghs – 'Gerards' kwam pas veel later in beeld. Een overstap voor het leven. 

Jarenlang ritueel van mijn vader op de vroege zaterdagochtend: de Citroën parkeren voor het postkantoor, een rijksdaalder afgeven bij Seuren (waarvoor we in ruil na winkelsluitingstijd de ’s middags verschijnende NRC in de brievenbus gestopt kregen), de straat oversteken voor brood en een kersenkruimelvlaai bij Steeghs, om daarna bij Van Heijster te belanden om met enkele kompanen de gang van zaken in Horst en verre omstreken luidruchtig en kritisch van commentaar te voorzien. 

Mijn vader is niet meer, het postkantoor is niet meer, Seuren is niet meer, Van Heijster is niet meer, enkele van de kompanen zijn niet meer. De losse zaterdagse NRC heeft jaren geleden plaatsgemaakt voor een abonnement. De gang van zaken in Horst en iets minder verre omstreken wordt nu van commentaar voorzien door Horst-sweet-Horst. Gebleven waren het wekelijkse bezoek aan Steeghs, het brood en de kersenkruimelvlaai. Zij het dat de hele kersenkruimelvlaai een halve kersenkruimelvlaai was geworden. Gebleven was ook het praatje met May, met Annie, met het overige personeel, sporadisch met bakker Ard zelf. Meestal een vrijblijvend praatje, soms een praatje met inhoud – voor diepzinnige gesprekken leent een bakkerswinkel op zaterdagochtend zich sowieso niet.

En nu worden de winkeldeuren gesloten. De bakkerij blijft gewoon voortbestaan. Op zaterdag kan ik nog steeds terecht voor mijn (bestelde) halve kersenkruimelvlaai. Voor het brood op een andere dag. Dus heus, de wereld vergaat niet. Maar van het praatje zal het niet meer komen. Natuurlijk, wie om een praatje verlegen zit, kan op tal van andere plaatsen aan zijn gerief komen. Toch gaat er iets verloren.