Intermezzo – Megastal Kleefsedijk (7)

Afgelopen week naar de Biënnale in Venetië geweest. En potverdomme wat was het mooi. De kunst en de stad ja. Maar misschien nog wel meer het gezelschap van twee jonge mensen van wie ik bij wijze van spreken de vader had kunnen zijn en die ik van tevoren niet of nauwelijks kende. Veel gelachen, af en toe een traan gelaten. Uren en uren en uren gepraat. Over de Biënnale, over kunst in het algemeen, over onszelf, over anderen, over alles. Open, oprecht, eerlijk. Allemaal in de wetenschap dat je elkaar helemaal, écht hélemaal, kunt vertrouwen. Om nooit meer te vergeten.

Na zo’n week is een kater onvermijdelijk. Wat niet helpt bij het verwerken daarvan is het beluisteren van de geluidsopnamen van de vergadering van de commissie Ruimte van de gemeente Horst aan de Maas van afgelopen woensdag. Daarin werd weer ruim een half uur gesproken over de mogelijke komst van een megastal aan de Kleefsedijk in Sevenum (klik hier en ga naar 48.00 minuten). Die komst leek voor velen van de baan na de gemeenteraadsvergadering van 12 september, waarin zelfs het CDA kleur bekende (klik hier en hier). Maar is dat ook werkelijk zo, was woensdag de vraag van twee insprekers en een aantal commissieleden. Verantwoordelijk wethouder Bob Vostermans (CDA) zaaide opnieuw twijfel en wekte opnieuw niet de indruk als een leeuw te zullen vechten tegen een megastal, waar dan ook aan de Kleefsedijk. Het CDA deed er ditmaal weer ouderwets het zwijgen toe – in tegenstelling (gelukkig) tot de vier andere partijen. Open, oprecht, eerlijk? Elkaar helemaal, écht hélemaal, kunnen vertrouwen? De vragen stellen, is ze beantwoorden.

Wat evenmin helpt bij het verwerken van mijn kater is het bekijken van de kandidatenlijst van het CDA voor de komende gemeenteraadsverkiezingen. En daarop doodleuk mensen te zien staan die off the record geen spaan heel laten van de huidige CDA-wethouders en een invloedrijk adviseur van CDA-huize van agrarische ondernemers. Open, oprecht, eerlijk? De vraag stellen, is haar beantwoorden.

Duurt kortom nog wel even voordat ik mijn kater heb verwerkt. Maar dát ie wordt verwerkt, weet ik wel zeker. Mede omdat de afgelopen week in Venetië me optimistischer heeft gemaakt. Mijn vertrouwen is toegenomen dat ook in Horst aan de Maas momenteel een generatie opgroeit die het eeuwige gehuichel en gekonkel, de spelletjes en het elkaar eindeloos toespelen van de bal definitief naar de Filistijnen gaat helpen. Hopelijk al op 21 maart bij de gemeenteraadsverkiezingen. Een nieuwe lente gloort.