Intermezzo – Verwijfde tractor

verwijfd (bn.; -er, -st) niet flink, syn. verwekelijkt, onmannelijk: verwijfde zeden; zich verwijfd aanstellen
verwijfdheid (de (v.)) onmannelijke zwakheid, flauwheid, werkelijkheid

Verwijfd. Mag dat nog in het huidige tijdsgewricht? Nee? Doe ik het lekker toch. Omdat ik geen ander woord weet. Ja, ‘verwekelijkt’ misschien, maar dat woord ken ik pas sinds ik zojuist in Van Dale Groot woordenboek van de Nederlandse taal zocht naar de precieze betekenis van verwijfd. Laten we het dus maar gewoon op verwijfd houden, mocht er mot van komen dan neem ik dat voor lief.

Maar ik wil het eigenlijk over tractors hebben (tractoren mag ook, maar ik vind ‘tractors’ beter bij tractors passen). Een heel erg grote rol in mijn bestaan hebben tractors tot dusverre niet gespeeld, moet ik bekennen. Wat waarschijnlijk best opmerkelijk is voor een inwoner van Horst aan de Maas. Gravend in mijn geheugen kom ik niet verder dan twee herinneringen, allebei uit de jaren zeventig. De ene dichtbij huis, toen ik een keer een stukje mee mocht rijden op de tractor van buurman boer die z’n akker aan het ploegen was. Ik geloof dat het me weinig deed. Mijn andere tractorherinnering is iets zoeter: elke zomervakantie gingen we wel een keer naar pretpark De Valkenier in Valkenburg. Behalve de lachspiegels staat me van het hele pretpark slechts één ding bij: de oude tractor die je kon bestijgen. Niet meer en niet minder, maar ik deed het naar hartenlust.

De jaren tachtig, negentig en nul zijn witte vlekken op mijn tractorgebied. Pas op 16 augustus van dit jaar, om 7.58 uur om precies te zijn, beleefde de tractor de glorious return in mijn leven, toen palletbouwkunstenaar Micky Verhaeg met d’n tractor ván pap het terrein op kwam rijden waar enkele dagen later WaaRomney zou plaatsvinden (klik hier). D’n tractor ván pap was precies zoals een tractor hoort te zijn: een gebruiksvoorwerp, zonder opsmuk, geen tierlantijntjes, doelmatig, sober, bescheiden, degelijk, mannelijk zo je wilt.

De aangename herinnering aan Micky en WaaRomney bleef, de herinnering aan d’n tractor ván pap vervaagde alweer snel. Maar afgelopen donderdag om twintig over drie verlangde ik ineens weer hevig naar d’n tractor ván pap. Ik bevond me op de Horsterdijk in Lottum, toen ik bij Coenders Lottum BV dit zag:

Geen doelmatige, bescheiden, sobere tractor zonder opsmuk, maar een opdringerige tractor, jengelend om aandacht. Een tractor die behaagd wil worden, een tractor die je met z’n kerstverlichting probeert te verleiden. Een verwijfde tractor.