Intermezzo – Nog 10 boodschappenbriefjes

Gedichtendag 2018 is voorbij, de Poëzieweek nog niet. Dat bekent dat ik met een gerust hart een vervolg kan geven aan de 10 boodschappenbriefjes van afgelopen donderdag (klik hier). Die ode aan de anonieme dichters die boodschappenbriefjesschrijvers in wezen zijn, leverde namelijk ook nog prachtig restmateriaal op dat het aanhoren méér dan waard is.

Wat is het geval? Ik zond tien inwoners van Horst aan de Maas elk drie in deze gemeente opgeraapte boodschappenbriefjes toe, vroeg hen een keuze te maken voor één van die drie briefjes en dat voor te dragen. Zo gezegd, zo gedaan. Maar zeven van de tien volstonden niet met de voordracht van één briefje, nee, ze droegen er twee of zelfs alle drie voor. Het zou eeuwig zonde zijn die extra voordrachten niet te publiceren. Dus hierbij nóg tien boodschappenbriefjes, waarvan zelfs twee gezongen! Wederom: kijk, lees, luister en geniet (klik op het pijltje om de film te starten):

Met onuitsprekelijke dank aan: Helmie van de Riet, Uta Halbreiter, Jeu van Helden, Jan Philipsen, Malgorzata Rzymyszkiewicz, Teun Verbeek en Véronique Jakobs.

Intermezzo – Brötele (2)

Op 25 juni van het afgelopen jaar droeg ik tijdens ’t Gasthoês giët plat, een manifestatie ter viering van het Horster dialect, een stukje voor over het aloude Horster woord brötele (beluister dat stukje hier).

Tot mijn grote verrassing doken brötele en mijn voordracht daarover in ’t Gasthoês eind december ineens op bij vraag 4 van de Hôrster Kwis:

Gisteren was bij Liesbeth’s Grand Café de uitslagenavond van de Hôrster Kwis. Aan mij de eer daar de betekenis van brötele te mogen onthullen. Dat ging zo (klik op het pijltje om de opname te starten):

Intermezzo – 10 boodschappenbriefjes

Laatste donderdag van januari en dat betekent: Gedichtendag (klik hier)! Voor het eerst in zijn bijna tienjarige geschiedenis levert ook Horst-sweet-Horst een bijdrage aan Gedichtendag. En wel met een ode aan een leger van anonieme dichters dat helaas veel te weinig aandacht krijgt: de boodschappenbriefjesschrijvers.

Sinds jaar en dag ben ik een fanatiek opraper van boodschappenbriefjes. Zo nu en dan heb ik me hier gewaagd aan beschouwingen over en interpretaties van in Horst aan de Maas opgeraapte boodschappenbriefjes (klik in het menu links onder ‘Labels’ op ‘Boodschappenbriefjes’). Op deze Gedichtendag evenwel geen beschouwingen en interpretaties, maar het echte werk! Ik heb tien inwoners van Horst aan de Maas elk drie in deze gemeente opgeraapte boodschappenbriefjes toegezonden, hen gevraagd een keuze te maken voor één van die drie briefjes en dat voor te dragen. Het resultaat overtreft mijn stoutste verwachtingen: fan-tas-tisch! Kijk, lees, luister en geniet (klik op het pijltje om de film te starten):

Met onuitsprekelijke dank aan: Willem de Kievit, Helmie van de Riet, Frank Schijven, Uta Halbreiter, Jeu van Helden, Anniek Verheijen, Jan Philipsen, Malgorzata Rzymyszkiewicz, Teun Verbeek en Véronique Jakobs.

Intermezzo – Woningbouw

Over de vraag of de geschiedenis zich al dan niet herhaalt, zijn boeken vol geschreven. Niet te ontkennen valt in elk geval dat er constanten zijn en dat er parallellen vallen te trekken. Wie zelfs daaraan twijfelt zou bovenstaand bericht uit het Venloosch Nieuwsblad van 8 november 1906 eens moeten vergelijken met het schrijnende stukje van Stan Spreeuwenberg dat twee weken geleden verscheen in Hallo Horst aan de Maas (klik hier). Het kandidaat gemeenteraadslid voor D66+GroenLinks doet daarin uit de doeken dat hij vijf jaar heeft moeten wachten op een sociale huurwoning in Horst aan de Maas:

‘In Horst eindigden we na vijf jaar inschrijfduur als achtste of lager, omdat er soms wel 200 of meer belangstellenden waren. In de andere dorpen binnen Horst aan de Maas is ook een enorm tekort aan betaalbare woningen. Momenteel zijn er bijvoorbeeld 179 belangstellenden voor een betaalbare woning in Melderslo, 118 in Horst en 98 in Sevenum.’

Hij roept ontwikkelaars en woningbouwverenigingen daarom onder meer op tot het bouwen van zogeheten tiny houses. Zijn dat parallellen met 1906 of zijn dat geen parallellen?

Het probleem dat Stan Spreeuwenberg aansnijdt is dus niet nieuw. Zijn oplossingen evenmin. Maar sinds de privatisering van de woningbouwverenigingen halverwege de jaren negentig houden gemeenten en woningbouwverenigingen elkaar in een verstikkende wurggreep. Hoewel in de gemeenteraad al jarenlang stemmen opgaan voor meer betaalbare huurwoningen, is het gebleven bij enkele druppels op een gloeiende plaat. Met als gevolg lange wachttijden (hoe de woningbouwverenigingen aan een gemiddelde wachttijd van 1,9 jaar komen, is een groot raadsel), enorme aantallen belangstellenden voor beschikbare woonruimte en vooral jongere inwoners van deze gemeente die noodgedwongen hun heil elders zoeken.

Van de lokale VVD moeten jongeren het de komende jaren in elk geval niet hebben. Uit het VVD-verkiezingsprogramma (klik hier):

‘Daarnaast moeten we jongeren aan de regio binden, zodat ze graag willen blijven wonen in onze gemeente of er graag naar terug willen keren na hun studie.’

Meer sociale huurwoningen zijn een middel om dat doel te bereiken, zou je denken. Maar niet volgens de VVD:

‘Wij willen de gemeente niet helemaal volbouwen met sociale huurwoningen. Bouwlocaties kunnen niet alleen eenzijdig bestaan uit sociale huurwoningen. Gesubsidieerde huurwoningen zijn er in principe alleen voor mensen die dat echt nodig hebben.’

Tja …


N.B. Dit stukje verscheen eerder in beknoptere vorm in ViaHorstaandeMaas.

Intermezzo – In Limbo

En zo promoveer je ineens tot ‘videokunstenaar’! Eerlijk gezegd ben ik daar wel een beetje verlegen onder. Als ik mezelf op filmgebied al iets zou willen noemen, dan toch eerder ‘een onbijzondere vastlegger van een uitsnede van de (Horster) werkelijkheid’. Maar als anderen me een videokunstenaar willen noemen, heb ik daar uiteraard geen bezwaar tegen. Integendeel, ik voel me zelfs vereerd.

Wat is het geval? Dit weekend vindt in Venlo het Limburg Film Festival plaats (klik hier voor alles wat u daarover wilt weten). Drie videokunstenaars uit Horst aan de Maas (Sanne Aben, Frank Schijven en Teun Verbeek) en ondergetekende hebben het verzoek gekregen daaraan een bijdrage te leveren. Opdracht was om met filmpjes een verbinding tot stand te brengen tussen de drie hoofdlocaties van het festival, Filmtheater De Nieuwe Scene, de City Cinema en het Limburgs Museum. Dit heeft geleid tot vijftien korte films, in lengte variërend van 16 tot 57 seconden. Deze films zijn op vijftien locaties te bekijken door middel van het scannen van een qr-code.

Als tegenprestatie voor het ontwerpen van die route mogen we in Het Nieuwe Baken (Brouwersplaats 4 in Venlo) eigen videoproducties laten zien. Dit zijn in totaal elf video-installaties, projecties en korte films geworden, die we presenteren onder de titel In Limbo.

Over mijn eigen bijdrage (zes filmpjes voor de route en één installatie voor In Limbo) ga ik hier niets zeggen. Over de bijdragen van de drie anderen ook niet. Of toch wel: die zijn werkelijk fan-tas-tisch! Ontroerend, grappig, intrigerend, veelzeggend, vragen oproepend en nog veel en veel meer. U gelooft me niet? Kom dan zelf kijken, zou ik zeggen. Kunt u ook het kaf van het koren scheiden, ofwel de onbijzondere vastleggers van een uitsnede van de werkelijkheid scheiden van de ware videokunstenaars.

De route met de qr-codes kent geen openingstijden: de filmpjes zijn het hele weekend te zien. Bij In Limbo bent u van harte welkom op vrijdag tussen 20.00 en 22.00 uur en op zaterdag en zondag tussen 13.30 en 18.00 uur. De toegang is gratis. De opening vrijdag om 20.00 uur wordt overigens luister bijgezet door het Martinuskoor. Ook daarbij bent u van harte welkom. En dan hoor ik dan (of later) wel van u of u van mening bent dat die Horstenaren de Venlonaren nu eens een vies poepje hebben laten ruiken.

Intermezzo – 2017

Minst actieve boerderij: Kasteelboerderij
Trouwste Horst-sweet-Horst-liker: Frank Schijven
Nadrukkelijkst onnadrukkelijk aanwezig: Ger Driessen
Witste hekwerk: Smaalbrughekwerk

Apartste monumentonthulling: 7 oktober in Kronenberg
Fantastischte festival: WaaRomney
Onbegrepenste Horster woord: brötele

Inspirerendste club: Zeen
Langharigste bladkorf: Mevrouwsbosweg, Hegelsom

Vaardigste regels-aan-de-laars-lapper: Van Dijck Groenteproducties
Parmantigste naam: Grandorse
Mildst gekruid: Mild Gekruid
Minst gelezen Horst-sweet-Horst-stuk: Little Italy in America
Bijzonderste kunstwerk: Sanne Aben op WaaRomney

Bedreigdst: het Horster landschap
Horst-sweet-Horst het vaakst het bloed onder de nagels vandaan halende Horster politicus: Raymond Knops (voor het 76e jaar op rij)
Meest gelezen stuk op Horst-sweet-Horst: top 5 – Braakplakkaten hedenmorgen waargenomen in het Horster centrum
Burgervaderst: Kees van Rooij
Koninklijkste kerstversiering: Spoorstraat 10, Tienray

Vetste palletbouwwerkkunstenaar: Micky Verhaegh
Betreurdste eik: Meerweg, Kronenberg

Favorietste trein: gifttrein
Gecraqueleerdste zeikton: Zwarte Plakweg, America 

Bedenkelijkste raadsdebat: Kloosterhofdebat
Veelbelovendste gemeenteraadslid: Jim Weijs
Misbruiktste woord: verrommeling
Gemistste buis:

Strijdbaarst: Andries Brantsma
Chillste danceparty: The Village Warehouse
Coolste pakkers: zwerfafvalpakkers
Verrassendste borduurkunstkunstwerk: Dissection HK11049-16pix1/9L van Erik van Maarschalkerwaard

Overbodigste station: Grubbenvorst
Heiligste ex-Horstenaar: ome Kees
Out of the picturest: Afslag 10
Apartste Horster De Stijl-hommage: Zwarte Plakweg, America

Geprefereerdste dop: wieldop
Gezaghebbendste gemeenteraadslid: Eric Beurskens
Intrigerendste gebouw: blijft nog even geheim