Intermezzo – Woningbouw

Over de vraag of de geschiedenis zich al dan niet herhaalt, zijn boeken vol geschreven. Niet te ontkennen valt in elk geval dat er constanten zijn en dat er parallellen vallen te trekken. Wie zelfs daaraan twijfelt zou bovenstaand bericht uit het Venloosch Nieuwsblad van 8 november 1906 eens moeten vergelijken met het schrijnende stukje van Stan Spreeuwenberg dat twee weken geleden verscheen in Hallo Horst aan de Maas (klik hier). Het kandidaat gemeenteraadslid voor D66+GroenLinks doet daarin uit de doeken dat hij vijf jaar heeft moeten wachten op een sociale huurwoning in Horst aan de Maas:

‘In Horst eindigden we na vijf jaar inschrijfduur als achtste of lager, omdat er soms wel 200 of meer belangstellenden waren. In de andere dorpen binnen Horst aan de Maas is ook een enorm tekort aan betaalbare woningen. Momenteel zijn er bijvoorbeeld 179 belangstellenden voor een betaalbare woning in Melderslo, 118 in Horst en 98 in Sevenum.’

Hij roept ontwikkelaars en woningbouwverenigingen daarom onder meer op tot het bouwen van zogeheten tiny houses. Zijn dat parallellen met 1906 of zijn dat geen parallellen?

Het probleem dat Stan Spreeuwenberg aansnijdt is dus niet nieuw. Zijn oplossingen evenmin. Maar sinds de privatisering van de woningbouwverenigingen halverwege de jaren negentig houden gemeenten en woningbouwverenigingen elkaar in een verstikkende wurggreep. Hoewel in de gemeenteraad al jarenlang stemmen opgaan voor meer betaalbare huurwoningen, is het gebleven bij enkele druppels op een gloeiende plaat. Met als gevolg lange wachttijden (hoe de woningbouwverenigingen aan een gemiddelde wachttijd van 1,9 jaar komen, is een groot raadsel), enorme aantallen belangstellenden voor beschikbare woonruimte en vooral jongere inwoners van deze gemeente die noodgedwongen hun heil elders zoeken.

Van de lokale VVD moeten jongeren het de komende jaren in elk geval niet hebben. Uit het VVD-verkiezingsprogramma (klik hier):

‘Daarnaast moeten we jongeren aan de regio binden, zodat ze graag willen blijven wonen in onze gemeente of er graag naar terug willen keren na hun studie.’

Meer sociale huurwoningen zijn een middel om dat doel te bereiken, zou je denken. Maar niet volgens de VVD:

‘Wij willen de gemeente niet helemaal volbouwen met sociale huurwoningen. Bouwlocaties kunnen niet alleen eenzijdig bestaan uit sociale huurwoningen. Gesubsidieerde huurwoningen zijn er in principe alleen voor mensen die dat echt nodig hebben.’

Tja …


N.B. Dit stukje verscheen eerder in beknoptere vorm in ViaHorstaandeMaas.