Klein mysterie 754 – Birgit

Afgelopen dinsdag werd afscheid genomen van negen gemeenteraadsleden die niet terugkeren in de nieuwe gemeenteraad. Bij de namen van de afscheidnemers ontbrak die van de bij de verkiezingen net buiten de boot gevallen Richard van der Weegen (PvdA). Dat verbaasde me, maar in de veronderstelling dat hij verhinderd was om de bijeenkomst bij te wonen, schonk ik er verder geen aandacht aan.

Gisteren bij de beëdiging van de nieuwe gemeenteraad werd me ineens duidelijk waarom twee dagen eerder geen afscheid was genomen van Richard: hij blijft gewoon raadslid! Niet omdat de PvdA er alsnog een zetel bij heeft gekregen. Wel omdat Birgit op de Laak afziet van haar raadszetel. Birgit op de Laak, lijsttrekker en boegbeeld van de lokale PvdA. Stemmenkanon ook, want na Bob Vostermans (CDA) was ze samen met Bart Cox (SP) de kandidaat waarop vorige week woensdag de meeste stemmen zijn uitgebracht.

Ik vind het verbijsterend dat Birgit geen zitting wenst te nemen in de gemeenteraad. Wat ik zo mogelijk nog verbijsterender vind is dat ik tot dusverre nergens een verklaring van haar of de PvdA heb kunnen vinden voor haar besluit – en ik heb toch echt goed gezocht. Hebben de kiezers, of in elk geval haar kiezers, daar geen recht op? Of heb ik iets gemist en was al vóór de verkiezingen duidelijk dat ze een eventuele zetel in de gemeenteraad niet zou gaan bezetten?

Rrrrraaaarrrr.

Helden in ons buitengebied (4) – Nawoord

Jan Duijf (Kloosterstraat Horst) liet in een drietal artikelen op Horst-sweet-Horst (klik hier, hier en hier) zien hoe flinke delen van onze gemeentelijke bevolking in toenemende mate de dupe worden van het politiek-economische beleid in ons buitengebied. Hoe die burgers terechtkomen in een harde en afmattende strijd met het almachtige blok van overheid, politiek en ondernemer. Hoe dat gevecht een zware wissel trekt op hun persoonlijke levens. Welke moed, inzet en volharding nodig zijn om voor de goede zaak te blijven vechten. In het uiteindelijke belang van een mooi landschap en goede gezondheid voor ons allemaal. Vandaag het nawoord van Jan Duijf bij deze korte serie.

Nawoord

Milieuprijs

Wat mij betreft zouden Peter Strijbosch, André Vollenberg en Thea Lemmen stuk voor stuk in aanmerking komen voor een gemeentelijke milieuprijs. Toch lijkt de kans op dit moment groter dat het volgende Mariabeeld in Sevenum de uiterlijke kenmerken van Thea Lemmen vertoont, dan dat ze een milieuprijs in ontvangst kan nemen. Waarom dat gebrek aan maatschappelijke waardering?


WAAROM KENT HORST AAN DE MAAS GEEN MILIEUPRIJS?

Omdat we toch al een onderscheiding voor innovatieve ondernemers hebben?

Omdat we geen kritische pers in onze gemeente en regio bezitten, zodat inzet en moed voor het milieu onvoldoende worden gezien?

Omdat het in Horst aan de Maas een probleem is om in de openbaarheid te treden met zaken die niet goed gaan en men de bevolking niet lastig wil vallen met controversiële zaken?

Omdat men niet de aandacht wil vestigen op ontwikkelingen in het buitengebied, waarvan ondertussen honderden mensen de dupe zijn geworden, en de ‘heile Welt’ in stand moet worden gehouden?

Omdat werk- en actiegroepen op milieugebied vooral als lastig worden gezien, hun positieve inzet en bedoelingen niet worden onderkend en de positieve effecten van hun optreden voor de hele bevolking niet naar waarde worden geschat?

Omdat Wim Moorman logischerwijze toch ook geen cultuurprijs krijgt?

HORST AAN DE MAAS VERDIENT EEN MILIEUPRIJS!


Jan Duijf Kloosterstraat

Intermezzo – Rituele dans

Wat ook wel mooi is, is dat Leon Litjens weer voor even terug is aan het front. De Hans Wiegel van Horst aan de Maas kwam na één gespreksronde tot de conclusie dat een coalitie van CDA, PvdA en D66+GroenLinks een ‘logische keuze’ is voor een nieuw gemeentebestuur. Waar Don Leon die logica vandaan tovert, is me vooralsnog onduidelijk. Ik ben een niet-ingewijde in de wetenschap van de logica. Desalniettemin zou ik een coalitie van CDA, PvdA en D66+GroenLinks eerder een ‘volstrekt onlogische keuze’ willen noemen. Bijvoorbeeld omdat Horst aan de Maas afgelopen woensdag een forse ruk naar rechts heeft gemaakt, terwijl de ‘logische keuze’ juist in tegenovergestelde richting tendeert. Bijvoorbeeld omdat de kiezers in feite groen licht hebben gegeven voor voortzetting van de coalitie van de afgelopen negen jaar van CDA, PvdA en Essentie. Bijvoorbeeld omdat met name PvdA en D66 elkaar de afgelopen periode de pis behoorlijk lauw hebben gemaakt.

Graag roep ik nog even de gemeenteraadsverkiezingen van 2014 in herinnering. De SP was de grote winnaar. De informateur heette ook toen Leon Litjens. Destijds was zijn logische keuze een coalitie van CDA, PvdA en SP, hoewel de informateur in z’n advies allerlei sneren uitdeelde richting SP (klik hier). Die coalitie zou er dan ook niet komen, waarna het verwijten regende aan het adres van de SP, die zou weglopen voor het nemen van verantwoordelijkheid.

Is Don Leon choreograaf van dezelfde rituele dans als vier jaar geleden? Is de ‘logische keuze’ van vandaag de inleidende beschieting die bedoeld is om D66+GroenLinks kwijt te raken en vervolgens te besmeuren met pek en veren? Waarmee de weg alsnog wordt vrijgemaakt voor de aloude coalitie van CDA, PvdA en Essentie?

Of gaat het ditmaal dan toch anders? Gaat het dan toch meer om de poppetjes dan om de inhoud? En is Eric Beurskens (Essentie) de Paul Geurts (SP) van vier jaar geleden: een door de anderen niet gepruimde wethouderskandidaat?

Ik houd het vooralsnog op het eerste scenario. Al weet je het met Don Leon nooit. Wat hij dan weer gemeen heeft met het Orakel van Diever.

Intermezzo – Sneaky bastards

Zondag 25 maart 2018, 14.37 uur, Hottemeerweg te America (klik op pijl om filmpje te starten):

Top 5 – Positieve aspecten van de verkiezingsuitslag

Natuurlijk, ik zou hier kunnen gaan mokken over het feit dat Horst aan de Maas woensdag een ruk naar rechts heeft gemaakt. Of over het feit dat ik in een dorp woon waar het CDA de absolute meerderheid heeft behaald. Of over het feit dat de SP zo ongeveer de helft van haar aanhang heeft verloren. Maar laat ik dat nou maar eens niet doen. Waarom zou ik me niet eens van m’n positieve kant laten zien? Want dat is waar veel Horst-sweet-Horst-lezers naar snakken, zo krijg ik de laatste tijd de indruk. Niet altijd maar weer benadrukken wat hier allemaal mis is! Weg met dat links-elitaire negativisme! Welgemoed een blije boodschap verkondigen!

U vraagt, wij draaien. Hier komt ie, de Horst-sweet-Horst top 5 van positieve aspecten van de uitslag van de gemeenteraadsverkiezingen van afgelopen woensdag:

5. In Horst aan de Maas boekte het CDA ten opzichte van de gemeenteraadsverkiezingen van 2014 een winst van 2,8 procent. In de gemeenten Bergen en Gennep bedroeg de CDA-winst respectievelijk 7,9 en 13,1 procent. Het kan dus altijd nóg erger.

4. Er ligt ongetwijfeld een nieuwe coalitie van CDA, Essentie en PvdA in het verschiet. Dit heeft liefst twee positieve aspecten: Horst-sweet-Horst zal nog steeds wat te zeuren hebben en dat geeft op zijn beurt aanhangers van het positivisme onverminderd de kans Horst-sweet-Horst te betichten van negativisme.  

3. Die ongewijzigde coalitie biedt uitzicht op een verdere toename van de intensieve veehouderij en aanverwante bedrijven, met alle stank, dierenleed, gezondheidsondermijnende aspecten en aantasting van het landschap van dien. Het positieve hiervan is natuurlijk dat we andere gemeenten hiermee al deze ellende besparen. Altruïsme ten top!

2. Voor links-elitaire negativisten die de grond te heet onder de voeten wordt, bestaat er een toevluchtsoord in de gemeente Horst aan de Maas: Griendtsveen. In dit rode bolwerk heeft links namelijk een absolute meerderheid behaald: 109 stemmen voor D66+GroenLinks, PvdA en SP om 106 stemmen voor CDA, Essentie en VVD. (Dat ik de PvdA nog steeds onder de rode, linkse partijen schaar, is dunkt me eens te meer een bewijs van mijn positivisme.)  

1. Het CDA mag dan in Hegelsom, Melderslo, Meterik en Swolgen de absolute meerderheid hebben behaald, bezien over de hele gemeente is er (nog) geen sprake van een absolute CDA-dominantie.

Intermezzo – Grote Horster Verkiezingsquiz

Bob, Hanni, Koen, Annemie, Inez, Peter, Birgit, Eric, Imke, Fuat, Christel, Jan, Carla, Bram, Sjaak, Loes, Danny, Bianca. Op elke straathoek kom je ze tegen: de kandidaten voor de gemeenteraadsverkiezingen van morgen. Het zijn inmiddels vertrouwde gezichten geworden. Maar kennen we hen wel zo goed als we denken hen te kennen?

Meest voor de hand liggende manier om een antwoord op die vraag te krijgen is natuurlijk een quiz. Enter de Grote Horst-sweet-Horst Horster Verkiezingsquiz! Zestien vragen, variërend van te gemakkelijk voor woorden tot verdomd moeilijk. Een quiz zonder prijzen is geen quiz, dus Horst-sweet-Horst looft fraaie prijzen uit voor de vijf deelnemers met de meeste juiste antwoorden. En deelnemen kan iedereen! Mail uw antwoorden vóór vrijdag 23 maart 12.00 uur naar horstsweethorst@gmail.com of vermeld ze in een reactie op Facebook. En voor de goede orde: wie afgelopen zondag in ’t Gasthoês al heeft meegedaan, is ditmaal uitgesloten van deelname. 

Komt ie, de Grote Horst-sweet-Horst Horster Verkiezingsquiz:   

1. We gaan gemakkelijk beginnen. Dé trend van deze verkiezingen is natuurlijk het open boordje, kijk de affiches er maar op na. Van wie is dit open boord?

A. Bart Bertrams

B. Bram Hendrix
C. Kay Thijssen

2. Over naar de vrouwelijke kandidaten met bril, ook al een hele gemakkelijke. Van wie is deze bril?

A. Annemie Craenmehr

B. Heleen Cuijpers-Buskes
C. Marlies Schreurs

3. Dan de kale koppen. Nog zo’n eitje voor degenen die de afgelopen weken hun ogen goed open hebben gehouden. Van wie is deze kale kop? 

A. Eric Beurskens

B. Roy Bouten
C. Frenk Peeters

4. Voordat het echt moeilijk wordt nog even de weelderige vrouwelijke haardossen. Van welke vrouwelijke kandidaat is dit fragment van een weelderige haardos?

A. Inez Arts

B. Bianca van den Berg
C. Imke Emons

5. Nog zo’n trend: mannelijke kandidaten die vol trots poseren met hun five o’clock shadow dan wel hun nog niet tot volle wasdom gekomen baard. Van wie is deze five o’clockachtige shadow?

A. Danny van Hees

B. Marijn Mulders
C. Koen Muysers

6. Enigszins verontrustend zijn de vreemde uitstulpingen in colbertjes, een fenomeen dat vooral valt waar te nemen bij de partij waarvan de naam begint met een C en eindigt op een A. Wiens colbertje is getroffen door deze vreemde uitstulping?  

A. Greg Czerwinski

B. Sjaak Jenniskens
C. Bob Vostermans

7. Minder verontrustend – of misschien wel juist meer verontrustend – zijn de vrouwelijke kandidaten met gulle lach. Aan wie behoort deze gulle lach toe?

A. Bianca van den Berg

B. Marian Gubbels-van den Munckhof
C. Marjolein Selen

8. Absoluut uiterst verontrustend is dat er ook kandidaten rondlopen van wie de nagelriemen van de middel- en ringvinger enigszins rood zijn aangelopen. Wie is de eigenaar van deze enigszins rood aangelopen nagelriemen van de middel- en ringvinger?

A. Danny van Hees

B. Bram Hendrix
C. Piet Selen

9. Hadden we zojuist de vrouwelijke kandidaten met gulle lach, er zijn ook vrouwelijke kandidaten met een zuinig mondje. In sommige gevallen zou je zelfs kunnen spreken van pruillippen. Het zal toch niet zo zijn dat ze opzien tegen hun mogelijk aanstaande raadslidmaatschap? Hoe het ook zij, van wie is dit zuinig mondje?

A. Annemie Craenmehr

B. Sheila Derks
C. Ans Gielen-van Bommel

10. Mannelijke kandidaten die poseren in krijtstreep pak moet je tegenwoordig met een vergrootglas zoeken. Maar pas echt zeldzaam zijn de mannelijke kandidaten met krijtstreeppakken met enigszins verdachte opbollingen. En toch lopen ze ook hier rond. Wiens krijtstreeppak vertoont deze enigszins verdachte opbolling?

A. Peter Elbers

B. Han Geurts
C. Leon Litjens

11. Wat je veel minder ziet dan je misschien zou verwachten, zijn oorbellen. Wiens of wier oor is voorzien van deze oorbel?

A. Annemie Craenmehr

B. Danny van Hees
C. Alex Janssen

12. Talrijker zijn daarentegen de grijze duiven. Van welke grijze doffer is dit kapselfragment?

A. Jan Duijf

B. Henk Peters
C. Henk Weijs

13. Een heel bijzondere categorie zijn de kandidaten met vreemde objecten tussen hun ogen. Welke kandidaat heeft iets tussen zijn of haar ogen dat warempel wel op een fragment van een verkeersbordpaal lijkt? (Wat een leven moet die man of vrouw hebben.)

A. Bram Hendrix

B. Lieke Willemssen
C. Fuat Yilmaz

14. Hoogst intrigerend zijn de kandidaten die ondefinieerbare objecten om hun nek hebben hangen. Wie is getooid met deze schietspoelachtige voorwerpen?

A. Eveline Baas

B. Frans Kerstjens
C. Birgit Op de Laak

15. Ronduit angstaanjagend zijn de kandidaten met messen tussen hun tanden. Is het misschien veelzeggend dat het hier uitsluitend mannelijke kandidaten betreft? Wie gaat op deze manier door het leven?

A. Jos Gubbels

B. Bob Vostermans
C. Henk Weijs

16. Ter afsluiting de vrouwelijke kandidaten met bungelende sterren op borsthoogte. Bij wie bungelt deze ster op borsthoogte?

A. Judith Geurts-van Eijndt

B. Christel Thijssen-Hesen
C. Loes Wijnhoven

Intermezzo – XVII variaties op een thema

I
Gewoon samen doen. Voor elkaar. Iedereen telt mee. Duurzaam vooruit. Gewoon.Doen.

II
Samen telt iedereen elkaar gewoon mee

III
telt
mee
voor
doen
doen
elkaar
samen
vooruit
gewoon
gewoon
iedereen
duurzaam

IV
Gewoon doen iedereen telt voor elkaar duurzaam samen mee vooruit. Doen gewoon!

V
Iedereen gewoon samen duurzaam voor elkaar vooruit

VI
Elkaar voor
Vooruit duurzaam
Mee telt iedereen
Doen samen gewoon
Doen. Gewoon.

VII
Gewoon samen duurzaam mee doen. Iedereen telt gewoon vooruit. Doen voor elkaar!

VIII
Vooruit gewoon samen doen!

IX
doen
doen
duurzaam
elkaar
gewoon
gewoon
iedereen
mee
samen
telt
voor
vooruit

X
Elkaar samen gewoon vooruit doen

XI
Duurzaam samen gewoon
Samen duurzaam gewoon
Gewoon duurzaam samen
Duurzaam gewoon samen
Samen gewoon duurzaam
Gewoon samen duurzaam

XII
Iedereen voor elkaar gewoon samen duurzaam vooruit! Gewoon. Doen.

XIII
Gewoon iedereen samen duurzaam voor elkaar!

XIV
duurzaam
iedereen
gewoon
gewoon
vooruit
samen
elkaar
doen
doen
voor
mee
telt

XV
Samen iedereen voor elkaar!

XVI
Iedereen gewoon duurzaam samen mee vooruit

XVII
Iedereen samen telt gewoon mee
Gewoon samen telt iedereen mee
Samen telt gewoon iedereen mee
Mee telt gewoon iedereen samen
Telt iedereen samen gewoon mee
Iedereen telt samen gewoon mee
Samen telt iedereen gewoon mee
Gewoon iedereen telt samen mee
Telt samen iedereen gewoon mee

Helden in ons buitengebied (3) – Als iemand al die jaren

Jan Duijf (Kloosterstraat Horst) wil in een drietal artikelen op Horst-sweet-Horst laten zien hoe flinke delen van onze gemeentelijke bevolking in toenemende mate de dupe worden van het politiek-economische beleid in ons buitengebied. Hoe die burgers terechtkomen in een harde en afmattende strijd met het almachtige blok van overheid, politiek en ondernemer. Hoe dat gevecht een zware wissel trekt op hun persoonlijke levens. Welke moed, inzet en volharding nodig is om voor de goede zaak te blijven vechten. In het uiteindelijke belang van een mooi landschap en goede gezondheid voor ons allemaal. Vandaag het derde en laatste artikel (klik hier en hier voor de twee eerdere), over Thea Lemmen uit Sevenum, lid van de Werkgroep Kleefsedijk:

Als iemand al die jaren

Als iemand er daags na een gemeenteraadsvergadering helemaal doorheen zit en toch het gevoel voor humor niet kwijt is.

Als iemand 12 jaar in schrijnende en machteloze onzekerheid verkeert als gevolg van de mogelijke komst van een enorm varkensbedrijf.

Als iemand trots is op ’t Zearumse Kleaf en zijn solidaire bewoners.

Als iemand de moed en het lef heeft om het zonder aarzelen tegen de ondernemer op te nemen, ook als die het kanon Ger Driessen in stelling brengt.

Als iemand zich druk maakt over diverse mensen in de buurt die hun huis niet meer fatsoenlijk kunnen verkopen, terwijl dat hun pensioenverzekering was.

Als iemand al die jaren een belangenvertegenwoordiger, kennisdrager en spreekbuis van een hele buurt in verzet is.

Als iemand dat allemaal al die jaren onbezoldigd doet en dat zelfs deed toen ze ernstig ziek was.

Als iemand door haar optreden de gezondheids-, landschaps- en natuurbelangen in onze gemeente behartigt door het onderwerp megastallen en mestvergisters op de politieke agenda te zetten.

Als iemand tabak van de hele situatie heeft en wil dat het ophoudt.

Jan Duijf Kloosterstraat

Intermezzo – Een nieuwe lente, een nieuw geluid

Ik ben geen lid van een politieke partij, maar – het zal trouwe Horst-sweet-Horst-lezers niet vreemd in de oren klinken – ik heb natuurlijk wel mijn voor- en nakeuren. En daarin zitten dan ook nog verschillen tussen landelijke en lokale politiek. Zo heb ik meer op met het plaatselijke D66 en de plaatselijke SP dan met hun landelijke varianten. GroenLinks heeft zowel landelijk als plaatselijk mijn sympathie. Een en ander maakt dat ik niet lang na hoefde te denken toen me de vraag bereikte om mee te werken aan een manifestatie die D66+GroenLinks zondag tussen 13.00 en 17.00 uur organiseert in ’t Gasthoês. Zeker omdat die bijeenkomst mede in het teken staat van, veelal geëngageerde, kunst en muziek. Waarmee het iets wordt waarbij ook degenen die niet meteen sympathiseren met D66+GroenLinks aan hun trekken kunnen komen.  

Wat er te beleven valt op Een nieuwe lente, een nieuw geluid? Nou, Frank Schijven zal bijvoorbeeld de hele middag in de weer zijn met zijn confronterende rvaarobject.

Verder zijn van deze multikunstenaar uit Melderslo een aantal video’s te zien die even indringend als poëtisch zijn. Safia Boulghalgh toont schilderijen die zich kenmerken door hun uitbundige en warme kleurgebruik. Marleen Wijnen exposeert haar eerder in boekvorm verschenen prachtige foto’s van het Groot Veld tussen Sevenum en Kronenberg (waarover ik hier tot mijn grote schande nog steeds niet heb bericht).

Kirsten Schoeber geeft met een stemmige zwartwit fotoserie van het Poolse winkeltje in Meterik een uniek inkijkje in een wereld die velen vreemd zal zijn, maar die wel om de hoek ligt. Kirsten ontwierp overigens ook het geweldige affiche voor Een nieuwe lente, een nieuw geluid. 

Joan, Maikel & Bo, een trio dat elkaar kent van de Muzikantine, zorgen om 13.15 uur en om 15.00 uur voor een muzikale bijdrage. Ze spelen akoestische pop, soul en blues. Dj Keezus Christus, de dj met de vetste naam aller dj’s, sluit de middag vanaf 16.15 uur af. Keezus Christus? U weet wel, die dj die zichzelf er op z’n Facebookpagina op beroemt dat hij door de politie wordt gezocht voor het slopen van meerdere dansvloeren!

En ik? Ik mag liefst twee bijdragen leveren. Om 14.00 uur debuteer ik als quizmaster. En wel met de Grote Horster Verkiezingsquiz. Daarbij draait het om de vraag of we onze gemeenteraadskandidaten wel zo goed kennen als we denken ze te kennen. Iedereen kan meedoen en er zijn vette prijzen te winnen. En als regiovertegenwoordiger van het Gilde der Verlorenwieldoprechtopzetters grijp ik om 15.45 uur de kans om de aanwezigen de do’s en dont’s van het verlorenwieldoprechtopzetten bij te brengen.

Uiteraard is er ook volop de gelegenheid om kennis te maken met de raadskandidaten van D66+GroenLinks. Sowieso is er alle ruimte voor ontmoeting en gesprek, dus mensen die nog een appeltje te schillen hebben met Horst-sweet-Horst zijn zondag ook van harte welkom in ’t Gasthoês (zou dus wel eens druk kunnen worden). De toegang is gratis en alsof het allemaal niet op kan zijn er ook nog eens gratis biologische koekjes.   

Intermezzo – VVD-verkiezingsprogramma

Niemand leest die partijprogramma’s voor de gemeenteraadsverkiezingen. Begrijpelijk en tegelijkertijd ook wel weer jammer. Begrijpelijk omdat het overwegend saaie kost is. Jammer omdat je er veel uit kunt leren en er zo hier en daar zelfs de nodige lol aan kunt beleven. Neem bijvoorbeeld het programma van de VVD (klik hier).

De VVD is de partij van de ferme taal: ‘Geweld is helemaal uit den boze. Hufters die dit verpesten pakken we hard aan.’ De partij van woorden die enigszins uit de mode zijn geraakt: ‘Raddraaiers worden opgespoord en aangepakt.’ De partij ook met oog voor detail: ‘De groenvoorziening in de kernen moet laag gesnoeid zijn.’ En niet te vergeten de partij van Gewoon.Doen: ‘We vinden het normaal dat de gemeente opneemt wanneer je ze belt.’

Heel erg relaxed lijkt de VVD niet: ‘Het is noodzakelijk dat de gemeente een anti-radicaliseringsprogramma opstelt en invoert.’ En: ‘De gemeente neemt een proactieve rol in het voorkomen dat imams haat kunnen zaaien.’ En: ‘Voor haatpredikers is er in Horst aan de Maas geen plaats.’ Mocht dat nog niet duidelijk genoeg zijn: ‘Haatpredikers krijgen geen podium in Horst aan de Maas.’

Ook op hangjongeren heeft de VVD het niet zo: ‘Aandachtspunten [van het team handhaving] zijn het aanspreken van hangjeugd en hun ouders.’ Zet daar eens tegenover wat de PvdA zegt in haar programma (klik hier): ‘Jongvolwassenen hebben hun eigen ruimtebehoefte om elkaar te ontmoeten, gewoon wat te hangen of te skaten.’ Wat een verademing.

N.B. Dit stukje verscheen gisteren in Via Horst aan de Maas (klik hier).

Intermezzo – Megastal Kleefsedijk (12)

‘Uitbreiding Kleefsedijk uitgesloten’, kopte dagblad De Limburger vanochtend. Voor de zekerheid stond er ook nog boven ‘Rechterproof’. Typisch gevalletje vooruitlopen op de feiten, dunkt me. Ja, de voltallige gemeenteraad nam gisteravond inderdaad een motie aan die de bouw van een megastal aan de Kleefsedijk moet voorkomen (klik hier en ga naar 1.57.00). Maar of daarmee uitbreiding is uitgesloten en of de besluitvorming voldoende ‘rechterproof’ is, zal pas blijken als de rechter om een oordeel zal worden gevraagd. Werkgroep Kleefsedijk houdt in elk geval z’n twijfels, zo maakte inspreekster Thea Lemmen gisteren duidelijk:

‘Het kán, ons inziens, gewoonweg niet mogelijk zijn dat het grootste deel van de gemeenteraad al bijna 12 jaar zegt te willen voorkomen dat er grootschalige intensieve veehouderij aan de Kleefsedijk verrijst, maar dat het niet lukt om dit ook juridisch te waarborgen. Terwijl die mogelijkheden er op vele momenten (en ook nu) natuurlijk wél waren. Dat is, na alle besluitvorming die er in al die jaren voorbij gekomen is, een vreemd verhaal. Waarbij we vaak de invloed van CDA-politici voelden.’

Als er na het besluit van de gemeenteraad al sprake was van een juichstemming bij de bewoners van de Kleefsedijk en omgeving die zich al bijna twaalf jaar verzetten tegen de komst van een megastal, dan zal die grondig zijn verpest door Richard van der Weegen. Het PvdA-raadslid maakte van zijn hart geen moordkuil:

‘Helaas lijken feiten bij herhaling door emoties te worden vertroebeld. Helaas worden door de Werkgroep Kleefsedijk credits en zwartepieten uitgedeeld aan partijen hier in de raad. Het hoort er kennelijk allemaal bij in de politiek: beeldvorming die volstrekt los komt te staan van de feiten en de werkelijkheid. En waar helaas geen ruimte meer is voor overtuiging en nuance.’

Waarna hij ook de fracties van D66 en SP nog een schop onder hun achterste gaf. Over zwartepieten gesproken …  

Intermezzo – Giotto en de Weisterbeekschool

In een estafette die momenteel gaande is om kunstwerken via sociale media te verspreiden, kreeg ik deze week van Jeu van Helden Giotto toegewezen. Ik ga me hier niet beter voordoen dan ik ben, dus ik beken bij dezen gewoon dat ik slechts een vage notie van Giotto had. Na enig gegoogle is die notie iets minder vaag. Uit het aanbod op internet koos ik uiteindelijk voor ‘De verdrijving van de duivels uit Arezzo’, een fresco in de bovenkerk van de San Francesco in Assisi.

Wat ik niet kon bevroeden toen ik die keuze maakte, was dat ik mezelf daarmee een hele hoop werk op de hals haalde. Mijn bedoeling was aanvankelijk om in maximaal honderd woorden iets over het werk te zeggen. Wat me er vooral in opviel was het verschil in weergave van de gebouwen en die van de menselijke figuren, de duivels en de lucht. Met uitzondering van de kerk aan de linkerzijde lijken de gebouwen op een hoop geveegd. Ze zijn schematisch afgebeeld, zonder al te veel detaillering. Voor de rest van het schilderij geldt dat veel minder. Ik zou niet durven te beweren dat dat hoogst expressief is en wél vol details zit, maar een verschil zie ik toch wel degelijk.

Met name die op een hoop geveegde gebouwen frappeerden me. Ze deden me ook ergens aan denken. Maar aan wat? Gravend in m’n geheugen was ik er al vrij snel achter: aan een reproductie van een kunstwerk dat hing aan een muur in de gang naar de personeelskamer van mijn lagere school, de Weisterbeek. En toen begon dus de ellende. Enige aanleg voor obsessief gedrag is me namelijk niet helemaal vreemd en dus móest ik weten om welk werk van welke schilder het ging bij die reproductie. Het vervelende was alleen dat ik me er niet méér van herinnerde dan de felle kleuren en een sterk versimpelde, misschien wel naar abstractie neigende voorstelling van de gebouwen. Mogelijk van een Franse (post)impressionist? Gauguin misschien? Nee dus. Monet? Manet? Evenmin. Pissarro, Cézanne? Ook al niet. 'Picasso dan?', suggereerden intussen ingeschakelde hulptroepen. Ook niet, al kwam hij wel in de buurt van wat ik voor ogen had. Net als August Macke. 'Paul Klee?', opperde M. Nee, of ... misschien toch ook wel. Van alle foto's van schilderijen die ik de afgelopen dagen op Google Afbeeldingen voorbij heb zien komen, benadert Burg und Sonne van Paul Klee het dichtst mijn beeld van de reproductie in de Weisterbeekschool. Al overheersten daarin in mijn beleving de gele tonen, iets dat bij Burg und Sonne duidelijk niet het geval is.

Goed, laten we het houden op Burg und Sonne totdat er oud-leerlingen of -onderwijzers van de Weisterbeek opstaan die kunnen aantonen dat het toch echt een héél ander werk van een héél andere schilder was.

Ik word niet gehinderd door een overschot aan kennis van kunst en kunstgeschiedenis, maar is het erg gek om te beweren dat Paul Klee (1879-1940) en zijn tijdgenoten in hun weergave van de bebouwing impliciet dan wel expliciet voortborduurden op Giotto (1266/1267-1337)? En dat ook Mondriaan schatplichtig is aan Giotto? Of is het gewoon zo dat elke kunstenaar de last van al zijn voorgangers met zich meedraagt? Het lijkt me sterk dat deze laatste vraag niet al vele malen eerder is gesteld. Maar ik kom er nu pas op. Dankzij Jeu van Helden. Dankzij Giotto.

Helden in ons buitengebied (2) – Parel tegen de zwijnen

Jan Duijf (Kloosterstraat Horst) wil in een drietal artikelen op Horst-sweet-Horst laten zien hoe flinke delen van onze gemeentelijke bevolking in toenemende mate de dupe worden van het politiek-economische beleid in ons buitengebied. Hoe die burgers terechtkomen in een harde en afmattende strijd met het almachtige blok van overheid, politiek en ondernemer. Hoe dat gevecht een zware wissel trekt op hun persoonlijke levens. Welke moed, inzet en volharding nodig is om voor de goede zaak te blijven vechten. In het uiteindelijke belang van een mooi landschap en goede gezondheid voor ons allemaal. Vandaag het tweede artikel (klik hier voor het eerste).

Parel tegen de zwijnen

Aan de Grubbenvorster Witveldweg ontmoet ik een blijmoedige en energieke jongeman van 62 jaar. André Vollenberg is zijn naam. Gehuwd en vader van drie prachtige dochters, die in Peru, Engeland en Melderslo wonen. Zelf is hij afkomstig uit Castenray. Zijn vader werkte als magazijnbediende bij de Boerenbond. Hij is de oudste van tien kinderen. André voltooide de Middelbare Tuinbouwschool en studeerde af aan de HEAO, richting bedrijfseconomie en commerciële economie.

In 1979 startte hij zijn biologisch-dynamisch tuinbouwbedrijf aan de Witveldweg. Hij verbouwde onder andere prei, bospeen, pompoenen, courgettes, witlof, Chinese kool, witte kool, witlof en asperges. Zonder bestrijdingsmiddelen. Door veel agrariërs werd hij voor gek versleten. Toch heeft hij tegen hun negatieve verwachting in goed geboerd, want in 2012 kon hij zijn bedrijf verkopen, zodat hij vanaf dat moment nog meer tijd en energie kon steken in de zorg voor het milieu. Hij wordt daarbij gedreven door de gedachte dat de economie de mens moet dienen en niet andersom.

André Vollenberg is medeoprichter en voorzitter van Behoud de Parel, regionaal voorzitter van de Natuur en Milieufederatie en vrijwilliger bij De Locht, waar hij bezig is met de herbouw van een middeleeuwse boerderij. De vereniging Behoud de Parel is opgericht naar aanleiding van een informatiebijeenkomst over het Nieuw Gemengd Bedrijf. Al snel kwam de vereniging tot de conclusie dat het nieuwe type bedrijf een aanslag zou zijn op het landschap en de gezondheid van de mensen. Bovendien is het milieuvijandig vanwege de aanvoer van voedsel voor de dieren uit Zuid-Amerika. Het vervoer van de ingedikte mestkorrels naar het buitenland richt op zijn beurt weer schade aan het milieu aan.

André vindt dat het stimuleren van grootschalige bedrijven met miljoenensubsidies een oneerlijke concurrentie met de kleine boeren in de hand werkt: de laatsten kunnen daarom in prijs niet meer concurreren en hun bedrijven zijn door de schaalvergroting ten dode opgeschreven. Zo ontstaat een race om het grote (subsidie)geld die ten koste gaat van natuur en mens. Het is hem een raadsel waarom het CDA, dat de grootschaligheid in onze gemeente fanatiek promoot, hiermee blijkbaar bij de kleine boer wegkomt.

De vereniging Behoud de Parel is ook opgericht om juridische procedures aan te kunnen gaan. Op die manier wordt de vereniging betrokken bij de politieke meningsverschillen over de Nieuwe Gemengde Bedrijven en de mestvergisters. André maakt zich ernstig zorgen over de toekomstige ontwikkelingen in het buitengebied. Er zit nogal wat grootschaligheid in de planning. Tegen wil en dank ontwikkelde André op dit vlak een gedegen kennis, waarbij uitspraken van de rechter kunnen leiden tot euforie of een flink in de put zitten.

Vele malen heeft André bij negatieve uitslagen overwogen om het bijltje erbij neer te gooien. Uiteindelijk kon hij het nooit over zijn hart verkrijgen. Waarom niet? De verbondenheid en het gemeenschapsgevoel in de buurt en Grubbenvorst zijn groot. Hij kent de verhalen van mensen uit de buurt die hun huis niet verkocht krijgen of overspannen worden. Het is ook in hun belang dat ondernemers, de politiek en de maatschappij kritischer staan ten opzichte van zaken als grootschalige mestverwerking. En wat dat met mensen doet.

André Vollenberg voelt zich heel verantwoordelijk, door alle toestanden heeft hij geleerd om zich steeds beter en deskundiger uit te kunnen drukken: hij heeft geleerd om te spreken in het openbaar, kan zaken op schrift behoorlijk verwoorden en draait zijn hand niet meer om voor overleg met hoge ambtenaren of politici. Hij wil en kan de bevolking niet in de steek laten. Zijn engagement is geworteld in een diepe innerlijke overtuiging.

André vertelt dat hij de vliegerclub VMVL heeft opgericht en zijn vliegbrevet heeft gehaald. Dat hij dan vanuit het vliegtuigje kan zien dat een mestvergister het zaakje niet goed heeft afgedekt. Het van afstand naar zaken kunnen kijken, is zeker een kwaliteit die deze positief ingestelde man bezit. Hij kan zien en waarderen dat zijn inzet voor mens en milieu leiden tot een aanscherping van de eisen die bijvoorbeeld aan het Nieuw Gemengd Bedrijf worden gesteld, dat het politiek een belangrijk onderwerp is en bovenal: het bedrijf staat er nog steeds niet. Daar zal ook de Partij voor de Dieren heel blij mee zijn.

Jan Duijf   Kloosterstraat

Intermezzo – Berg Semsi, Mies Bouwman en Kronenberg

Zondag 5 januari 2014. Een stralende, kraakheldere wintermorgen. Ik bevind me in Kronenberg (‘Monte Corona’). Meer speciaal: ik bevind me bij de Kamps Koël, de thuishaven van Hengelaarsvereniging De Peelvissers. Aanleiding voor mijn aanwezigheid is de windwatermolen die kort daarvoor is geplaatst op de oever van een van de drie visvijvers ter plekke. Vanuit alle standen fotografeer ik de molen.

En dan ineens verslapt mijn aandacht voor de molen. Want daar is ie! Ik heb ‘m gevonden! Eindelijk, na meer dan veertig jaar: de berg Semsi. De magische berg Semsi. Míjn berg Semsi. Niet dat ik ooit bewust naar ’m op zoek ben geweest, maar meer dan veertig jaar lang heeft ie ergens in m’n onderbewuste gezweefd. En nu, op zes, zeven kilometer van huis, sta ik plotseling oog in oog met ’m.


Wat is er de afgelopen week niet allemaal gezegd en geschreven over Mies Bouwman? Wat ik in al die beschouwingen heb gemist, was de berg Semsi. Natuurlijk, ook voor mij was Mies Bouwman de vrouw van Een van de acht. Maar nog veel meer was Mies Bouwman voor mij de vrouw van de berg Semsi.

Als vijf-, zes-, zevenjarige heb ik de ‘voorvertelplaat’ grijsgedraaid op de pick-up. De gouden bal wekt na al die jaren geen enkele herinnering. Berg Semsi des te meer. Dit is wat me ervan is bijgebleven: er was eens een groep mensen die zo nu en dan werd bedreigd door een bende rovers. Was er weer gevaar ophanden, dan zochten die mensen hun toevlucht in een berg. De berg Semsi. Op het commando ‘Berg Semsi, open u’ gingen de deuren van de berg open en traden de mensen de berg binnen. Op het commando ‘Berg Semsi, sluit u’ gingen de deuren van de berg dicht en vanaf dat moment waren de mensen veilig voor hun belagers.

Dit gegeven zette mijn kinderfantasie in werking. Ik vormde me een beeld van hoe de berg Semsi eruitzag, van hoe de deuren van de berg zich openden, van hoe die deuren zich telkens nog net op tijd sloten om de roversbende de toegang tot de berg te beletten. Hoewel het een voorvertelplaat was, zag ik de vertwijfeling op de gezichten van de rovers, voelde ik de opluchting bij de mensen die weer eens op het nippertje aan een wisse dood waren ontsnapt, proefde ik het gevoel van geborgenheid dat op dat moment geheerst moet hebben in het binnenste van de berg Semsi.

Dat beeld, en ook wat dat allemaal bij me opriep, sluimerde tientallen jaren lang. Aan de oppervlakte kwam het nooit. Tot zondag 5 januari 2014.

Mijn berg Semsi, dit is ie, hoe lullig ie ook mag ogen: