2019 begint op Horst-sweet-Horst met een
ingezonden bijdrage van Jan Duijf (Kloosterstraat Horst):
WONDERVLIEGER
WONDERVLIEGER
Als klein manneke schilderde ik dikke rode lippen op mijn roze
wondervlieger. Ik wilde de gouden torenhaan op de Lambertuskerk kussen. Tot een
verre zoen bewegen. Ik knoopte in het geheim tien keer dertig meter zwart Duits
ijzergaren aan elkaar om goed strak te kunnen sturen. Ik wilde zo recht
mogelijk op mijn doel af. Het constante wegdraaien van de pluimvogel ontmoedigde
mij nog niet.
Ik kreeg met het verstrijken van de tijd door dat de
torenprins staat op een mesthoop van machts- en kindermisbruik, intolerantie en
oorlog. Het leek me beter de Kerk voortaan links te laten liggen en
rechtstreeks naar Hem op te stijgen. Weer later begreep ik dat mijn
wondervlieger, met de rode liefdesmond, een kansloze en verdwaalde hemelverkenner
was.
Nu weet ik dat een katholieke geestelijke besmettelijke lippen heeft en een onrustig dier tussen zijn benen woont. De hostie in zijn hand smaakt naar meergranenzaad. Laat jouw kinderen om de duvel nooit met een priester, pastoor, deken, bisschop of paus alleen. Maar pas vooral op als ze jouw wondervlieger door hun kerkgebouw laten vliegen. Jouw wonderkruis hangt straks als een trofee aan hun muur.
Nu weet ik dat een katholieke geestelijke besmettelijke lippen heeft en een onrustig dier tussen zijn benen woont. De hostie in zijn hand smaakt naar meergranenzaad. Laat jouw kinderen om de duvel nooit met een priester, pastoor, deken, bisschop of paus alleen. Maar pas vooral op als ze jouw wondervlieger door hun kerkgebouw laten vliegen. Jouw wonderkruis hangt straks als een trofee aan hun muur.
Jan Duijf (Kloosterstraat Horst)
Te triest voor woorden... deze smakeloze inzending van J. Duijf.
BeantwoordenVerwijderenDat beheerder Wim Moorman hier nu ruimte biedt voor deze vileine vuilspuiterij, valt mij enorm tegen. Zeker nadat de Lambertuskerk afgelopen weekend het decor was voor kunstproject Altaarnatief. Als ik de deken was, zou ik wel weten wat mijn antwoord bij een volgend verzoek zou zijn.
Een teleurgestelde lezer,
Ron Bosmans.
Beste Ron,
BeantwoordenVerwijderenWaarom ik Jan Duijf ruimte heb geboden voor ‘deze vileine vuilspuiterij’? Trouwe lezers van Horst-sweet-Horst weten dat Jan ervan houdt om de grens op te zoeken. In dit geval vond en vind ik dat hij die grens nadert, maar haar niet overschrijdt. Ik interpreteer zijn woorden als kritiek op de rooms-katholieke kerk in het algemeen, als instituut, en niet als kritiek op het handelen van ál haar individuele dienaren. Hij heeft daarvoor een stijlfiguur gekozen – ik weet even niet of je die nu sarcasme of cynisme moet noemen – die dwingt tot literaire overdrijving, tot het niet helemaal letterlijk nemen van wat wordt gezegd. Daar kun je van houden of niet, maar het behoort mijns inziens wel tot de vrijheid van de schrijver om die stijlfiguur te kiezen die hij wenselijk of noodzakelijk acht om zijn boodschap het beste tot uiting te laten komen.
Mocht de publicatie van dit stuk voor de deken aanleiding zijn om op een eventueel volgend verzoek voor een kunstproject in de kerk ‘nee’ te antwoorden dan zou ik dat betreuren. Ik weet ook niet of hij ‘nee’ zou antwoorden. Wat ik wel weet is dat de deken zijn nek heeft uitgestoken door de kerk afgelopen weekend open te stellen voor een expositie waarin in sommige gevallen – impliciet dan wel expliciet – forse kritiek op de rooms-katholieke kerk werd uitgeoefend. Daarvoor heb ik veel respect en waardering. En ook voor het feit dat de deken de expositie zondag tijdens de mis in zijn preek heeft verdedigd. Uit talloze reacties werd me de afgelopen dagen duidelijk dat het kerkbestuur en de deken hiermee veel goodwill hebben gekweekt. (Jan Duijf zal dit misschien of ongetwijfeld beschouwen als ons wonderkruisje dat als een trofee aan de kerkmuur hangt, maar dat zij dan maar zo.)
Wim
Beste Wim,
BeantwoordenVerwijderenStijlfiguren en de wenselijkheid of noodzakelijkheid om een boodschap 'het beste tot uiting' te laten komen... als 'mantel der liefde' opvoeren ter verdediging van het stuk van Duijf?...
Ik vind het een slap excuus.
De onnodig kwetsende 'stijlfiguur' stuit mij en wellicht meerderen tegen de borst.
Waar is dit voor nodig?
waar leidt dit toe?
Ik blijf het stijlloos en smakeloos vinden.
Heeft meneer Duijf misschien vroeger ergens last van gehad?
Ik ben opgegroeid in Heel. Daar hebben nonnen en broeders zich anderhalve eeuw ontfermd over mensen met een geestelijke beperking. Daar bestierde de 'zuster' het Groene Kruis, daar zorgden nonnen voor weeskinderen. Al die mensen, te goeder trouw, deden in stilte en bescheidenheid hun nobele werk.
Laat hier dan even plaats zijn voor lof aan al die mannen en vrouwen die hun leven 'gaven' aan dit werk.
En tot slot; de balans opmaken lijkt me ook niet onverstandig; wat er allemaal achter de deuren van burgermanshuizen gebeurt, mag hier ook worden benoemd en 'gewogen' (in relatie tot misbruik in de kerk). Denk aan huiselijk geweld, (kinder)misbruik, verkrachting en incest.
De heer Duijf wens ik voor dit nieuwe jaar veel wijsheid en matiging toe.
En in het onderhevige geval wens ik dat helaas ook aan de door mij gerespecteerde blogbeerder toe.
Ron Bosmans.
Beste Ron,
BeantwoordenVerwijderenMijn reactie was geen verdediging van het stuk van Jan Duijf maar een verdediging van de plaatsing van het stuk, wat een wezenlijk verschil is. En evenmin was mijn reactie een excuus, want een excuus impliceert dat je achteraf spijt hebt van iets dat je hebt gedaan.
Ik wens jou een gelukkig 2019 toe!
Wim
Beste Wim,
BeantwoordenVerwijderenDank voor je heldere reactie.
Voor jou vanzelfsprekend ook... een gezond en gelukkig Nieuwjaar gewenst.
Ron.