Top 5 – Momenten waarop ik mijn oren niet geloofde toen tijdens de raadsvergadering de verhuizing van de Rabobank naar het gemeentehuis ter sprake kwam

De verhuizing van de Rabobank naar het gemeentehuis (klik hier) kwam gisteravond ook aan de orde tijdens de gemeenteraadsvergadering. Dit mede naar aanleiding van kritische schriftelijke vragen die de fractie van D66+GroenLinks hierover had gesteld (waarvoor hulde!). Gedurende de ruim twintig minuten dat over de verhuizing werd gesproken (klik hier en ga naar 2.12.45), ben ik regelmatig van verbazing van mijn stoel gevallen en nóg regelmatiger van ergernis tegen het plafond gesprongen over wat ik allemaal hoorde. 

Mijn top 5 van momenten waarop ik mijn oren niet geloofde toen tijdens de raadsvergadering de verhuizing van de Rabobank naar het gemeentehuis ter sprake kwam:

5. Ik kon m’n oren niet geloven toen ik hoorde dat zelfs de meest gezagsgetrouwe partij in de gemeenteraad, het CDA, bij monde van Annemie Craenmehr-Hesen liet doorschemeren grote twijfels te hebben bij deze deal: ‘Ik vond het een beetje een vreemde dat je publiek en privaat met elkaar vermengt. De Rabobank kiest voor fuseren en verkoopt panden en vervolgens krijgt ze plek hier in de herberg. Dat lijkt me niet zo’n goede zaak.’ Hulde!

4. Ik kon m’n oren niet geloven toen ik hoorde dat verantwoordelijk wethouder Bob Vostermans (CDA) geen antwoord paraat had op de vraag of de Rabobank een marktconform huurtarief betaalt. Schaam je! Wat is me dat nu? Als je al zo nodig commerciële instellingen onderdak wilt geven in het gemeentehuis, dan is een marktconform huurtarief wel de allereerste voorwaarde, dunkt me.

3. Ik kon m’n oren niet geloven toen ik hoorde dat Peter Elbers – hij ontwikkelt zich in rap tempo tot een van de beste raadsleden – zo ongeveer het meest kritisch was over de deal tussen gemeente en Rabobank: ‘Het gemeentebestuur heeft zijn mandaat overspeeld, het had eerst een dialoog met de gemeenteraad moeten voeren. Wij zouden het op prijs stellen als het college ons niet meer verrast met dit soort initiatieven.’ En dat voor een VVD’er! Hulde! Driewerf hulde! Daar stak Bart Cox (SP) toch wat magertjes tegen af met z’n ‘Niet zo’n strak plan om dit te doen’.

2. Ik kon m’n oren niet geloven toen ik hoorde dat Richard van der Weegen zei dat het mandaat juist wel bij het gemeentebestuur ligt. En: ‘Wij vinden het goed dat de gemeente dit soort initiatieven aanmoedigt.’ (Een opvatting waarin de PvdA alleen lijkt te staan.) Geen wóórd over de vermenging van publiek en privaat, geen wóórd over mogelijke belangenverstrengeling, geen wóórd over mogelijk in het geding zijnde integriteit. En dat voor een PvdA’er! Schaam je!

1. Ik kon m’n oren niet geloven toen ik hoorde hoe wethouder Vostermans regelrechte prietpraat verkocht, om de hete brij heen draaide en cruciale vragen onbeantwoord liet. Vostermans: 

‘We  hebben als college lang gediscussieerd over de vraag of er commerciële instellingen in het gemeentehuis moeten komen. Daar moeten we het antwoord nog op vinden. Ook voor het college is het best wel even spannend.’ 

Vreemd dat zo’n simpele vraag (natuurlijk moet je bedrijven geen onderdak bieden in een gemeentehuis) zoveel discussie behoeft. Maar nog vreemder is dat terwijl de discussie blijkbaar nog woedt, een commerciële instelling toch al haar intrek in het gemeentehuis mag nemen. Over de redenen daarvoor bleef de wethouder vaag, hij kwam niet veel verder dan ‘We willen een bredere invulling geven aan dit huis’, ‘Het is maar tijdelijk’, ‘De Rabobank is zichzelf opnieuw aan het uitvinden’, ‘Er is een aparte ingang’, ‘De privacy is gewaarborgd’ en ‘Dit is een opmaat om de Rabobank voor het centrum van Horst te behouden’. Zelfs aan het begin van een antwoord op de principiële vraag of bedrijven wel op hun plaats zijn in het gemeentehuis (en zo ja, welke criteria daar dan voor gelden) en op de principiële vraag waarom de gemeente een bedrijf zou moeten helpen met ‘ontmoeten en verbinden’, durfde de wethouder zich niet te wagen. Schaam je! Onbegrijpelijk dat de gemeenteraad de wethouder hiermee liet wegkomen.