Klein mysterie 774 – Abri’s

Let je even niet op, zijn ze verdorie ineens verdwenen …

Ik heb het uiteraard over de afgedankte abri’s die de oevers van de Gubbels Vijver in Broekhuizenvorst sinds jaar en dag opsierden. Enig schuldgevoel bekruipt me: waarom heb ik, in de wetenschap dat de vijver midden in het reactiveringsgebied van de oude Maasarm lag, de afgelopen jaren dan ook geen oogje in het zeil gehouden? Van de andere kant: het kan toch niet zo zijn dat ik de enige ben die de teloorgang van het betonnen erfgoed in Horst aan de Maas pijn doet?

‘Maar we hebben de betonnen abri’s in Meerlo, Swolgen en Tienray toch nog?’, zal deze of gene wellicht opmerken. Klopt. Maar hoe lovenswaardig hun behoud en hoe fraai hun aanblik ook is, de beschildering van die abri’s doet toch afbreuk aan hun oorspronkelijke kale schoonheid.

Puristen zullen nu ongetwijfeld tegenwerpen dat de abri’s langs de Gubbels Vijver eveneens beschilderd waren. Ook dat klopt. Maar omdat die beschildering egaal en in een niet-schreeuwerige kleur was aangebracht, schemerde in deze abri’s het origineel toch aanzienlijk meer door.

Wat ook klopt, is dat de Gubbels Vijver-abri’s er niet al te florissant meer bijstonden. Maar alles is te herstellen, zelfs afbrokkelend beton, dus het verval lijkt me geen overtuigend argument om die abri’s dan maar naar een andere wereld – in dit geval de betonhemel – te helpen.

Zijn ze dan inderdaad naar een andere wereld geholpen? Ik moet eerlijk bekennen dat ik dat niet weet. Maar iets zegt me dat het wel eens heel slecht kon zijn afgelopen met deze abri’s. Net als met de Gubbels Vijver zelf trouwens, die ten prooi is gevallen aan het geweld van de reactivering van de oude Maasarm.

Of vergis ik me en liggen de abri’s ergens in een loods te wachten op betere tijden? Of, nog mooier, zijn ze gerestaureerd en zijn ze een tweede leven begonnen aan de oever van een andere visvijver?

Wie het weet, mag het zeggen!      

Intermezzo – Megjes in Kronenberg (2)

Zijn Kronenberse megjes geen lezers? Zijn er ook Kronenbergse megjes die géén houten keukentafel hebben? Zijn op die ene uitzondering na inderdaad alle Kronenbergse megjes wit? Zijn er dan echt geen Kronenbergse megjes met tattoos?

Zomaar wat intrigerende vragen die opkomen bij het doorbladeren van Megjes in Kronenberg, het afgelopen zondag gepresenteerde boek waarvoor Marleen Wijnen 359 van de 550 meisjes en vrouwen heeft gefotografeerd die in Kronenberg wonen.

Marleen werd geboren in Kronenberg (zo staat het althans in het boek, zondag erkende ze schuldbewust dat dit een foutje is en dat ze werd geboren in Horst – ik neem aan in het ziekenhuis), ging in de stad studeren, wonen en werken en keerde 25 jaar later weer terug ‘omdat de plek zo uniek is’. Uit haar inleiding:

‘Waarom de megjes? Omdat ik zelf een megje ben en nieuwsgierig ben naar de verhalen van andere. Maar ook omdat vrouwen het bindmiddel zijn in een gemeenschap, in een gezin, in ons dorp. (…) Met dit boek wil ik de megjes van toen en nu op een voetstuk zetten.’

Marleen fotografeerde de 359 megjes van 0 tot 96 jaar tussen augustus vorig jaar en maart van dit jaar, bij de megjes thuis. De overgrote meerderheid is zittend geportretteerd – als ik goed heb geteld zijn er vier megjes die staan en drie die liggen. Maar het boek ontleent zijn waarde bepaald niet uitsluitend aan de foto’s: Marleen ging ook in gesprek met de megjes en de uitkomsten daarvan zijn deels terug te vinden in het boek. Dat is onderverdeeld in twintig thema’s, variërend van de ‘Voetbalmegjes’ tot ‘Drie generaties’ en van ‘Dierenliefhebbers’ tot ‘Met de mode mee’. Aan elk thema is een korte inleiding gekoppeld. Verspreid door het boek staan citaten uit de gesprekken die Marleen voerde.

In 2016 verscheen een boek waarin nagenoeg de hele bevolking van Melderslo werd gefotografeerd. Daarover schreef ik destijds (klik hier) dat het een uniek document was dat met het rijpen der jaren alleen maar aan waarde en betekenis zal winnen. Hetzelfde geldt voor Megjes in Kronenberg. Wie over vijftig of honderd jaar wil weten hoe het was om in een klein Peeldorp te wonen en te leven, hoe de Kronenbergse meisjes gekleed gingen, welke kapsels en brillen in de mode waren, hoe de interieurs oogden of welke voornamen in zwang waren, vindt het in dit boek tot in het kleinste detail terug.

Megjes in Kronenberg kost 35 euro en is op diverse plaatsen in Kronenberg, Sevenum en Horst te koop. De verschijning van het boek gaat gepaard met een expositie in de kerk van Kronenberg. Die is vandaag en morgen nog te bezoeken van 14.00-17.00 uur en van 19.00-21.00 uur. Op zaterdag, de laatste dag, is de expositie van 14.00-17.00 uur geopend. Marleen geeft dagelijks om 15.00 en 19.30 uur een rondleiding.

Top 5 – Mogelijke vertalingen van de Koreaanse tekst op het Sint-Lambertusplein

Help! Is er misschien iemand in de zaal die het Koreaans machtig is? Gisteren deze tekst waargenomen aan de Steenstraatzijde van het Sint-Lambertusplein:

Zo lang zich niemand meldt die alle ins en outs van het Koreaans kent, zullen we het helaas met onze eigen interpretaties moeten doen. Komt ie, de Horst-sweet-Horst top 5 van mogelijke vertalingen van de Koreaanse tekst op het Sint-Lambertusplein:

5. ‘Donald Trump heeft definitief bewezen een grote klootzak te zijn door voet te zetten op Noord-Koreaanse bodem.’

4. ‘Nu Horst een regenboogzebrapad heeft, telt het pas echt mee in deze wereld.’

3. ‘Mooi plein hoor, maar kan die f…ing muziek bij die fontein alsjeblieft als de wiedeweerga worden uitgezet?’

2. ‘Zó zeg, die Ger Driessen van jullie heeft het allemaal weer eens handig geritseld, met die drie ton van de provincie!’

1. ‘In Korea hebben we net als jullie in Horst honden die zittend kunnen plassen.’

Overigens is het natuurlijk ook niet helemaal ondenkbaar dat een of andere Horster lolbroek na een avondje doorzakken wat vage symbooltjes op het plein heeft gekalkt en daar tussen haakjes ‘Korean’ onder heeft gezet.