Klein mysterie 775 – Zigeunertypes (3)

Bericht van de politie Horst vanmiddag op Facebook:

‘Rond 12.00 uur melding uit wijk in Grubbenvorst waar laatst overdag werd ingebroken: 4 vrouwen (omschreven als zigeunertypes door melder) struinen door de wijk. 2 vrouwen stellen zich verdekt op en 2 anderen bellen aan en voeren gesprek als de deur geopend wordt. De vrouwen beraadslagen duidelijk. Signalementen: 1 vrouw met zwart gestreepte rok, geel t-shirt en zonnebril, 1 vrouw in blauwe jurk, 1 vrouw in jurk met bloemendessin en 1 vrouw met zwarte rok en lichte blouse. Allen op teenslippers. Zie je deze mensen in je wijk, bel dan meteen de politie via 112.’

‘Ik wil me niet meer ergeren’, berichtte iemand me vanochtend. Zelf wil ik me eigenlijk ook niet meer ergeren. Maar het lukt steeds maar niet. Moet ik dan soms lachen als dat vreselijke ‘zigeunertypes’ weer eens opduikt in een bericht van de politie Horst? Mijn schouders ophalen? Het toejuichen? Net doen alsof mijn neus bloedt? Nee, kan ik allemaal niet. Ik kan me er alleen maar aan ergeren. Niet gewoon aan ergeren, maar godsgruwelijk aan ergeren. En helemaal als een overheidsinstantie als de politie dat woord gebruikt.

Ik kots van dat eeuwige stigmatiseren, discrimineren en generaliseren. De wereld zou te klein zijn als er ‘homotypes’, ‘jodentypes’, ‘limbotypes’ of ‘blanke types’ had gestaan in plaats van ‘zigeunertypes’. En terecht. Waarom zou ‘zigeunertypes’ of ‘Balkantypes’ (ook vaker gebruikt door de politie Horst) dan in godsnaam wel mogen?

Ggggrrrrr.

***********************************************

P.S. Een uurtje geleden maakte de politie Horst het volgende bekend: 

‘Door verschillende reacties op ons bericht en wat onderzoek is gebleken dat de vrouwen die rond het middaguur in Grubbenvorst werden gezien hoogstwaarschijnlijk niets met inbraken of andere strafbare feiten te maken hebben. Zij maakten een rondgang in Grubbenvorst vanuit hun geloofsovertuiging. Bedankt voor het reageren!’

En nu erger ik me godsgruwelijk tot de macht tien: het is toch bij god onmogelijk dat de politie op grond van één melding en zonder eigen onderzoek een bericht de wereld in slingert waarin mensen worden gestigmatiseerd en waarin de bevolking angst wordt aangejaagd en dat dat bericht daarna op grond van enkele reacties en ‘wat’ onderzoek doodleuk weer wordt ingetrokken? En zigeunertypes’ zijn dus blijkbaar verdacht en gelovige types niet? Of christelijke gelovige types niet en moslim gelovige types weer wél? Over stigmatiseren en generaliseren gesproken!

Ik mag hopen dat dit muisje een hele lange staart krijgt. Misschien ook maar de laatste agenten die Horst aan de Maas nog rijk is op non-actief zetten?

Intermezzo – Out of The Middle of Nowhere

Nee, ik kan niet ontkennen dat een hartgrondige vloek me ontsnapte toen vanochtend in the middle of nowhere op de Bossebroekweg in Kronenberg mijn achterband kapot ging en ineens het weinig aanlokkelijke perspectief opdoemde van een wandeling van 5,7 kilometer huiswaarts in de brandende zon met een fiets-met-kapotte-achterband aan de hand.

Maar binnen de kortste keren had mijn zonnige natuur toch alweer de overhand. Want het had ook kunnen regenen. Want ik had ook veel verder van huis in een andere middle of nowhere kunnen stranden. Want misschien had die wandeling ook wel iets te bieden. Aan de wandel dus.

‘Let op’, staat in blauwe letters op de Wachtpostweg gekalkt. Een blauwe pijl wijst op het gevaar. Welk gevaar eigenlijk? Is het gras ter plekke vergiftigd? Ligt er een hondendrol? Of ligt er juist geen hondendrol?

Iets verderop aan dezelfde Wachtpostweg twee cadeautjes: een wolk om te zoenen en een kunstwerk dat voorbij komt rijden:

Op de Nusseleinstraat knaagt weer eens die eeuwige vraag wat f‘acère (‘hair & visagie’) toch in godsnaam zou kunnen betekenen. Betekent het iets? Of is het potjesitaliaans? Verbasterd Engels (‘face’) soms?

Op de kruising Schiksedijk – Kabroekstraat dringt na jaren ineens tot me door dat zelfs de gevolgen van een plofkraak tot sublieme abstracte schoonheid kunnen leiden.

Schiksedijk. Op een elektriciteitskastje ligt een pennenetui. Op het oog gevuld. Met wat? Net op het moment dat ik besluit m’n nieuwsgierigheid te bevredigen, zie ik dat iemand me vanop een afstandje staat te bespioneren. Onbevredigd verder lopen dan maar.

Wolken aan de linkerkant. Niet van superieure Sopotiaanse kwaliteit (klik hier), maar toch. Wolken zijn er al m’n hele leven (vermoed ik) en toch heb ik ze pas de afgelopen maanden ontdekt. Vreemd.

Rechts zelfs nu zompige weilanden (vermoed ik). Het plan om hier een Americaans-Meteriks sportpark aan te leggen is inmiddels van tafel. Dwaas plan ook, vanaf het begin tot mislukken gedoemd. Toch zijn er tienduizenden euro’s in geïnvesteerd. De onnavolgbaarheid van de plaatselijke politiek.  

Verderop, nog steeds aan de Schiksedijk. Altijd weer die angst dat ie is verdwenen. Ongegrond, hij staat er nog. Agrarisch erfgoed dat voor altijd behouden dient te blijven. Denktanks noemt collega-blogger Hans Mellendijk (klik hier) ze.

Thuis. Dankbaarheid jegens m’n kapotte achterband.