Intermezzo – Out of The Middle of Nowhere

Nee, ik kan niet ontkennen dat een hartgrondige vloek me ontsnapte toen vanochtend in the middle of nowhere op de Bossebroekweg in Kronenberg mijn achterband kapot ging en ineens het weinig aanlokkelijke perspectief opdoemde van een wandeling van 5,7 kilometer huiswaarts in de brandende zon met een fiets-met-kapotte-achterband aan de hand.

Maar binnen de kortste keren had mijn zonnige natuur toch alweer de overhand. Want het had ook kunnen regenen. Want ik had ook veel verder van huis in een andere middle of nowhere kunnen stranden. Want misschien had die wandeling ook wel iets te bieden. Aan de wandel dus.

‘Let op’, staat in blauwe letters op de Wachtpostweg gekalkt. Een blauwe pijl wijst op het gevaar. Welk gevaar eigenlijk? Is het gras ter plekke vergiftigd? Ligt er een hondendrol? Of ligt er juist geen hondendrol?

Iets verderop aan dezelfde Wachtpostweg twee cadeautjes: een wolk om te zoenen en een kunstwerk dat voorbij komt rijden:

Op de Nusseleinstraat knaagt weer eens die eeuwige vraag wat f‘acère (‘hair & visagie’) toch in godsnaam zou kunnen betekenen. Betekent het iets? Of is het potjesitaliaans? Verbasterd Engels (‘face’) soms?

Op de kruising Schiksedijk – Kabroekstraat dringt na jaren ineens tot me door dat zelfs de gevolgen van een plofkraak tot sublieme abstracte schoonheid kunnen leiden.

Schiksedijk. Op een elektriciteitskastje ligt een pennenetui. Op het oog gevuld. Met wat? Net op het moment dat ik besluit m’n nieuwsgierigheid te bevredigen, zie ik dat iemand me vanop een afstandje staat te bespioneren. Onbevredigd verder lopen dan maar.

Wolken aan de linkerkant. Niet van superieure Sopotiaanse kwaliteit (klik hier), maar toch. Wolken zijn er al m’n hele leven (vermoed ik) en toch heb ik ze pas de afgelopen maanden ontdekt. Vreemd.

Rechts zelfs nu zompige weilanden (vermoed ik). Het plan om hier een Americaans-Meteriks sportpark aan te leggen is inmiddels van tafel. Dwaas plan ook, vanaf het begin tot mislukken gedoemd. Toch zijn er tienduizenden euro’s in geïnvesteerd. De onnavolgbaarheid van de plaatselijke politiek.  

Verderop, nog steeds aan de Schiksedijk. Altijd weer die angst dat ie is verdwenen. Ongegrond, hij staat er nog. Agrarisch erfgoed dat voor altijd behouden dient te blijven. Denktanks noemt collega-blogger Hans Mellendijk (klik hier) ze.

Thuis. Dankbaarheid jegens m’n kapotte achterband.