Klein mysterie 777 – Ondernemersprijs

Op 13 september bevatte De Limburger een interview met Marcel Kuijpers, een van de initiatiefnemers van het Nieuw Gemengd Bedrijf (NGB), de grootste megastal van Nederland in aanbouw langs de Witveldweg, op de grens van Grubbenvorst en Horst. Twee fragmenten uit dat artikel:

Afgelopen donderdag won het Nieuw Gemengd Bedrijf de Ondernemersprijs Horst aan de Maas 2019. Want, aldus de website van de Ondernemersprijs (klik hier): 

‘De ondernemers Cor Kuijpers, Marcel Kuijpers, Gertjan Vullings en Martin Houben van het NGB hebben een unieke samenwerking waarbij duurzaamheid en innovatie hoog in het vaandel staat. Dit biedt zowel voordelen voor mens als dier. Zo zijn er meerdere schakels van de keten samengevoegd in het NGB waardoor er minder transport nodig is.’

Dat het NGB innovatief is, dat er meerdere schakels van de keten zijn samengevoegd en dat er minder transport nodig is, neem ik allemaal graag voor waar aan. Maar laten we er vooral geen doekjes om winden: innovatie, het samenvoegen van schakels en minder transport zijn er vooral op gericht om het vermoorden van dieren efficiënter te laten verlopen. Dat de dieren niet meer in vrachtwagens worden vervoerd en (in het geval van kippen) in kratten worden gestopt, is niet meer dan een verzachting van de pijn van massaexecutie.

Dus ‘innovatie’, oké. Maar om het NGB te prijzen om zijn duurzaamheid is echt het absolute toppunt van cynisme en het definitieve bewijs dat ‘duurzaamheid’ een volkomen leeg en nietszeggend begrip is geworden. Hoe duurzaam is het om dieren met een potentiële levensduur van vijf à tien jaar na zes of negen weken te vermoorden? Hoe duurzaam is het om dagelijks 32 duizend kuikens te vermoorden? Hoe duurzaam is een megastal überhaupt? Hoe duurzaam is de aantasting van het landschap ter plekke?

Ik twijfel niet aan het ondernemerschap van de initiatiefnemers van het NGB. Ik twijfel eerlijk gezegd wel aan het morele besef van de jury van de Ondernemersprijs. Zou een duurzame en innovatieve gifgasfabriek ook in aanmerking zijn gekomen voor de prijs? Of een duurzame en innovatieve metaalwarenfabriek die exporteert naar landen waar de mensenrechten flagrant worden geschonden? Wat me ook benieuwt: zal over tien, twintig jaar nog net zo himmelhoch worden gejauchzt over de toekenning van de Ondernemersprijs 2019 als nu allerwegen het geval lijkt te zijn?