Intermezzo – Cul-de-sac (1)

Gisteren. Ik zie dat Peter Janssen me een bericht heeft gestuurd. Als Peter Janssen me een bericht stuurt is het meestal interessant en altijd grappig. Snel kijken dus: ‘Op de Dentjesweg is een rotonde aangelegd en een cul-de-sac.’ Interessant en grappig inderdaad, zo blijkt uit de foto die hij meestuurt:

Een heuse cul-de-sac erbij in Horst aan de Maas! Geweldig dat Peter me dit stuurt. Nog geweldiger dat hij zich blijkbaar van twee Horst-sweet-Horst-stukjes van zes en vijf jaar geleden (klik hier en hier) mijn voorliefde voor cul-de-sacs herinnert. Voor degenen die die stukjes hebben gemist en niet weten wat een cul-de-sac is: volgens mijn eigen definitie is een cul-de-sac een doodlopende straat waar voertuigen aan het einde kunnen keren, idealiter in een ronding.

Ik spring op de fiets om op de Dentjesweg poolshoogte te gaan nemen. Meteen zie ik dat rotonde en cul-de-sac onderdeel zijn van een groter geheel. Tegenvaller: twee jongetjes zijn er aan het steppen. Dat betekent dat ik maar beter kan vertrekken: onbekende man van middelbare leeftijd met twee jongetjes in z’n buurt kan argwaan wekken.

Enkele uren later keer ik terug. Geen kleine jongetjes ditmaal, dus ik kan in alle rust genieten van het vele tientallen meters lange circuit dat hier op de trottoirs is aangelegd, compleet met verkeersborden en allerlei geschreven aanwijzingen. Ik maak een reeks foto’s.

‘Wat ben jij aan het doen?’ Aiaiai, daar zul je het verdomme hebben: de twee jongetjes van eerder op de middag.

‘Ik ben foto’s aan het maken.’

‘Oh!’

‘Hebben jullie dit gemaakt?’

‘Ja.’

‘Wat ontzettend mooi zeg! Wanneer hebben jullie dit gemaakt?’
‘Vanmorgen.’
‘Daar zullen jullie wel heel lang aan hebben gewerkt.’

Jongste jongetje: ‘Nee. We waren met heel veel. Mama heeft ook meegeholpen.’

Oudste jongetje: ‘Maar ik moest ook nog voor school werken. Papa zei dat ik een bladzijde was vergeten.’

Het ligt op mijn lippen om te zeggen dat hij maar niet te veel en te hard voor school moet werken, maar ik kan me nog net inhouden – papa zou wel eens niet gediend kunnen zijn van zulke gezagsondermijnende opmerkingen. Ze racen weg op hun step. Ik maak nog wat foto’s en ontdek een tweede cul-de-sac.

Als ik weg wil fietsen komt het jongste jongetje nog een praatje maken.

‘Ik heb een dief gezien.’

‘Zo zeg, een dief? Dat is niet zo mooi!’

‘Nee. En nu ga ik hem vangen.’