En toen kreeg ik eergisteren zomaar iets fantastisch in de schoot geworpen. (Ze wil haar naam niet vermeld hebben, maar weet, gulle geefster, hoe dankbaar ik je ben.)
De afbeelding (‘Kerk St. Lambertus.’) doet me eigenlijk nog het minst. Hoe blasé het ook klinkt: ik kende haar al. Wat er dan wel zo fantastisch aan is? Het onberispelijke handschrift, de adressering (‘jongejuffrouwen’, ‘Venraai’), de drie postzegels, de drie poststempels, alle overbodige punten. En de tekst natuurlijk. Vooral de tekst.
Lieve zusjes!
Alweer een nieuwe kaart van Horst. Wat zeggen jelui ervan. Gaat Horst niet vooruit? Hélène is nog altijd in Viersen en komt de volgende week woensdag eerst terug.
Hartelijk gegroet door Uwe U liefh.[ebbende?] zus
Dora
P.S. Stuur deze week toch vooral de wasch!Eind juni 1899. Een kaartje van grote zus Dora aan haar jongere zusjes, de jongejuffrouwen Lucas. 46 woorden slechts en toch zo vertederend, zo vol liefde. Met een vleugje humor ook. Iedereen mag dan wel zeggen dat Horst een achtergebleven gebied is, we hebben toch maar mooi alwéér een nieuwe kaart. Doe ons dat maar eens na. Weten jullie trouwens wel hoezeer ik jullie mis? En tot overmaat van ramp is Hélène ook nog in Viersen. Als ze volgende week woensdag terug is, duurt het nog maar een paar weken voordat jullie er ook weer zijn. Wat zie ik uit naar dat moment, dat we eindelijk weer met z’n vieren zijn! Venray is zó dichtbij en tegelijkertijd zó ver weg. Oh, mama roept nog dat jullie deze week beslist de was moeten sturen. Denken jullie daaraan?
Lees ik er meer in dan erin zit? Misschien. Of ongetwijfeld. Maar mag ik?
P.S. Een dezer dagen volgt nog een stukje waarin de familie Lucas wat meer wordt geduid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten