Intermezzo – Toos Buijssen

‘Ineens drong het afgelopen zaterdag bij mijn zoektocht naar straten die naar personen zijn vernoemd tot me door: als we de vrouwelijke leden van het koninklijk huis en de heiligen buiten beschouwing laten, heeft Horst (of althans de oude gemeente Horst) helemaal geen straten die naar vrouwen zijn vernoemd. Is het niet eens tijd dat daar verandering in komt?’

Dit schreef ik op 8 juli 2008 (klik hier), Horst-sweet-Horst was net een week in de lucht. Inmiddels zijn we een kleine veertien jaar verder. Als ik me niet vergis – niet uitgesloten dat ik de afgelopen jaren iets over het hoofd heb gezien – is Hanna van de Voort nog steeds de enige vrouw in de hele gemeente Horst aan de Maas met een officiële straatnaam (vrouwelijke heiligen en vrouwelijke leden van het koninklijk huis daargelaten). Diep triest! Goed om daar vandaag, op Internationale Vrouwendag, nog eens bij stil te staan.

Je zou je kunnen afvragen of er dan misschien geen straatnaamwaardige vrouwen zijn. Tuurlijk zijn die er wel! Ik heb in dat stukje uit 2008 maar ook in 2016 (klik hier) een hele reeks namen genoemd. Een van mijn suggesties was Toos Buijssen, de eerste vrouwelijke Horster wethouder. Toos (1955-1999) behoorde in 1976 tot de oprichters van de PvdA-afdeling Horst-Sevenum. In 1982 trad ze namens de PvdA toe tot de gemeenteraad. Dat bleef ze totdat ze in 1989 Arie Stas tussentijds opvolgde als wethouder. Bij de gemeenteraadsverkiezingen van 1990 was ze vervolgens lijsttrekker. De PvdA behaalde drie zetels en Toos nam opnieuw zitting in het college van burgemeester en wethouders. Vier jaar later hield ze de lokale politiek voor gezien.

Toos Buijssen overleed op 9 juli 1999 op 44-jarige leeftijd. Toenmalig burgemeester Romé Fasol herdacht haar in de gemeenteraadsvergadering van 15 juli van dat jaar (klik ook hier):

‘Wij herinneren ons Toos Buijssen van haar werk hier in de gemeen­teraad. Strijdbaar voor de idealen, waarin haar mede­mens centraal stond. Een goed lid ook van haar fractie. Wie met haar sprak, ontmoette in haar de bevlogenheid van de sociaal-democratie. Een meer dan uitstekend lid ook van het college van burgemeester en wethouders. Integer om­gaand met de midde­len van onze gemeenschap. Collegiaal als weinig anderen. Zo was ze ook. Met wie zij optrok, kon op haar bou­wen. Ik laat zeker niet onvermeld dat zij ook wethouder was voor personele aangelegenheden. Daarin kon ze haar genegenheid voor haar medemens evenzeer kwijt. Rechtvaardigheidsgevoel en waarde­ring voor de inzet van medewerkers maakten haar geliefd in dit huis. De laatste jaren, na haar aftreden in 1994, liet ze zich hier wat minder zien.’

Zou het misschien zo kunnen zijn dat er mannen zijn die om minder een straatnaam in Horst aan de Maas naar zich vernoemd hebben gekregen?