Intermezzo – Aldi (2)

‘Nou, oké dan, vijf minuten!’

Vandaag, zo was het plan, zou ik een ultieme poging doen om foto’s te maken van het Aldi-pand aan de Loevestraat. Nu het nog kan, want zoals zondag geschreven (klik hier) wordt het binnenkort gesloopt. Vanochtend ga ik maar eens poolshoogte nemen. Hekwerken omringen inmiddels een groot deel van het perceel. De parkeerplaats is gelukkig nog toegankelijk. Maar, zul je altijd zien: de achterkant van het gebouw, de meest ongeschonden zijde, wordt geblokkeerd door een grote Aldi-vrachtwagen. Aan foto’s maken valt niet te denken.

Vanmiddag onderneem ik een tweede poging. Blijkt die vrachtwagen er godverdegodver nog steeds te staan. Opnieuw afdruipen? Of toch proberen met iemand in gesprek te komen? Dat laatste dan maar. ‘Mag ik misschien foto’s maken van het gebouw’, vraag ik de vrachtwagenchauffeur. ‘Van mij mag het, ik heb er geen enkel bezwaar tegen, maar ik ga er helaas niet over.’ Hij beaamt dat het gebouw beslist opmerkelijke aspecten heeft en leidt me naar twee bouwmannen. Die lijken niet erg onder de indruk van mijn verhaal (‘Bijna honderd jaar oud’, ‘Bijzondere architectuur’, ‘Laatste kans’) maar stemmen uiteindelijk toch in: ‘Nou, oké dan, vijf minuten! Daarna gaat het hek dicht!’

Binnen valt weinig eer te behalen. Buiten meer. Zeker als blijkt dat de vrachtwagen gaat vertrekken. Ineens zit alles mee.

Vijf minuten worden zeven, acht minuten, de bouwmannen zijn bij nader inzien toch de beroerdsten niet. Ik probeer er nog uit te halen wat erin zit.

Opnieuw raak ik onder de indruk van het allegaartje dat het gebouw in de loop van zijn bijna honderdjarig bestaan is geworden. Misschien toch eens keer het gemeentearchief induiken en proberen meer te achterhalen over de bouwgeschiedenis.

Overigens: zowel Bas Vermeeren als Jan Janssen attendeerden me erop dat mijn verhaal van zondag niet helemaal volledig en ook niet helemaal juist was. Waarvoor dank! Bas: ‘Als ik me niet vergis heeft er ook nog een bedrijf gezeten waar verwarmingsketels voor de tuinbouw werden gemaakt. Verder heeft de firma thermo tanktransport TTT Janssen er het onderhoud van haar vrachtwagens gedaan.’

Jan Janssen bevestigt wat Bas zegt over het bedrijf dat verwarmingsketels voor de tuinbouw maakte en weet bovendien de naam. Daarnaast schrijft hij – en ik heb geen reden daaraan te twijfelen – dat de melkfabriek niet in 1961 zijn activiteiten beëindigde, zoals ik beweerde, maar al eerder: ‘De fabriek sloot al eerder. Uit mijn hoofd: 1956. Daarna bood het pand een tijdlang onderdak aan HOCON. De sluiting hing samen met opkomst van de tuinbouw in Horst en met het streven de verwerking van melk op minder plaatsen te concentreren.’