Ruim een maand geleden maakte de gemeente Horst aan de Maas bekend dat ze een eeuwenoud
zandweggetje op het Melders Veld wil verkopen aan Eurotree Horst Beheer BV.
‘Het erfgoed van Horst aan de Maas gaat in de verkoop’, concludeerde Ger
Hermans daarna in een stukje dat ik aan de voorgenomen verkoop wijdde (klik hier). Iemand
vroeg het gemeentebestuur om dat voornemen te motiveren (klik hier) en het
bestuur van LGOG Kring Ter Horst drong aan op een zorgvuldige omgang met
landschapserfgoed (klik hier).
De gemeenteraadsfractie van Perspectief stelde er schriftelijke vragen over
(klik hier). Die werden afgelopen dinsdag beantwoord door wethouder Eric
Beurskens (klik hier en ga naar 1.39.40). Hij verzekerde dat de angst dat het
weggetje zou verdwijnen, ongegrond is:
Wat eveneens te denken geeft, is dat er blijkbaar plannen bestaan om de
wandelroute die over de zandweg loopt, te verleggen. Beurskens: ‘Landschap
Horst aan de Maas, dat voor ons het beheer van dergelijke routes doet, heeft
aangegeven het wandelpad zonder extra kosten te willen omleggen.’ Maar waarom
zou je het pad willen verleggen als het openbaar blijft?
‘Er zijn voorwaarden gesteld, denk bijvoorbeeld aan openbaarheid en instandhouding van de weg. De gemeente heeft geen dringende reden om dit perceel in eigendom te houden. De verkoop betekent minder onderhoudslasten. Voor de afspraken tot behoud van het pad en instandhouding van de weg hebben we het eigendom niet nodig. Eigendom en behoud van cultureel erfgoed staan los van elkaar.’Klinkt goed. Wat dan weer te denken geeft, is dat de erfgoeddeskundige van de gemeente niet enthousiast was. Beurskens: ‘Haar conclusie was: liefst niet verkopen, maar in elk geval de erfgoedwaarde borgen voor de toekomst.’
Op de vraag waarom Eurotree de weg in eigendom wil hebben, antwoordde
Beurskens: ‘De weg ligt precies tussen twee percelen van de ondernemer. We
kunnen ons voorstellen dat hij de toegankelijkheid van de weg geborgd wil zien.’
Maar die toegankelijkheid is bij een openbare weg toch sowieso geborgd?
Gaat Eurotree de weg inderdaad kopen? Beurskens: ‘De mogelijke koper beraadt
zich of hij de koop wil doorzetten nu die kwalitatieve verplichtingen worden
aangezegd.’ Dat roept de (niet beantwoorde) vraag op of die kwalitatieve
verplichtingen er al vanaf het begin waren. Of werden ze pas geëist nadat van
diverse zijden was gewezen op de erfgoedwaarde van de zandweg?
De vraag stellen is de vraag beantwoorden.
BeantwoordenVerwijderenHet is goed dat er nu vanuit de gemeente aandacht is voor de erfgoedwaarde van het zandweggetje, maar die aandacht kwam laat.
BeantwoordenVerwijderenToen het voornemen tot verkoop werd gepubliceerd, was er nog geen erfgoedonderzoek gedaan en de eigen erfgoeddeskundige werd pas later betrokken.
De mogelijke verlegging van de wandelroute kwam niet voort uit beleid, maar uit de wens van de ondernemer.
‘Kwalitatieve verplichtingen’ zijn pas toegevoegd nadat inwoners en organisaties op de erfgoedwaarde wezen.
Er is geen wettelijke of planologische noodzaak voor verkoop en de onderbouwing is mager.
Erfgoedzorg hoort vooraf te gebeuren – niet achteraf, onder publieke druk.
Participatie hoort net als erfgoedzorg aan de voorkant te gebeuren. Bij dit voornemen ontbrak die. Inwoners en organisaties moesten aan de bel trekken voordat erfgoed werd meegenomen — en dat gebeurde pas nadat het besluit al op tafel lag. Zo hoort zorgvuldige besluitvorming er niet uit te zien.
BeantwoordenVerwijderenDe gang van zaken rondom de voorgenomen verkoop van het zandpad staat op meerdere punten haaks op de uitgangspunten van het Ontwerp Erfgoedbeleid Horst aan de Maas. Er wordt geen actieve samenwerking met de samenleving gezocht, er ontbreekt een grondige kennisdeling over de erfgoedwaarde van het zandpad, en de bescherming van dit erfgoed komt niet op de eerste plaats. Dit roept vragen op over de daadwerkelijke uitvoering van het erfgoedbeleid en de mate waarin de gemeente haar eigen richtlijnen naleeft.
BeantwoordenVerwijderen