Intermezzo – Verschnaufpause (8)

Horst mag nog zo sweet  zijn, enige horizonverbreding op z’n tijd is natuurlijk nooit weg. Een tiendaagse Verschnaufpause  bracht me via München in Noord-Italië waar ik eerst vier dagen aan het Gardameer genoot van de gastvrijheid van I. en daarna vier dagen Verona als uitvalsbasis had. Enkele indrukken.

In München werd me op de Max-Joseph-Platz duidelijk dat het initiatief van het Horster CDA van vijf jaar geleden om stoelen aan de ketting te leggen (klik hier), nu ook internationaal navolging krijgt:

Het initiatief heeft verder natuurlijk niets op de kous, maar dat tragische lot deelt het met alle CDA-initiatieven.  

Rechtopgezette verloren wieldoppen zijn universeel. Maar voor met beton volgestorte rechtopgezette autobanden (inclusief hagedis) moet je toch echt aan het Gardameer zijn. Ook hiervoor geldt: geen idee wat het op de kous heeft. Zal daarom vast en zeker ook een CDA-initiatief zijn.

Maar als u van dat ding op de voorgrond denkt dat het een Horster champignon is die evenmin iets op de kous heeft, vergist u zich: het is een Gardesaanse bank! Geen CDA-initiatief dus.

Zo, weer voor even genoeg over het CDA. Over naar de Italiaanse honden. Die blijken net als veel van hun Horster soortgenoten de schrijfkunst machtig te zijn. Sterker: Italiaanse honden zijn zelfs de Duitse en Franse schrijfkunst machtig. Alleen als het om de Engelse schrijfkunst gaat, moeten ze passen:

Herinnert u zich de ‘Opruimactie zwerffietsen station Horst-Sevenum’ nog? Als de dienders hun actie op station Horst-Sevenum hebben voltooid, zouden ze hun werkterrein eens moeten verleggen naar station Verona Porta Nuova. Valt óók veel eer te behalen en tegelijkertijd zijn wij van hen verlost.

In Mantova kunnen ze overigens eveneens hun hart ophalen.

Over Mantova gesproken: zou een fontein met LED-verlichting, geluidsinstallatie en 25 spuitkoppen die tot acht meter hoog kunnen spuiten dit oersaaie en oerlelijke plein geen hoogstnoodzakelijke boost  geven?

In Venetië trof ik eveneens een plein aan waarin zo’n fontein het broodnodige nieuwe leven kan blazen:

Olifantenpaadjes zijn evenals rechtopgezette verloren wieldoppen een universeel verschijnsel. In Verona heb ik actief bijgedragen aan de instandhouding van dit prachtexemplaar:

Welgemeend advies aan alle klagers over het zogenaamd tot in het extreme doorgevoerde systeem van afvalscheiding in Horst aan de Maas: beslist niet emigreren naar het Gardameer!

Ten slotte: wat zou zo’n reisje zijn zonder graffiti? Louis van Gaal heeft ooit gezegd dat ie vooral zo graag in München vertoeft vanwege de afwezigheid van graffiti. Altijd in voor een grapje, die Louis. Gelukkig heeft ie – tenminste tot woensdag – van voetbal meer verstand.

Neem van mij aan: van Mönchengladbach tot München en van Verona tot Venetië, het stikt er – tot mijn grote genoegen – van de graffiti. Belofte: als het CDA nou eens het initiatief neemt de meest veelbelovende Horster graffitisten een studiereis aan te bieden, zul je mij nooit meer denigrerend horen doen over CDA-initiatieven.