Klein mysterie 572 – Geurmanagement

Om het maar eens in goed Horster te zeggen: public viewing  van het WK is not my cup of tea. Dit geheel in tegenstelling tot het the day after the night before  betreden van de public viewing space. Alleen al daarom is het een goede zaak dat Nederland dit toernooi zo ver reikt. Mijn ding is op een verlaten Wilhelminaplein m’n weg zoeken tussen glasscherven, ernstig toegetakelde weesfietsen, plastic bekers en lege Flügelflesjes. Helemaal feestvreugdeverhogend: het heerlijke aroma dat – als je er maar vroeg genoeg bij bent – nog  boven het plein hangt en dat wordt gedomineerd door de geur van verschaald bier, maar waarin ook vaag een urinegeur in valt te herkennen.

Onwillekeurig gaan je gedachten dan terug naar 2010. Inderdaad, het jaar van het vorige WK. Maar óók het jaar waarin Dagblad De Limburger  op 18 september uitpakte met een lang en diepgravend artikel over geurmanagement (klik hier voor een verkorte versie). Het artikel was opgehangen aan het in geurmanagement gespecialiseerde bedrijf BellaBrisa, met vestigingen in Melderslo en Cuijk. BellaBrisa had geurapparatuur ontwikkeld die op leasebasis werd aangeboden aan bedrijven, uitvaartcentra en winkels. Een vorm van zendelingenwerk aldus de beide directeuren: ‘In Amerika en Japan is geurmanagement al ingeburgerd, maar in Nederland moet je ondernemers elke keer weer overtuigen dat ze met het inzetten van geur een bepaald doel kunnen bereiken: meer omzet, meer tevredenheid op de werkvloer of dat bezoekers van een ziekenhuis of hotel zich meer op hun gemak voelen.’

Een van de Nederlandse bedrijven die BellaBrisa wist te overtuigen was De Lange, horecagelegenheid aan het Wilhelminaplein in Horst. Daar werd, aldus de beide directeuren in Dagblad De Limburger, een apparaat geïnstalleerd met verschillende geuren: ‘Een sinaasappelgeurtje voor de vrijdagavond, zodat de bezoekers minder ongeremd en agressief zijn en een kokosgeur of zeelucht voor de tropical party’s. Die laatste heeft ook nog als voordeel dat de bezoekers door de zoute lucht meer dorst krijgen.’

Vroeg op de morgen rondstruinend op het Wilhelminaplein bekruipen je dan allerlei vragen. Hoe kan het eigenlijk dat ik destijds geen vraagtekens heb gezet bij het morele gehalte van het door BellaBrisa gepropageerde geurmanagement? Tot hoeveel meeromzet heeft het geurapparaat bij De Lange geleid? Functioneert het apparaat bij De Lange nog altijd? Hoeveel andere Nederlandse ondernemers heeft BellaBrisa weten te overtuigen?

Hangt er boven het Wilhelminaplein tijdens dit WK ook een door geurmanagement gedicteerd geurtje? Zo ja, welke eigenschappen heeft dat dan? Is het geurmengsel van verschaald bier en urine dat ik ’s ochtends op het Wilhelminaplein ruik wel zo natuurlijk als ik denk dat het is of is het een voortbrengsel van een geurapparaat, speciaal geproduceerd met het oog op the-day-after-the-night-before-Wilhelminapleintoeristen zoals ondergetekende?